ITPP1/443-990/11/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2011 r. (data wpływu 15 lipca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług cateringowych - jest prawidłowe.

W dniu 15 lipca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług cateringowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka ponosi wydatki na usługi cateringowe świadczone podczas spotkań roboczych pracowników Spółki oraz kadry kierowniczej i dyrektorskiej - z udziałem doradców, przedstawicieli firm zewnętrznych oraz podczas narad i spotkań roboczych pracowników Spółki z pracownikami spółek powiązanych, posiedzeń Rady Nadzorczej lub Związków Zawodowych z Zarządem Spółki. Spotkania te mają na celu m.in. ustalenie jednolitego sposobu postępowania przez odpowiednie komórki w poszczególnych Oddziałach Spółki, omówienie zgłoszonych wątpliwości, problemów, jak również dotyczą prac zespołów i komisji utworzonych do realizacji określonych celów. Przedstawiciele firm zewnętrznych uczestniczą w niektórych z tych spotkań, służąc głosem doradczym jako eksperci z danej dziedziny (prawa, podatków, techniki), na podstawie umów, mających za przedmiot doraźne bądź stałe świadczenie doradztwa na rzecz Spółki. Spotkania pracowników z pracownikami spółek powiązanych oraz spotkania członków Zarządu Spółki z członkami zarządu spółek powiązanych, często długie, wielogodzinne, dotyczą głównie zasad wzajemnej współpracy pomiędzy Spółką oraz spółkami powiązanymi, co przekłada się na jakość realizacji wzajemnych kontaktów oraz przedsięwzięć, a co za tym idzie na przychody Spółki. Usługi cateringowe świadczone podczas posiedzeń Zarządu Spółki z Radą Nadzorczą lub Związkami Zawodowymi mają na celu zwiększenie efektywności pracy oraz zapewnienie optymalnych warunków do podejmowania decyzji dotyczących funkcjonowania Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku od towarów i usług, wynikającego z faktur VAT z tytułu nabycia usług cateringowych od dnia 1 stycznia 2011 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem usług cateringowych (PKWiU 56.21), jeśli wydatki te są ponoszone w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła ich uzyskiwania. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, spotkania organizowane przez Spółkę związane są ściśle z prowadzoną działalnością, mają na celu omówienie oraz rozwiązanie problemów towarzyszących codziennej pracy, podejmowanie decyzji, dotyczących funkcjonowania Spółki czy określenia zasad wzajemnej współpracy. W ocenie Spółki, mając na uwadze treść art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, stwierdzić należy, iż ustawa o VAT nie definiuje ani usług noclegowych, ani usług gastronomicznych. Zgodnie z obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. art. 8 ust. 3 ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z 1997 r., w sekcji H sklasyfikowane były "Usługi hoteli i restauracji". W sekcji tej usługi gastronomiczne widniały pod symbolem PKWiU 55.3, natomiast "Usługi stołówkowe i usługi dostarczania posiłków dla odbiorców zewnętrznych" - pod symbolem PKWiU 55.5. Spółka uzasadniając swoje stanowisko podkreśla, iż w doktrynie prawa podatkowego utarło się, że usługi cateringu nie stanowią usług gastronomicznych, lecz są to usługi przygotowywania i dostarczania posiłków. Od dnia 1 stycznia 2011 r., dla celów podatkowych zaczęto posługiwać się PKWiU z 2008 r. Zgodnie z tą klasyfikacją pod symbolem 56.1 znajdują się "Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych", zaś pod symbolem 56.2 "Usługi przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne". W dalszym rozbiciu pod symbolem 56.21 znalazły się "Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)", a pod symbolem 56.29 "Pozostałe usługi gastronomiczne". Tym samym w klasyfikacji tej ustawodawca również wyodrębnił usługi cateringowe od innych usług gastronomicznych.

Dnia 1 stycznia 2011 r. wyżej opisany art. 8 ust. 3 ustawy został uchylony. Zastąpił go art. 5a ustawy, zgodnie z którym towary lub usługi będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Z uwagi na to, iż art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, wyłączający prawo do odliczenia VAT dla usług gastronomicznych, takiego symbolu nie powołuje, Spółka nie jest już obecnie zobowiązana do odwoływania się do tej klasyfikacji. Posiłkując się wykładnią językową stwierdzić należy, iż zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego catering to usługa, polegająca na przygotowaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć; natomiast gastronomia to działalność produkcyjno-usługowa, obejmująca prowadzenie barów, restauracji, itp. (Słownik Języka Polskiego PWN). Wobec powyższego, zdaniem Spółki, catering różni się od usługi gastronomicznej.

