ITPP1/443-986/08/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2008 r. (data wpływu 30 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania organizacji i pośrednictwa usług turystyki - jest prawidłowe.

W dniu 30 października 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania organizacji i pośrednictwa usług turystyki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pani organizatorem i pośrednikiem usług turystycznych. Działalność Pani firmy polega na organizacji imprez integracyjnych i wyjazdów firmowych. Do większości usług wynajmuje Pani podwykonawców, np. noclegi, catering, survival, czarter jachtów na regaty i występuje w roli koordynatora. Pani wynagrodzeniem jest prowizja, którą ustala przy kalkulacji oferty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy działalności prowadzonej przez Panią można stosować rozliczenie na zasadzie VAT marży.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku od towarów i usług w art. 119 ust. 1 określa, że podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Art. 119 ust. 3 określa, że przepis ten stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

W ocenie Wnioskodawcy, spełnione zostały ww. warunki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów - stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy - należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia "usług turystyki" należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268 z późn. zm.). Usługami turystycznymi, w rozumieniu art. 3 pkt 1 tej ustawy, są usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszelkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym.

W rozumieniu ww. ustawy turysta oznacza osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu na okres nieprzekraczający 12 miesięcy, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości i która korzysta z noclegu przynajmniej przez jedną noc. Odwiedzający natomiast oznacza osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości oraz która nie korzysta z noclegu (art. 3 pkt 9 i pkt 10 ustawy).

Powyżej wskazana definicja jest zgodna z definicją usług dla bezpośredniej korzyści turysty, którą wprowadziła na swoje potrzeby ustawa o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 119 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, (...) przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż dla potrzeb podatku od towarów i usług przez usługi turystyki należy rozumieć usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie. Składnikiem usług turystyki mogą być także nabyte dla bezpośredniej korzyści turysty towary. Ponadto art. 3 pkt 2 ustawy o usługach turystycznych zawiera definicję imprezy turystycznej, zgodnie z którą przez imprezę turystyczną rozumie się co najmniej dwie usługi turystyczne tworzące jednolity program i objęte wspólną ceną, jeżeli usługi te obejmują nocleg lub trwają ponad 24 godziny albo jeżeli program przewiduje zmianę miejsca pobytu.

Szczególne procedury dotyczące opodatkowania podatkiem od towarów i usług świadczenia usług turystyki zostały uregulowane w powołanym art. 119 ustawy. Wprowadzają one specyficzny sposób opodatkowania polegający na opodatkowaniu marży, stanowiącej wynagrodzenie podatników świadczących ww. usługi.

I tak stosownie do ust. 1 wspomnianego wyżej artykułu, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

W myśl art. 119 ust. 2 ustawy, przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty (...).

W świetle postanowień art. 119 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku, gdy podatnik:

Aby więc podatnik podatku od towarów i usług mógł skorzystać z opodatkowania na zasadach VAT marży, niezbędne jest kumulatywne spełnienie ww. przesłanek.

W przypadku, gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29, o czym stanowi art. 119 ust. 5 ustawy.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż jest Pani organizatorem i pośrednikiem usług turystyki, zaś do większości usług wynajmuje podwykonawców (noclegi, catering, survival, czarter jachtów na regaty), występując jako koordynator. Ponadto wskazała Pani, iż spełnione zostały warunki ujęte w treści art. 119 ust. 3 ustawy.

Mając na uwadze treść powołanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że realizowane przez Panią usługi organizacji imprez integracyjnych i wyjazdów firmowych w ramach ww. usług turystyki podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach określonych w cytowanym wyżej przepisie, czyli według szczególnej procedury opodatkowania marży. Oczywiście uwzględnić należy w tym przypadku również treść cytowanego uprzednio art. 119 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.