ITPP1/4512-124/15/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2015 r. (data wpływu 4 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży dokonanej na rzecz podatnika VAT - jest prawidłowe.

W dniu 4 lutego 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży dokonanej na rzecz podatnika VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani biuro rachunkowe. Jest księgową i posiada certyfikat księgowy. Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących nakładają na Panią obowiązek od 1 marca 2015 r. ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych oraz rolników ryczałtowych za pomocą kasy fiskalnej.

Klientem Pani biura jest Pan K. Klient ten zajmuje się wynajmem lokali użytkowych oraz dzierżawą powierzchni, np. pod bankomaty. Zajmuje się tym od wielu lat, prowadzi swoją działalność w sposób ciągły i zarobkowy. Z tego się utrzymuje. Opłaca podatek dochodowy w formie ryczałtu ewidencjonowanego 8,5% oraz podatek VAT w wysokości 23%. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Na każdą świadczoną usługę wystawia Pani fakturę VAT. Klient ten nie figuruje w ewidencji CEIDG oraz nie posiada nadanego nr REGON.

Pani klient spełnia warunki art. 15 ust. 1, ponieważ jest osobą fizyczną prowadzącą samodzielnie działalność gospodarczą oraz ust. 2, ponieważ jego działalność stanowi czynność ciągłą i zarobkową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż usług księgowych przez biuro rachunkowe na rzecz klienta, który jest czynnym podatnikiem VAT, spełniającym warunki art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, jest sprzedażą na rzecz osoby prowadzącej działalność gospodarczą i nie wymaga rejestracji przy pomocy kasy fiskalnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż usług księgowych przez biuro rachunkowe na rzecz klienta, który jest czynnym podatnikiem VAT, spełniającym warunki art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, jest sprzedażą na rzecz osoby prowadzącej działalność gospodarczą i nie wymaga rejestracji przy pomocy kasy fiskalnej. Klient Pani biura nie może być traktowany jako osoba fizyczna. Jego usługi nie są najmem prywatnym lub przypadkowym. Jest to działalność gospodarcza, której przedmiotem są usługi wynajmu lokali. Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 podatnikami są osoby fizyczne samodzielnie wykonujące działalność gospodarczą o charakterze ciągłym i zarobkowym. Pani klient spełnia oba te warunki. W żadnych przepisach nie widnieje zapis, że przesłanką do uznania podatnika za osobę prowadzącą działalność gospodarczą jest figurowanie w jakimś rejestrze, np. CEIGD lub posiadanie nr REGON. Jedynie ustawa o VAT, art. 15, reguluje kwestię uznania kogoś za osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą oraz wskazuje warunki, jakie należy spełnić, aby dana czynność była działalnością gospodarczą, tj. "ciągłość" i "zarobkowość". Pani stanowisko potwierdzili również pracownicy Urzędu Skarbowego w... z działu podatku VAT oraz rozmowa telefoniczna z konsultantką z Krajowej Informacji Podatkowej.

Dlatego też uważa Pani, że ww. stanowisko jest prawidłowe, czyli że w wyżej opisanym przypadku wystarczy udokumentowanie sprzedaży usług księgowych biura rachunkowego na rzecz klienta tylko fakturą, bez konieczności ewidencjonowania tej sprzedaży przy pomocy kasy fiskalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn zm.).

W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Wątpliwości Pani dotyczą obowiązku ewidencji sprzedaży przy pomocy kasy rejestrującej na rzecz osoby fizycznej, która świadczy usługi najmu lokali użytkowych oraz dzierżawy powierzchni, a zatem kluczowym do rozstrzygnięcie jest, czy klient Pani jest osoba fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, czy też osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczej.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl ust. 2 tego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ponadto, z cyt. powyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma stałość, ciągłość wykorzystywania majątku. Oczywiste jest, że wykorzystywanie towarów ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne, np. w najem, dzierżawę, itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego na gruncie ww. regulacji prawnych prowadzi do wniosku, że klient Pani - jak słusznie Pani wskazała - jest osobą fizyczną (podatnikiem), prowadzącą działalność gospodarczą, zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Konsekwentnie w przypadku sprzedaży (świadczenia usług) na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest Pani obowiązana do ewidencjonowania takiej sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Zatem stanowisko Pani uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.