ITPP1/443-988/14/KM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2014 r. (data wpływu 22 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług kulturalnych - jest prawidłowe.

W dniu 22 sierpnia 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług kulturalnych.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

1. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie - działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych (PKD 90.01.2) w postaci spektakli muzycznych.

Podklasa ta obejmuje wystawianie przedstawień teatralnych, operowych, baletowych, musicalowych i innych:

* działalność grup cyrkowych, orkiestr i zespołów muzycznych,

* działalność indywidualnych artystów takich jak: aktorzy, tancerze, piosenkarze, lektorzy lub prezenterzy.

Podklasa ta nie obejmuje:

* działalności agentów i agencji artystycznych, występujących w imieniu indywidualnych artystów, sklasyfikowanej w 74.90.Z,

* działalności agencji odpowiedzialnych za casting, sklasyfikowanej w 78.10.Z.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

2. Wymienione usługi świadczone są dla Przedszkoli, Szkół Podstawowych, Gimnazjów, Liceów i innych Szkół Ponadgimnazjalnych, czyli zleceniodawcą dla Wnioskodawcy są ww. podmioty. Umowy z nimi przewidują wykonanie konkretnego przedstawienia jednego lub kilku w określonym czasie, a także jest w nich zawarty program przedstawienia.

3. Za przedstawienie Wnioskodawca wystawia rachunek na odpowiednią kwotę, który jest płacony Wnioskodawcy. Umowa zawarta na świadczenie usługi jest zawarta tylko z Wnioskodawcą. Za usługę Wnioskodawca otrzymuje pieniądze po wykonaniu usługi i wystawieniu rachunku na odpowiednią kwotę, "który jest płacony Wnioskodawcy, a następnie wpłaca wynagrodzenie muzykom zgodnie z zawartymi z nimi umowami o dzieło".

4. Wnioskodawca sam tworzy scenariusze, muzykę, teksty, przygotowuje stroje i rekwizyty według własnego projektu i pomysłu oraz sam występuje w spektaklach jako muzyk, recytator i prelegent. Wnioskodawca jest więc indywidualnym twórcą i artystą wykonawcą. Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych "wykonawcami artystycznymi są w szczególności działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, wokalistów, tancerzy i innych osób, które w sposób twórczy przyczyniających się do powstania i wykonania", są to osoby fizyczne, które w sposób czynny przyczyniły się do powstania i wykonania utworu.

5. Zdarzają się sytuacje, kiedy Wnioskodawca nie uczestniczy w przedstawieniu, występują wtedy muzycy zatrudnieni na podstawie umowy o dzieło, grają oni jednak według tworzonych przez podatnika scenariuszy, muzyki, tekstów, przygotowanych strojów i rekwizytów.

6. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

7. Wystawienie spektaklu ma niewątpliwie charakter usługi kulturalnej, dlatego też należy przyjąć w świetle ww. definicji świadczenia usług, że podatnik otrzymuje wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi kulturalnej, która podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w sytuacji wyżej opisanej w pkt 4 podatnik będzie uprawniony do zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit.b.

2. Czy w sytuacji wyżej opisanej w pkt 5 podatnik będzie uprawniony do zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit.b.

Zdaniem Wnioskodawcy

1. Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć "kultura" i "usługa kulturalna". Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT, posłużyć się należy wykładnią literalną odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć. Zgodnie z Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996 r., kultura oznacza materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory. Natomiast określenie kulturalny znaczy "związany z kulturą lub stanowiący jej składnik". Zaś usługa to "pomoc okazana komuś, przysługa wyświadczona komuś", "działalność gospodarcza mająca na celu zaspokajanie bezpośrednich potrzeb ludności".

2. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy - przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Z kolei jak stanowi art. 1 ust. 2 pkt 1-9 ww. ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe); plastyczne; fotograficzne; lutnicze; wzornictwa przemysłowego; architektoniczne, architektoniczno - urbanistycznej urbanistyczne; muzyczne i słowno - muzyczne; sceniczne, sceniczno - muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne; audiowizualne (w tym filmowe). Na podstawie art. 8 ust. 2 cyt. ustawy domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

3. Zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania. Z treści ww. przepisów można wywieść, iż twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskimi prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie "przejaw działalności twórczej".

