ITPP1/4512-102/15/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2015 r. (data wpływu 29 stycznia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 15 kwietnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2015 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 15 kwietnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 4 maja 2011 r. rozpoczęła Pani działalność gospodarczą, której przedmiotem jest działalność rachunkowo-księgowa. Posiada Pani świadectwo kwalifikacyjne wydane przez Departament Rachunkowości Ministerstwa Finansów potwierdzające kwalifikacje niezbędne do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych na podstawie art. 81 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 z poz.zm.).

Nie jest Pani wpisana na listę doradców podatkowych, biegłych rewidentów, adwokatów i radców. Posiada aktualne obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej przedsiębiorców wykonujących działalność z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Wpis do ewidencji działalności dokonano 4 kwietnia 2011 r. pod numerem w Urzędzie Gminy w K, a potwierdzone z up. Wójta Gminy przez T, zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności: 69.20.Z - działalność rachunkowo-księgowa doradztwo podatkowe.

Dnia 14 kwietnia 2011 r. złożyła Pani pismo do Naczelnika Urzędu Skarbowego w P, że w związku z rozpoczęciem 4 maja 2011 r. działalności gospodarczej, będzie to działalność rachunkowo-księgowa bez doradztwa podatkowego.

Działalność opiera Pani na znajomości odpowiednich przepisów podatkowych oraz zakupionej licencji - program F - kompleksowa obsługa rachunkowa firm.

W zakresie działalności nie świadczy Pani czynności doradczych. Nie świadczy i nie planuje świadczenia usług księgowych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Z wszystkimi osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą ma Pani podpisane umowy o prowadzenie spraw finansowo-księgowych, w których szczegółowo określa zakres świadczonych usług, które nie są czynnościami uregulowanymi w ustawie o doradztwie podatkowym art. 2 ust. 1 (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.), oraz pełnomocnictwa do reprezentowania w Urzędzie Skarbowym oraz składania podpisów i zmian.

Do zakresu świadczonych usług należy:

* bieżące księgowanie operacji finansowych z wykorzystaniem programu komputerowego będącego własnością biura,

* przygotowanie dokumentów źródłowych do dekretowania pod względem formalno-rachunkowym,

* dekretowanie danych w sposób pozwalający na wprowadzanie danych do komputera,

* przetwarzanie danych przez system księgujący,

* przygotowanie i przekazywanie deklaracji do US.

Wartość sprzedaży opodatkowanej (bez kwoty podatku) za 2014 r. nie przekroczyła łącznie kwoty 150.000 zł.

Posiada Pani ważny do 22 maja 2015 r. certyfikat kwalifikowany do podpisu elektronicznego, wydany przez C Spółka z o.o.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że nie wykonuje usług o charakterze doradczym, nie udziela porad, opinii, wyjaśnień swoim klientom. W ramach realizowanych czynności jedynie sporządza zeznania i deklaracje podatkowe oraz podpisuje je w imieniu klientów. Pod pojęciem "pełnomocnictwa do reprezentowania w Urzędzie Skarbowym oraz składania podpisów i zmian", należy rozumieć wyłącznie upoważnienie do sporządzania i podpisywania deklaracji i ich korekt. Nie posiada Pani pełnomocnictwa do reprezentowania klientów w postępowaniu przed organami administracji publicznej jak również sądami administracyjnymi, a zatem wykonuje wyłącznie czynności o charakterze technicznym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług może Pani korzystać ze zwolnienia z podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego, art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług pozwala na zwolnienie Pani od podatku. Czynności doradztwa podatkowego ujęte w art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym nie wchodzą w zakres działalności biura.

Wartość sprzedaży opodatkowanej (bez kwoty podatku) za 2014 r. nie przekroczyła łącznie kwoty 150.000 zł. Nie świadczy i nie planuje Pani świadczenia usług księgowych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przez sprzedaż - zgodnie z art. 2 pkt 22 ww. ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 cyt. ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 11 cyt. ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

#61485;

* energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),#61485;

* wyrobów tytoniowych, #61485;

* samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

A zatem, zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego. Wobec powyższego należy wskazać, że usługi w zakresie doradztwa (poza wskazanymi wyjątkami) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto udziela porad". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym "doradztwo" to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, finansowych, a przez doradcę rozumie się osobę, która udziela porad, doradza.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zauważenia wymaga, że doradztwo podatkowe i związany z tym zawód doradcy podatkowego jest materią regulowaną ustawowo - ustawą z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.). Dla celów określenia czynności jakie może wykonywać doradca podatkowy został określony ustawowo zakres czynności uznawanych za czynności doradztwa podatkowego. Czynności doradztwa podatkowego - zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym - dla celów stosowania tej ustawy obejmują zatem:

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Ustawa o podatku od towarów i usług przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu "doradztwo" oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, że doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r. sygn. akt K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą pracodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych (art. 281 pkt 3).

Ponadto zauważyć należy, że zwolnienie na podstawie art. 113 ustawy nie ma zastosowania do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.ni. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, mających z reguły charakter usług prawniczych.

Jak wynika z powyższego, czynności wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym nie sposób uznać za pomoc, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, polegającą na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i tym samym nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że od maja 2011 r. prowadzi Pani działalność rachunkowo-księgową, posiada świadectwo kwalifikacyjne potwierdzające kwalifikacje niezbędne do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych na podstawie ustawy o rachunkowości. Nie jest Pani wpisana na listę doradców podatkowych, biegłych rewidentów, adwokatów i radców. W zakresie działalności nie świadczy usług doradczych, nie udziela porad, opinii i wyjaśnień prawnych. Do zakresu świadczonych usług należy bieżące księgowanie operacji finansowych, przygotowanie dokumentów źródłowych do dekretowania pod względem formalno-rachunkowym, dekretowanie danych w sposób pozwalający na wprowadzanie danych do komputera, przetwarzanie danych przez system księgujący, przygotowanie i przekazywanie deklaracji do urzędu. Posiada Pani pełnomocnictwo do sporządzania i podpisywania zeznań i deklaracji podatkowych. Nie posiada Pani pełnomocnictwa do reprezentowania klientów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i sądami administracyjnymi. Wartość sprzedaży opodatkowanej (bez kwoty podatku) za 2014 r. nie przekroczyła łącznie kwoty 150.000 zł.

Mając powyższe na uwadze, jak również przywołane przepisy stwierdzić należy, że skoro w ramach prowadzonej działalności wykonuje Pani wyłącznie czynności o charakterze rachunkowo-księgowym, a posiadane pełnomocnictwo obejmuje jedynie umocowanie do sporządzania i podpisywania deklaracji podatkowych w imieniu klienta, to w opisanej we wniosku sytuacji w odniesieniu do świadczonych usług zastosowania nie znajduje art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług wyłączający możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

A zatem w przypadku, gdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wykonuje Pani jakichkolwiek czynności doradczych, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług a wartość sprzedaży w 2014 r. nie przekroczyła kwoty 150.000 zł, to od 1 stycznia 2015 r. może Pani korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ww. ustawy, do momentu, gdy faktyczna wartość sprzedaży przekroczy w trakcie roku podatkowego ww. kwotę.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.