Spółka, uzasadniając swoje stanowisko, powołuje treść Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, które w dużej mierze zaczęło obowiązywać od dnia 1 lipca 2011 r., w którym wskazano, iż należy wyraźnie zdefiniować usługi restauracyjne i cateringowe, dokonać między nimi rozróżnienia i precyzyjnie określić odpowiednie traktowanie tych usług. Zgodnie z brzmieniem art. 6 tego Rozporządzenia usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi, polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi, pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy. Za usługi cateringowe i restauracyjne, o których mowa, nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Ponadto, zdaniem Spółki, objęcie usług cateringowych usługami gastronomicznych oznaczałoby rozszerzenie przepisu ograniczającego prawo do odliczenia podatku naliczonego, co byłoby sprzeczne z zasadą "stand still". Zmiana klasyfikacji statystycznych (PKWiU) nie powinna powodować zmian w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego, Spółka ma prawo do odliczania podatku od towarów i usług, wynikającego z faktur VAT z tytułu nabycia usług cateringowych, świadczonych podczas spotkań roboczych pracowników Spółki oraz kadry kierowniczej i dyrektorskiej - z udziałem doradców, przedstawicielami firm zewnętrznych oraz podczas narad i spotkań roboczych pracowników Spółki z pracownikami spółek powiązanych, posiedzeń Rady Nadzorczej lub Związków Zawodowych z Zarządem Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisu art. 5a towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Należy podkreślić, iż od 1 stycznia 2011 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług obowiązuje Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług z 2008 r., stanowiąca załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

W klasyfikacji tej ustawodawca w dziale 56 ("Usługi związane z wyżywieniem") sklasyfikował pod symbolem PKWiU 56.2 "Usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne". Natomiast pod symbolem PKWiU 56.21 zostały sklasyfikowane "Usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)". Pod symbolem PKWiU 56.29 mieszczą się "Pozostałe usługi gastronomiczne".

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższy przepis stanowi, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika (wykonywaną przez podatnika działalnością opodatkowaną).

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób (art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b) ustawy).

Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka nabywa usługi cateringowe świadczone podczas spotkań roboczych pracowników Spółki oraz kadry kierowniczej i dyrektorskiej - z udziałem doradców, przedstawicielami firm zewnętrznych oraz podczas narad i spotkań roboczych pracowników Spółki z pracownikami spółek powiązanych. Jak wskazano we wniosku, usługi te mają na celu zwiększenie efektywności pracy oraz zapewnienie optymalnych warunków do podejmowania decyzji, dotyczących funkcjonowania Spółki.

W tym miejscu stwierdzić należy, iż ustawa o VAT nie definiuje ani usług gastronomicznych, ani usług cateringowych. Posiłkując się zatem definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN przyjąć należy, iż usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, t.j. w restauracji czy innym lokalu. Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby spółki. W świetle powyższego uznać należy, że catering różni się od usług gastronomicznych.

Podobnie wypowiedział się również w Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-231/94 Faalborg-Gelting. W powyższym orzeczeniu TSUE udzielił odpowiedzi na pytanie, kiedy mamy do czynienia z usługą restauracyjną, a kiedy ze sprzedażą żywności "na wynos", t.j. de facto z dostawą towarów. Jak zauważył TS, usługa restauracyjna jest rezultatem szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (np. szatnia), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków wiele czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element. Zatem należy je klasyfikować dla celów VAT jako świadczenie usług. Jednocześnie TS podkreślił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków "na wynos" i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. Wtedy mamy do czynienia z dostawą towarów (tj. żywności).

Wprawdzie powyższy wyrok dotyczył rozstrzygnięcia kwestii miejsca opodatkowania określonych czynności, jednak zaprezentowany przez TS podział na usługi restauracyjne oraz dostarczanie żywności "na wynos" może być pomocny przy ustaleniu rzeczywistego charakteru cateringu. Wyrok ten w pośredni sposób pomaga odróżniać klasyczne usługi gastronomiczne od cateringu, rozumianego jako przygotowanie i dostarczenie żywności we wskazane miejsce.

Uwzględniając klasyfikacje PKWiU oraz definicję ww. pojęć stwierdzić należy, iż usługi cateringowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych. Tym samym z uwagi na odmienny charakter tych usług nie można uznać, iż do usług cateringowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Podkreślić należy, iż warunkiem skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących zakupione usługi cateringowe jest wykorzystanie nabytych usług do wykonywania czynności opodatkowanych. W przedmiotowej sprawie przyjąć należy, iż powyższy warunek został spełniony z uwagi na to, iż nabywane usługi cateringowe służą prowadzonej działalności - jak wskazano we wniosku - dotyczą spotkań pracowników, na których ustala się wspólne przedsięwzięcia, podejmuje decyzje dotyczące funkcjonowania Spółki, a zatem Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabywaniem tych usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.