4. Podatnik uważa, iż świadczone przez niego usługi związane z osobistym udziałem w spektaklach, według własnej reżyserii, pomysłu, autorskich tekstów i muzyki, mają niewątpliwie związek z kulturą rozumianą jako ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w tym przypadku w postaci artystycznego wyreżyserowania oraz wykonania przedstawienia muzycznego. Zatem biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca działa jako indywidualny twórca i artysta wykonawca, i od zleceniodawcy otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium, to świadczone przez niego usługi wystawienia spektaklu według własnego pomysłu wraz z osobistym swoim udziałem należy uznać za usługi kulturalne, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT korzystające ze zwolnienia od podatku na podstawie tego przepisu.

5. Jednocześnie podatnik uważa, że nie jest istotne czy bierze czynny udział w wystawianiu spektakli, wg, pyt. 2, ponieważ to podatnik jako reżyser, pomysłodawca spektaklu oraz strojów i rekwizytów otrzymuje wynagrodzenie za jego wystawianie przez zatrudnionych na umowy o dzieło muzyków i nadal pozostaje twórcą artystą w rozumieniu ww. przepisów. Wystawienie spektaklu ma nadal niewątpliwie charakter usługi kulturalnej, dlatego też należy przyjąć, że podatnik otrzymuje wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi kulturalnej, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT. Tym samym, podlega ona zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże ustawodawca zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zwolnienie określone w ww. przepisie ustawy ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Powyższe unormowanie odsyła wprost do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego - w myśl art. 1 ust. 1 pkt 7 i 8 ww. ustawy - są utwory muzyczne i słowno-muzyczne, sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne.

Według art. 8 ust. 1-3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Jak stanowi art. 85 ust. 1 ww. ustawy - każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie natomiast z art. 85 ust. 2, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z powołanych powyżej przepisów można wywieść, iż twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie "przejaw działalności twórczej", należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - nie będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług - prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, która polega na wystawianiu przedstawień artystycznych w postaci spektakli muzycznych. Wnioskodawca sam tworzy scenariusze, muzykę, teksty, przygotowuje stroje i rekwizyty według własnego projektu i pomysłu oraz sam występuje w spektaklach jako muzyk, recytator i prelegent. Wnioskodawca jest więc indywidualnym twórcą i artystą wykonawcą.

Zdarzają się sytuacje, kiedy Wnioskodawca nie uczestniczy w przedstawieniu, występują wtedy muzycy zatrudnieni na podstawie umowy o dzieło, grają oni jednak według tworzonych przez podatnika scenariuszy, muzyki, tekstów, przygotowanych strojów i rekwizytów.

Umowa zawarta na świadczenie usługi jest zawarta tylko z Wnioskodawcą. Za usługę Wnioskodawca otrzymuje zapłatę po wykonaniu usługi i wystawieniu rachunku na odpowiednią kwotę, a następnie wypłaca wynagrodzenie muzykom zgodnie z zawartymi z nimi umowami o dzieło.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca działa jako indywidualny twórca i artysta wykonawca, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, otrzymując wynagrodzenie w formie honorarium, to świadczone przez niego usługi kulturalne w postaci spektakli muzycznych organizowane przy zatrudnieniu w oparciu o umowy o dzieło artystów muzyków, korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Jak wynika z okoliczności przedstawionych we wniosku Wnioskodawca jest stroną zawieranych umów cywilnoprawnych w zakresie wykonania usługi (przedstawienia artystycznego). Zatem przedmiotowe usługi będzie świadczył Wnioskodawca jako indywidualny twórca i artysta wykonawca, zarówno w sytuacji, gdy sam uczestniczy w przedstawieniu, jak i kiedy nie bierze udziału w takim spektaklu, a występujący muzycy zatrudnieni na podstawie umowy o dzieło, grają według tworzonych przez podatnika scenariuszy, muzyki, tekstów, przygotowanych strojów i rekwizytów.

Reasumując, świadczone przez Wnioskodawcę usługi kulturalne, polegające na wystawianiu przedstawień artystycznych w postaci spektakli muzycznych wspólnie z innymi artystami zatrudnianymi przez niego na podstawie umów o dzieło, o ile w tym zakresie działa jako indywidualny twórca i artysta wykonawca, a wynagrodzenie wypłacane jest w formie honorariów, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zaznacza się również, iż kwestia dotycząca uznania Wnioskodawcy za twórcę lub artystę wykonawcę oraz wykonywanych czynności za usługi kulturalne wynagradzane w formie honorariów, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.