ITPP1/4512-1062/15/IK - Prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z przebudową drogi publicznej oraz brakiem opodatkowania nieodpłatnego przekazania nakładów na rzecz Powiatu i Skarbu Państwa.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko #61485; przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2015 r. (data wpływu 23 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z przebudową drogi publicznej oraz brakiem opodatkowania nieodpłatnego przekazania nakładów na rzecz Powiatu i Skarbu Państwa - jest prawidłowe.

W dniu 23 listopada 2015 r. został złożony wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z przebudową drogi publicznej oraz brakiem opodatkowania nieodpłatnego przekazania nakładów na rzecz Powiatu i Skarbu Państwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka produkuje łopaty do turbin wiatrowych. Łopaty są wywożone z fabryki do nabywców zagranicznych i polskich. Ze względu na znaczne gabaryty łopat w celu zapewnienia ich szybkiego i bezkolizyjnego transportu konieczne było przebudowanie określonych odcinków skrzyżowań dróg publicznych. Były to odcinki dróg należące do Powiatu i Skarbu Państwa.

Bez przebudowy dróg wywiezienie łopat z fabryki nie byłoby możliwe.

W celu dokonania przebudowy, Spółka zawarła umowy cywilne z Zarządem Powiatu oraz Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i Autostrad, w których zobowiązała się m.in. do poniesienia kosztu wyżej wspomnianej przebudowy na drogach publicznych. Umowy przewidują także, że Spółka nie uzyska od Powiatu ani Skarbu Państwa żadnego wynagrodzenia za przebudowanie wyżej wspomnianych odcinków dróg publicznych. Spółka ponosząc wydatki na przebudowę dróg odliczała podatek naliczony VAT.

Spółka wskazała, że ani w przeszłości ani obecnie nie posiada żadnego szczególnego tytułu prawnego do gruntu, na którym będzie realizowana przebudowa infrastruktury drogowej (najem, dzierżawa, użytkowanie, trwały zarząd, etc.). Drogi są i w przyszłości będą drogami publicznymi powszechnie dostępnymi.

W dacie składania niniejszego wniosku Spółka zakończyła już prace budowlane.

W związku z powyższym w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka była uprawniona do odliczania podatku naliczonego VAT od wydatków ponoszonych na usługi przebudowy dróg publicznych, za które to usługi nie otrzymała od Powiatu oraz Skarbu Państwa żadnego wynagrodzenia.

2. Czy nieodpłatne wykonanie usług przebudowy odcinków dróg publicznych na rzecz Powiatu i Skarbu Państwa kreuje dla Spółki czynność podlegającą opodatkowaniu należnym podatkiem VAT.

W ocenie Spółki, przebudowanie dróg jest niezbędne w celu umożliwienia transportu sprzedawanych łopat do turbin wiatrowych. Zgodnie zaś z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zdaniem Spółki, miała prawo odliczać podatek naliczony od wydatków związanych z przebudową dróg publicznych, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż wspomniany podatek naliczony jest związany z całością działalności gospodarczej Spółki, która to działalność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podobne stanowisko zostało wyrażone w szeregu indywidualnych interpretacji podatkowych (m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 stycznia 2011 r., sygn. IPPP1/443-1127/10-2/AP, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 14 października 2014 r. znak ITPP2/443-951/14/AD) oraz w wielu wyrokach sądów administracyjnych (m.in. WSA w Poznaniu w orzeczeniu z dnia 3 lipca 2014 r. sygn. akt. I SA/Po 185/14.

Zdaniem Spółki, odnośnie pytania nr 2, formalny odbiór nakładów poczynionych na przebudowę dróg publicznych (odbiór usług budowlanych) nie będzie kreował dla Spółki obowiązku odprowadzenia podatku należnego VAT.

Stosownie do art. 2a i art. 19 ustawy z dnia z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, drogi krajowe stanowią własność Skarbu Państwa (są zarządzane przez GDDKiA) natomiast, drogi powiatowe stanowią własność powiatu (i są zarządzane przez Zarząd Powiatu).

Zgodnie zaś z art. 16 ust. 1 i 2 ww. ustawy o drogach publicznych, budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia, przy czym szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg publicznych określa umowa między zarządcą drogi, a inwestorem inwestycji niedrogowej.

Spółkę należy zakwalifikować jako wspomnianego w art. 16 ustawy o drogach publicznych inwestora inwestycji niedrogowej, gdyż jest on zainteresowany przebudową dróg publicznych wyłącznie ze względu na indywidualne potrzeby swojej działalności gospodarczej.

W ocenie Spółki, nieodpłatne przekazanie infrastruktury drogowej wybudowanej na gruncie stanowiącym własność Powiatu i Skarbu Państwa stanowi nieodpłatne świadczenie usług budowlanych niepodlegające jednak opodatkowaniu VAT, zgodnie z wykładnią a contrario przepisu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy VAT.

Spółka wskazała, że przekazania infrastruktury nie można uznać za przekazanie własności towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (jest to tzw. zasada "superficies solo cedit"). W myśl art. 48 k.c., do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Nie budzi również wątpliwości, że droga po jej wybudowaniu będzie trwale związana z gruntem, stając się jego częścią składową.

Zgodnie zatem z zasadą superficies solo cedit, przedmiotowa infrastruktura nie będzie mogła być odrębnym przedmiotem własności, a jej własność będzie ściśle związana z prawem własności gruntu, na którym zostanie wybudowana. W konsekwencji, Spółka nie będzie mogła nabyć prawa własności przedmiotowej infrastruktury, która od chwili jej wybudowania będzie własnością Skarbu Państwa i Powiatu. Tym samym, Spółka nie będzie mogła rozporządzić infrastrukturą drogową na rzecz Skarbu Państwa i Powiatu jak właściciel, tj. w związku z powyższym, koniecznym jest rozważenie możliwości zakwalifikowania przedmiotowej czynności przebudowania drogi przez Spółkę jako nieodpłatnego świadczenia usług budowlanych na rzecz Powiatu oraz Skarbu Państwa.

Analiza sytuacji faktycznej przedstawionej we wniosku wskazuje, że w przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazanie wybudowanej przez Spółkę infrastruktury drogowej stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług dla Powiatu i Skarbu Państwa, jednakże czynność ta nie będzie spełniała wskazanej w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, przesłanki do objęcia jej opodatkowaniem.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT świadczenie tych usług musi się odbyć bez związku z potrzebami prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Natomiast, w sprawie będącej przedmiotem wniosku nieodpłatne świadczenie usług, polegające na nieodpłatnym przekazaniu infrastruktury drogowej ma związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, bowiem jak wynika z opisu stanu faktycznego przebudowanie drogi jest konieczne w celu usprawnienia transportu produkowanych przez Spółkę łopat do turbin elektrowni wiatrowych.

W konsekwencji powyższego, nieodpłatne przekazanie przez Spółkę infrastruktury drogowej nie będzie podlegać opodatkowaniu należnym podatkiem od towarów i usług.

Wyrażone powyżej stanowisko Spółki znajduje odzwierciedlenie w licznych wyrokach sądów i interpretacjach indywidualnych podatkowych wydanych na tle analogicznych lub zbliżonych stanów faktycznych.

W ocenie Spółki, wspomniane poniżej wyroki i interpretacje pozostają nadal aktualne (m.in. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 18 stycznia 2012 r. sygn. I SA/Po 823/11; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 marca 2010 r. o sygnaturze ILPP1/443-1563/09-4/A; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 lutego 2013 r., sygn. IPPP2/443-48/13-2/MM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, ze w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.