ITPP1/4512-1113/15/AJ - VAT w zakresie prawa do dokonania korekty podatku należnego w związku z brakiem zapłaty za wystawione faktury.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 18 marca 2016 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/4512-1113/15/AJ VAT w zakresie prawa do dokonania korekty podatku należnego w związku z brakiem zapłaty za wystawione faktury.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2015 r. (data wpływu 9 grudnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 9 marca 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do dokonania korekty podatku należnego w związku z brakiem zapłaty za wystawione faktury - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2015 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 9 marca 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do dokonania korekty podatku należnego w związku z brakiem zapłaty za wystawione faktury.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadziła Pani działalność gospodarczą jednoosobowo w zakresie usług księgowych. Pani należność wynika z faktur wystawionych w 2012 r. Wartość podatku VAT wynikająca z tych faktur wynosi 1.052 zł. Dłużnikiem jest spółka z o.o. Spółka nie jest w postępowaniu upadłościowym, ani w trakcie likwidacji (potwierdzenie w KRS). Wierzytelność została uprzednio wykazana w deklaracji jako obrót opodatkowany i należny podatek został odprowadzony do urzędu skarbowego.

W odniesieniu do ww. wierzytelności wskazano:

* 11 kwietnia 2014 r. - nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym,

* 30 czerwca 2014 r. - zakończenie prowadzenia działalności gospodarczej,

* 12 stycznia 2015 r. - uprawomocnienie wyroku (klauzula wykonalności),

* 29 lipca 2015 r. - odmowa windykacji należności,

* 3 listopada 2015 r. - wniosek egzekucyjny.

Wierzytelności nie zostały zbyte, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona, co wskazuje powyższy wykaz dat i dokumentów.

W roku 2013 wierzytelności zostały skierowane na drogę sądową.

Sądowy nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym wystawiony był dnia 11 kwietnia 2014 r. Klauzula wykonalności została wystawiona 12 stycznia 2015 r. Dopiero po otrzymaniu klauzuli wykonalności mogła Pani podjąć działania zmierzające do odzyskania swoich pieniędzy. Nie mogła Pani złożyć korekty w rozliczeniu za okres aktualny, gdyż nie prowadzi Pani działalności gospodarczej od 1 lipca 2014 r. Dlatego obecnie złożyła Pani korekty deklaracji VAT-7 za miesiące sierpień-grudzień 2012 r., a dłużnik jest obowiązany do korekty, nawet jeżeli po odliczeniu podatku wyrejestrował się.

W uzupełnieniu z dnia 9 marca 2016 r. wskazała Pani, że należność składa się z 5 faktur wystawionych w 2012 r., od których VAT wynosił 1.052 zł. Przedmiotem interpretacji w zakresie podatku od towarów i usług jest możliwość dokonania korekty "w sytuacji należności nieściągalnej uprawdopodobnionej lecz bez zachowania wymogów stawianych przy korektach z powodu skorzystania z ulgi na złe długi".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 9 marca 2016 r.

Czy można dokonać korekty podatku VAT, niekorzystając z ulgi na złe długi, lecz na podstawie sądowego nakazu zapłaty należności, której nieściągalność została uprawdopodobniona. Podatek VAT jest tylko częścią Pani należności.

Przedstawiając własne stanowisko wskazała Pani, że mogła skorzystać z ulgi za złe długi ale tego nie zrobiła. Nie było to obligatoryjne. Całą wierzytelność skierowała Pani na drogę sądową z nadzieją odzyskania nie tylko podatku VAT, ale też całej należności za pracę.

Ma Pani nadzieję, że korekty, które zrobiła w zakresie podatku VAT będą prawidłowe i odzyska Pani pieniądze, które wpłaciła do urzędu skarbowego. Wskazała Pani, że obowiązek podatkowy powstał w ciągu 7 dni od daty wystawienia faktury za usługi księgowe - art. 19 pkt 4. Przepis ten został uchylony przez wprowadzenie artykułu 19a z mocą obowiązującą od 1 stycznia 2014 r. Faktury były wystawiane w datach od 28 sierpnia 2012 r. do 20 grudnia 2012 r., a wnikające z nich należności nie zostały zapłacone. Wskazała Pani, że art. 89a ust. 1 i 1a, którego zmiany weszły w życie z dniem 1 stycznia 2013 r. pozwala na korektę podatku, uważając za uprawdopodobnioną taką wierzytelność, która nie została zapłacona w ciągu 150 dni od upływu terminu płatności. Jest to prawo wierzyciela na skorzystanie z ulgi na złe długi a nie obowiązek - jak to ma miejsce w odniesieniu do dłużnika. "Nie skorzystała Pani z ulgi na złe długi, a przywołany w wezwaniu art. 89a ust. 2 pkt 6 wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2013 r." Uważa Pani, że zapłacony podatek VAT powinien być zwrócony, gdyż fizycznie pieniądze przekazała Pani do urzędu skarbowego. Nie może Pani natomiast odzyskać pieniędzy z tytułu wynagrodzenia za pracę, ale nie były to środki finansowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Kwestie dotyczące obowiązku podatkowego, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. regulował art. 19 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w zapisie art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 19 ust. 4, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7.dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Natomiast kwestie dotyczące podstawy opodatkowania, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. regulowały przepisy art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do treści art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Na podstawie art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Artykuł 29 ust. 4b ustawy stanowi, iż warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się:

