ITPP1/443-972/10/TS - Stawka VAT dla usług montażu instalacji grzewczych, świadczonych w budynku jednorodzinnym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2010 r. (data wpływu 5 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku właściwej dla usług montażu instalacji grzewczych, świadczonych w budynku jednorodzinnym - jest prawidłowe.

W dniu 5 października 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku właściwej dla usług montażu instalacji grzewczych, świadczonych w budynku jednorodzinnym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 2007 r. prowadzi Pan firmę, w ramach której zajmuje się kompleksowym montażem instalacji grzewczych (PKD z 2007 r. - 43.22.Z). Usługi świadczone są przez Pana głównie osobom fizycznym w budynkach mieszkalnych, zakwalifikowanych w PKOB w dziale 11 i posiadających powierzchnię poniżej 300 m². Powyższe usługi opodatkowane zostały przy zastosowaniu stawki VAT 7%.

W chwili obecnej dostał Pan propozycję na wykonanie montażu instalacji w domu jednorodzinnym o powierzchni całkowitej 400 m², przy czym jego powierzchnia użytkowa (mieszkalna) wynosi 320 m².

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy montaż instalacji grzewczych w opisanym budynku podlega opodatkowaniu stawką podatku 7% czy 22%.

Pana zdaniem, opisany wyżej budynek jest budynkiem mieszkalnym. Będzie przeznaczony wyłącznie do zamieszkania, mimo swojej dużej powierzchni. Uważa Pan, że usługi świadczone w tym budynku podlegają opodatkowaniu stawką 7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...), natomiast świadczenie usług to, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przepis art. 8 ust. 3 cyt. ustawy przewiduje, iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone, t.j. 7%, 3% i 0%. I tak - w myśl art. 41 ust. 2 - dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się - w myśl art. 41 ust. 12 lit. a) - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych (...).

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12 lit. c).

Ponadto zgodnie z § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Z unormowań zawartych w przytoczonych wyżej przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem. W związku z tym koniecznym jest wskazanie na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, obowiązujące od dnia 1 stycznia 2008 r., zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w dziale 11 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), o których mowa w art. 2 pkt 12, to m.in. budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111).

Z opisu przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (PKD 43.22.Z), zajmuje się kompleksowym montażem instalacji grzewczych na rzecz osób fizycznych w budynkach mieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11. Obecnie otrzymał propozycję na wykonanie montażu instalacji w budynku jednorodzinnym o powierzchni całkowitej 400 m², gdzie powierzchnia użytkowa (mieszkalna) wynosi 320 m². Wątpliwości Wnioskodawcy, wyrażone w zapytaniu, dotyczą stawki podatku obowiązującej przy sprzedaży ww. usług w tym budynku.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, iż kompleksowy montaż instalacji grzewczych w przedmiotowym budynku podlegać będzie opodatkowaniu obniżoną stawką 7%, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług oraz w § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r.

Końcowo podkreślić należy, iż preferencyjna stawka podatku 7% w oparciu o § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), jak wskazano powyżej, obowiązuje do dnia 31 grudnia 2010 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.