ITPP1/4512-1051/15/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2015 r. (data wpływu 19 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 19 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości gruntowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 7 grudnia 20xx r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył od osób fizycznych nieruchomość, w skład której wchodziła m.in. działka nr XXX o poz. xx0 ha, położona w K., gm. T., dla której Sąd Rejonowy w E. prowadził kw nr XXX. Nieruchomość została nabyta do majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską. Nieruchomość została nabyta na potrzeby własne, nie była przedmiotem dzierżawy, ani najmu, nie jest uzbrojona. Dla obszaru, na którym położona jest działka nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. W dniu 25 lutego 2015 r. wydano prawomocną decyzję o ustaleniu warunków zabudowy dla zamierzenia, polegającego na budowie budynku mieszkalnego, jednorodzinnego wraz z niezbędnym uzbrojeniem i urządzeniami towarzyszącymi. W dniu xx sierpnia 20xx r. Wnioskodawca sprzedał wyżej opisaną działkę nr xx. Uzyskane środki przeznaczył na zaspokojenie własnych potrzeb.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działki nr 2xx o pow. 0xx ha jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż wyżej opisanej nieruchomości nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby czynność była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, musi być dokonana przez podmiot, który w związku z tą czynnością jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Za podatnika uważa się osobę, która wykonuje działalność gospodarczą, a więc działa jak producent, czy handlowiec. Wnioskodawca sprzedając działkę nie wykonywał działalności gospodarczej - czynność ta nie miała charakteru zorganizowanej, stałej oraz ciągłej działalności, jak tego wymagają przepisy prawa. Nie działał w sposób profesjonalny, nie angażował środków podobnych do handlowców, wykonywał jedynie zarząd majątkiem prywatnym, a sprzedaż nastąpiła w ramach wykonywania przysługującego prawa własności, a więc prawem do rozporządzania własnym majątkiem.

Ponadto sprzedaż nastąpiła nie w celach zarobkowych, lecz w celach osobistych. Wnioskodawca nie podejmował osobiście, jak również żona Wnioskodawcy nie podejmowała działań zmierzających do uatrakcyjnienia działki - nie dokonali jej uzbrojenia, nie podejmowali aktywnych działań marketingowych związanych z obrotem nieruchomościami, nie ogłaszali chęci sprzedaży wyżej opisanej działki na portalach internetowych, ani w gazetach.

Powyższe stanowisko potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 października 2007 r. sygn. akt I FSP 3/07, w którym stwierdzono, że przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działał jak producent, czy handlowiec (...).

Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawie C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wobec powyższego, a także w związku z faktem, że nabycie przedmiotowej działki nastąpiło 15 lat temu i nie było dokonane w celu dalszej odsprzedaży, należy uznać stanowisko za prawidłowe.

Decyzja o warunkach zabudowy działki nr XXX została wydana na wniosek Wnioskodawcy. Wystąpienie z wnioskiem było podyktowane chęcią zamieszkania na tej działce w przyszłości. Wnioskodawca nie podejmował aktywnych kroków w celu przygotowania gruntu pod sprzedaż - nie dokonał uzbrojenia działki, nie podejmował aktywnych działań marketingowych związanych z obrotem nieruchomościami (np. ogłoszenia w prasie, radio, telewizji, Internecie, zlecenie sprzedaży biuru pośrednictwa nieruchomości).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ww. ustawy podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. działek gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza okoliczności sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że dokonując zbycia ww. działki gruntu, Wnioskodawca nie działaław charakterze handlowca. Co prawda decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu została wydana na wniosek Wnioskodawcy, ale wystąpienie o nią podyktowane było zamiarem budowy domu, w którym chciał Wnioskodawca zamieszkać, czyli w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Wnioskodawca nie podejmował innych zorganizowanych czynności charakterystycznych dla handlowca, mających na celu przygotowanie ww. działki do zbycia (np. wykonanie przyłączy wodnych, kanalizacyjnych, energetycznych). Zatem do tej sprzedaży przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie miały zastosowania. W konsekwencji, zbycie gruntu, o którym mowa we wniosku, realizowane było w ramach zarządu majątkiem osobistym. Taka czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie miały zastosowania.

Reasumując należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe w tym wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10) - że sprzedaż działki gruntu nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak było normatywnych przesłanek, aby uznać Pana za podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, że powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Analiza powołanych orzeczeń pozwala na stwierdzenie, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną). Z opisanego stanu faktycznego nie wynika, że mamy do czynienia ze zbiorem takich zorganizowanych działań, co skutkuje tym, że sprzedaż nieruchomości gruntowej należącej do majątku prywatnego Wnioskodawcy nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.