1.

eksporcie towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów;

2.

dostawie towarów i świadczeniu usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;

3.

sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;

4.

pozostałych przypadkach, jeżeli w wystawionej fakturze, do której odnosi się korekta, nie wykazano kwoty podatku.

Przepis ust. 4a ustawy stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Należy wskazać, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., powołane przepisy, regulujące powyższe kwestie zostały zmienione mocą ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35 z późn. zm.).

Niemniej, zgodnie z zapisem art. 7 ust. 1 ww. ustawy, w przypadku czynności wykonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19-21 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, w przypadku czynności, o których mowa w art. 7 ust. 1 i 3, podstawę opodatkowania ustala się zgodnie z przepisami art. 29-31 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2014 r.

Kwestie dotyczące rozliczenia podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności uregulowane zostały przez ustawodawcę w art. 89a Dziale IX Rozdziale la ustawy o podatku od towarów i usług.

W stanie prawnym do dnia 31 grudnia 2012 r. regulacje te obowiązywały w brzmieniu:

Podatnik może skorygować - stosownie do zapisu art. 89a ust. 1 - podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze - art. 89a ust. 1a.

Zgodnie z art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1.

dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;

2.

wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;

3.

wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;

4.

wierzytelności nie zostały zbyte;

5.

od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.

6.

wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.

Na podatniku (wierzycielu) dokonującym korekty podatku należnego w ramach ulgi na złe długi ciążą liczne obowiązki związane z dokonaniem korekty. Zostały one określone w art. 89a ust. 3-6 ustawy.

Stosownie do zapisu art. 89a ust. 3 ustawy, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

W przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4).

Stosownie do zapisu art. 89a ust. 5 ustawy, podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

Na podstawie art. 89a ust. 6 ustawy, podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 (art. 89a ust. 7).

Powołane wyżej przepisy wskazują, że zastosowanie regulacji prawnej zawartej w art. 89a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług było możliwe, o ile zostały spełnione wszystkie warunki enumeratywnie wymienione w art. 89a ust. 1a i ust. 2 do 7 powołanej ustawy.

Należy wskazać, że od 1 stycznia 2013 r. normy prawne, zawarte w art. 89a i 89b ustawy o podatku od towarów i usług, regulujące powyższe kwestie, obowiązują w brzmieniu nadanym na podstawie art. 11 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342).

Stosownie do treści art. 89a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a powołanej ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie z art. 89a ust. 2 ww. ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1.

dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,

2.

(uchylony)

3.

na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:

a.

wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,

b.

dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,

4.

(uchylony),

5.

od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,

6.

(uchylony).

Stosownie do treści art. 89a ust. 3 cytowanej ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ww. ustawy).

Jak wynika z zapisu art. 89a ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Zgodnie z treścią art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Stosownie do treści art. 89b ust. 1, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności, o czym stanowi art. 89b ust. 1a.

Należy podkreślić, iż w świetle art. 23 ust. 2 powołanej wcześniej ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Wobec powyższego, w niniejszej sprawie zastosowanie mogłyby znaleźć przepisy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., bowiem przedmiotem wniosku są wierzytelności powstałe przed dniem wejścia w życie ww. ustawy, jednak których nieściągalność została uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r., na co wskazują dane wynikające z wniosku.

