ITPP1/443-998/08/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2008 r. (data wpływu 3 listopada 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 stycznia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania przy świadczeniu usług turystyki - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 listopada 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania przy świadczeniu usług turystyki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług turystycznych. Jest organizatorem obozów gitarowych, indiańskich, tanecznych, przygodowych, fabularnych dla dzieci. Zgodnie z klasyfikacją Urzędu Statystycznego ww. usługi organizacji obozów sklasyfikowane zostały pod symbolem PKWiU 55.23.11-00.00 "Usługi świadczone przez obozowiska dla dzieci".

W ramach świadczonych usług w zakresie organizacji ww. obozów Spółka oferuje m.in.:

Część usług nabywana jest od innych podatników, a część stanowią usługi własne. Spółka posiada bowiem własny ośrodek wypoczynkowy użytkowany na podstawie długoletniej umowy dzierżawy, natomiast opiekę nad uczestnikami obozów nabywa na podstawie umów zlecenia. Obozy organizowane są zarówno we własnym, dzierżawionym ośrodku, jak i w miejscach wynajmowanych pod konkretny obóz.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jak określić podstawę opodatkowania w opisanym stanie faktycznym, czy zgodnie z art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług, czy też na zasadach ogólnych, czy podstawą opodatkowania jest kwota marży, czy obrót określony w art. 29 cyt. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z klasyfikacją Urzędu Statystycznego usługi organizowania obozów dla dzieci obejmujące opiekę nad dziećmi, transport, wyżywienie, zakwaterowanie w wynajętym lub własnym ośrodku, realizacja programu obozu - przy czym organizator odpowiedzialny jest za sprawy bytowe i wychowawcze dzieci, zatrudnienie odpowiedniego personelu, zgłoszenie w kuratorium oświaty - sklasyfikowane zostały pod symbolem PKWiU 55.23.11-00.00 - Usługi świadczone przez obozowiska. Usługi organizacji obozów gitarowych, indiańskich, tanecznych, przygodowych, fabularnych dla dzieci, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jako wymienione w załączniku nr 3, poz. 140 opodatkowane są 7% stawką podatku. Spółka wskazuje, iż w opisanym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowanie art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług. Opierając się na klasyfikacji oraz art. 41 ust. 2 - zał. nr 3 podstawą opodatkowania organizacji ww. obozów dla dzieci jest zatem obrót określony w art. 29 ustawy, tj. kwota należna obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy pomniejszona o kwotę należnego podatku, natomiast nie jest podstawą opodatkowania kwota marży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Przepisy art. 119 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) wprowadzają szczególny sposób opodatkowania usług turystycznych, polegający na opodatkowaniu marży, stanowiącej wynagrodzenie podatników świadczących usługi turystyczne. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu podstawą opodatkowania w przypadku wykonywania usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, przy czym przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ww. ustawy).

Natomiast w myśl ust. 3 ww. przepisu rozliczenie metodą marży stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku, gdy podatnik:

Podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty (art. 119 ust. 3a ustawy). Wskazany przepis zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji. W efekcie, łączne spełnienie wszystkich przedmiotowych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Stosownie natomiast do art. 119 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

W myśl art. 29 ust. 1 powołanej ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zauważyć tutaj należy, że istotnym elementem specjalnych zasad opodatkowania usług turystycznych jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę. Usługa turystyki jest bowiem kompleksową usługą świadczoną na rzecz turysty, obejmującą swym zakresem usługi cząstkowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć.

Analizując przedstawiony we wniosku stan faktyczny uznać należy, iż Spółka świadczy usługi turystyki, gdyż jak wskazano w ramach usług organizacji obozów, część usług nabywa od innych podmiotów, natomiast część stanowią usługi własne.

Ponadto z wniosku wynika, iż przy świadczeniu tych usług Spółka spełnia wszystkie przesłanki zawarte w art. 119 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. W takiej sytuacji opodatkowanie przedmiotowych usług turystycznych nastąpi według procedury przewidzianej w art. 119, z uwzględnieniem zasady odrębnego ustalania podstawy opodatkowania dla usług własnych i usług nabywanych od innych podatników zawartej w cyt. art. 119 ust. 5 ustawy. Zatem podstawą opodatkowania usługi turystyki w części dotyczącej usług własnych będzie obrót określony w art. 29 ust. 1 ustawy, natomiast w części usług nabywanych od innych podatników podstawą opodatkowania będzie marża zdefiniowana w art. 119 ust. 2 ustawy.

Zauważyć należy również, iż odwołanie się przez Wnioskodawcę do klasyfikacji statystycznej na potrzeby ustalenia stawki właściwej dla usług będących przedmiotem zapytania, nie jest zasadne, gdyż w świetle art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, usługi turystyki nie są identyfikowane dla potrzeb podatkowych za pomocą klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.