ITPP1/443-965/11/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2011 r. (data wpływu 11 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lipca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W trakcie kontroli dotyczącej ewidencjonowania przychodów za pomocą kas fiskalnych, osoba kontrolująca zarzuciła, iż powinna Pani ewidencjonować obrót za pomocą kasy fiskalnej, gdyż uprzednio taki obowiązek już istniał. Prowadziła Pani działalność gospodarczą w zakresie małej gastronomii od 20 maja 1995 r., którą zlikwidowała 30 czerwca 2001 r. W tym też okresie w związku z przekroczeniem obrotów była Pani zobowiązana do ewidencjonowania obrotów za pomocą kasy fiskalnej. W momencie likwidacji działalności sporządzono protokół z odczytu kasy fiskalnej i kasa została rozliczona w Urzędzie Skarbowym. Od 1 października 2004 r. wznowiła Pani działalność gospodarczą również w zakresie małej gastronomii, nie sprzedając wyrobów alkoholowych, ani wyrobów tytoniowych, a do dnia dzisiejszego z tytułu przychodów nie przekroczyła obrotów, które zobowiązywałyby do zainstalowania kasy fiskalnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy "otwierając" ponownie działalność podatnik był zobowiązany do ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy fiskalnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, jego postępowanie jest prawidłowe w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania obrotów za pomocą kas fiskalnych, gdyż zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 234, poz. 1971 z późn. zm.), do dnia 31 grudnia 2004 r. zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i którzy nie byli wcześniej objęci obowiązkiem ewidencjonowania i dalej zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000,00 zł z tytułu sprzedaży określonej w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, w związku z tym, iż poprzedni obowiązek ewidencjonowania obrotów przy zastosowaniu kas fiskalnych został "zamknięty" z chwilą likwidacji działalności gospodarczej z dniem 30 czerwca 2001 r., od 1 października 2004 r. podatnika obowiązują co roku nowe limity wg obowiązujących przepisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

W myśl przepisu art. 111 ust. 1 tej ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W stanie prawnym obowiązującym w dniu 1 października 2004 r. powyższy przepis funkcjonował w brzmieniu:

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych, są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Kwestie dotyczące czasowych zwolnień niektórych grup podatników oraz niektórych czynności z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących ustawodawca reguluje w drodze rozporządzeń.

W dniu 23 grudnia 2002 r. Minister Finansów wydał rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. 234, poz. 1971 z późn. zm.).

Należy wskazać, iż rozporządzenia to zostało wydane na podstawie art. 29 ust. 3 pkt 1 i 2 obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.).

Zgodnie z przepisem § 3 ust. 1 pkt 3 powołanego rozporządzenia, do dnia 31 grudnia 2004 r. z obowiązku ewidencjonowania zwolnieni byli podatnicy, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 29 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i którzy nie byli wcześniej objęci obowiązkiem ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 7.

Odnosząc się do zawartego we wniosku opisu stanu faktycznego w kwestii zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w przypadku ponownego podjęcia działalności gospodarczej, istotnym staje się ustalenie bytu prawnopodatkowego Wnioskodawcy w przedstawionej sytuacji. Tym samym należy rozstrzygnąć kwestię czy może Pani być w świetle przepisów prawa uznana za podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą, czy też jest Pani z racji wcześniej prowadzonej działalności gospodarczej podatnikiem podatku od towarów i usług kontynuującym sprzedaż.

Stosownie do treści art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielne działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Stosownie do postanowień ww. ust. 2 "działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców (...), również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy".

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują zatem odrębnie kategorii podatnika rozpoczynającego sprzedaż (działalność) i nie precyzują kiedy mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług rozpoczynającym, a kiedy z podatnikiem kontynuującym działalność gospodarczą.

Jak wynika z treści art. 96 ust. 1 powołanej ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15 - z uwzględnieniem wyjątków określonych w przepisie art. 96 ust. 3, są obowiązane przed dokonaniem pierwszej czynności opodatkowanej, wymienionej w art. 5 ustawy, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne.

Zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego".

W tym miejscu należy podkreślić, że zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wyniku likwidacji działalności przez osobę fizyczną, a następnie ponowne rozpoczęcie ich wykonywania, bez względu na to, czy o tym samym profilu czy innym, powoduje, iż mamy do czynienia z tym samym podatnikiem posługującym się tym samym Numerem Identyfikacji Podatkowej (NIP). Wznowienie działalności po przerwie spowodowanej likwidacją działalności w rozumieniu odrębnych przepisów, nie ma wpływu na byt osoby fizycznej jako podatnika podatku od towarów i usług. Ustanie bytu prawnopodatkowego w zakresie podatku od towarów i usług powoduje bowiem zmiana formy prawnej prowadzonej działalności, np. zlikwidowanie działalności prowadzonej jednoosobowo jako osoba fizyczna i podjęcie w formie spółki cywilnej lub odwrotnie, a nie zaniechanie na pewien czas wykonywania czynności opodatkowanych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 30 czerwca 2001 r. zlikwidowała Pani działalność gospodarczą w zakresie małej gastronomii, którą prowadziła od 20 maja 1995 r. W tym też okresie w związku z przekroczeniem obrotów prowadziła Pani ewidencję obrotów za pomocą kasy fiskalnej. W momencie likwidacji działalności sporządzono protokół z odczytu kasy fiskalnej i kasa została rozliczona w Urzędzie Skarbowym. Od 1 października 2004 r. ponownie "rozpoczęła" Pani działalność gospodarczą w zakresie małej gastronomii, nie sprzedając wyrobów alkoholowych, ani wyrobów tytoniowych. Do dnia dzisiejszego osiągnięte obroty nie przekroczyły kwoty, zobowiązującej do zainstalowania kasy fiskalnej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego w odniesieniu do powołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że w rozumieniu przepisów regulujących ewidencję obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, w momencie ponownego podjęcia działalności gospodarczej, była Pani podmiotem kontynuującym działalność gospodarczą a nie podmiotem rozpoczynającym wykonywanie działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w świetle brzmienia § 3 ust. 1 pkt 3 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie kas rejestrujących należy stwierdzić, iż w związku ze wznowieniem prowadzenia działalności gospodarczej od 1 października 2004 r. była Pani zobowiązana do prowadzenia ewidencji przy użyciu kasy rejestrującej od momentu dokonania pierwszej sprzedaży na rzecz osób wymienionych w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.