Na podstawie zapisu art. 99 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w okresie od 28 sierpnia do 20 grudnia 2012 r. wystawiła Pani faktury na wartość 1.052 zł, które zostały rozliczone w deklaracjach VAT-7. Należność z tych faktur nie została uregulowana. Dłużnikiem jest spółka z o.o., która - jak Pani wskazała - nie jest w postępowaniu upadłościowym, ani w trakcie likwidacji (potwierdzenie w KRS). Wierzytelność została uprzednio wykazana w deklaracji jako obrót opodatkowany i należny podatek został odprowadzony do urzędu skarbowego. W roku 2013 wierzytelności zostały skierowane na drogę sądową. Sądowy nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym wystawiony był dnia 11 kwietnia 2014 r. Klauzula wykonalności wystawiona 12 stycznia 2015 r. Wierzytelności nie zostały zbyte. Z dniem 30 czerwca 2014 r. zlikwidowała Pan prowadzoną działalność gospodarczą.

Na tle tak przedstawionej sprawy powzięła Pani wątpliwość co do możliwości dokonania korekty podatku należnego wynikającego z ww. faktur.

Przedstawione okoliczności wskazują, że w niniejszej sprawie dokonane świadczenie faktycznie miało miejsce. Nie ma bowiem wątpliwości co do tego, że w okresie od sierpnia do grudnia 2012 r. wykonywała Pani na rzecz Spółki usługi, które udokumentowała wystawiając faktury VAT, a następnie rozliczyła w deklaracjach dla podatku od towarów i usług VAT-7.

Mając powyższe na względzie należy zatem zwrócić uwagę na fakt, że powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług oparte zostało w odniesieniu do pewnych zdarzeń zachodzących w rzeczywistości. Powstanie obowiązku podatkowego ma przy tym charakter obiektywny, tj. jest uzależnione od faktycznego zaistnienia określonych przesłanek zawartych w normach prawa podatkowego. Co więcej, zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy, określone czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Powyższy przepis wprost statuuje zasadę, że opodatkowanie określonej czynności podatkiem od towarów i usług musi w pierwszej kolejności uwzględniać realny jej skutek, niezależnie od zachowania lub niezachowania odpowiedniej formy prawnej.

W świetle powyższego należy zatem stwierdzić, że wykonane przez Panią usługi podlegają opodatkowaniu zgodnie ogólną zasadą, wynikającą z zapisu art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy zauważyć, że powołane regulacje art. 29 ust. 4, ust. 4a i ust. 4c ustawy jasno stanowią, o jakie kwoty zmniejsza się podstawę opodatkowania, oraz że kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę spowodowałoby akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i da prawo do takiego obniżenia.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że ze złożonego wniosku nie wynika, aby po wystawieniu przedmiotowych faktur nastąpiły okoliczności, o których mowa w cytowanym art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, jak również w art. 29 ust. 4a tej ustawy. Tym samym nie ma podstaw do zmniejszenia podstawy opodatkowania lub podatku należnego w przedmiotowej sytuacji na podstawie regulacji wynikających z powołanego wyżej przepisu.

Okoliczności będące przedmiotem niniejszej sprawy prowadzą do wniosku, że w przypadku braku zapłaty należności wynikających z wystawionych faktur, podstawą do zmniejszenia podatku należnego mogłyby być wyłącznie regulacje dotyczące tzw. ulgi za złe długi, zawarte w powołanym art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, z którego wynika, że podatnik ma możliwość dokonania korekty podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju, która uzależniona jest jednak od łącznego spełnienia szczegółowo określonych warunków, a z której to ulgi Pani nie skorzystała. Dopiero spełnienie kumulatywne wszystkich przesłanek wynikających z art. 89a ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT uprawnia podatnika do skorygowania podatku należnego.

Obowiązujące zasady stosowania tzw. ulgi za złe długi mają zastosowanie do wierzytelności, które powstały od dnia 1 stycznia 2013 r. oraz wierzytelności powstałych przed tą datą, których nieściągalność została uprawdopodobniona (zgodnie z nowymi zasadami) już w 2013 r. tj. w 2013 r. upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu ich płatności. Przedstawione we wniosku okoliczności - fakt, że faktury, z których wynikają nieuregulowane wierzytelności zostały wystawione w okresie od 28 sierpnia do 20 grudnia 2012 r. - wskazują, że z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Przy czym, z uwagi na likwidację działalności z dniem 30 czerwca 2014 r. nie spełniła Pani określonych w art. 89a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług wymogów, uprawniających do skorzystania z tzw. ulgi za złe długi.

Tym samym, wbrew Pani stwierdzeniu, obecnie nie może Pani skorygować podatku należnego, naliczonego w związku z wykonywaniem usług księgowych, ani poprzez dokonanie korekty faktury ani poprzez zastosowanie art. 89a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, zawarte we wniosku stanowisko Pani uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl