ITPP1/443-965/10/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2010 r. (data wpływu 4 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 23 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki VAT z tytułu sprzedaży udziału w gruncie przynależnym do lokalu mieszkalnego lub niemieszkalnego oraz prawa do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego zlokalizowanego na zewnątrz budynku oraz zasad stosowania właściwych stawek VAT po dniu 1 stycznia 2011 r. z tytułu otrzymywanych zaliczek - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 października 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki VAT z tytułu sprzedaży udziału w gruncie przynależnego do lokalu mieszkalnego lub niemieszkalnego oraz prawa do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego zlokalizowanego na zewnątrz budynku oraz zasad stosowania właściwych stawek VAT po dniu 1 stycznia 2011 r. z tytułu otrzymywanych zaliczek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest właścicielem działki budowlanej z przeznaczeniem pod budownictwo wielorodzinne, na której zamierza w 2011 r. i ewentualnie w latach późniejszych przeprowadzić inwestycję, polegającą na wybudowaniu budynku wielorodzinnego, w którym będzie sprzedawała prawa własności wyodrębnionych lokali mieszkalnych z pomieszczeniami przynależnymi (piwnica) i niemieszkalnych (garaży) wraz z odpowiednimi udziałami w nieruchomości wspólnej. Oferta sprzedaży przewiduje stawkę netto za 1 m² powierzchni użytkowej lokalu ustalonej według normy PN-70/B-2365 "Powierzchnia budynków. Podział, określenie i zasady obmiaru" oraz stawkę netto za przypadający do lokalu udział w gruncie. Suma tych kwot powiększona o należny podatek VAT stanowić będzie całkowitą cenę sprzedaży lokalu wraz z przypadającym udziałem w częściach wspólnych (w tym gruncie). Do każdego lokalu mieszkalnego przynależy odpowiednie pomieszczenie piwniczne, znajdujące się w podziemnej kondygnacji budynku. Wszystkie lokale niemieszkalne (garaże) powstaną w bryle budynku również w części podziemnej. Budynek, jako całość, zgodnie z klasyfikacją "PKWiU", będzie budynkiem mieszkalnym, bowiem ponad 50% powierzchni użytkowej stanowić będą samodzielne lokale mieszkalne. Ponadto, Spółka przewiduje możliwość zakupu prawa do wyłącznego korzystania z określonego miejsca parkingowego dla samochodu do 3,5 Mg. Miejsca parkingowe usytuowane będą przed budynkiem, na gruncie stanowiącym nieruchomość wspólną. Spółka zakłada, iż prawo to może zostać nabyte jedynie przez nabywcę prawa własności lokalu mieszkalnego znajdującego się w przedmiotowym budynku. Nie będzie natomiast możliwości nabycia jedynie prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego przez osoby inne niż właściciele lokali mieszkalnych, co ma, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zabezpieczyć potrzeby mieszkańców wspólnoty mieszkaniowej. Prawo to funkcjonować będzie łącznie z jednoczesnym notarialnym zrzeczeniem się przez pozostałych właścicieli lokali w ww. wspólnocie z prawa korzystania z części gruntu w obrębie wyznaczonym granicami miejsc parkingowych. Może ono być co prawda przez kupującego odstąpione bezpłatnie lub odpłatnie na rzecz osoby fizycznej lub innego podmiotu, który jest właścicielem innego lokalu mieszkalnego znajdującego się na przedmiotowej nieruchomości, ale nie można go zbyć.

Płatność za sprzedawane lokale mieszkalne i użytkowe realizowana będzie przez przyszłych właścicieli w ratach wynikających z postępu robót budowlanych. Część rat wniesiona zostanie w bieżącym roku. Sprzedający dopuszcza wcześniejsze wpłacanie rat przez przyszłych właścicieli łącznie z całkowitą zapłatą za lokal w roku bieżącym.

W dniu 23 grudnia 2010 r. uzupełniono wniosek wskazując, że sprzedaży będą podlegały odrębnie prawa własności wyodrębnionych lokali mieszkalnych z pomieszczeniami przynależnymi (piwnica) wraz z odpowiednimi udziałami w nieruchomości wspólnej, jak również prawa własności wyodrębnionych lokali niemieszkalnych (garaży) wraz z odpowiednimi udziałami w nieruchomości wspólnej. Garaże nie będą stanowiły pomieszczeń przynależnych do lokali mieszkalnych. Są one wydzielone trwałymi ścianami i jako samodzielne lokale niemieszkalne będą podlegały sprzedaży. Jednocześnie, w zakresie kwalifikacji całego budynku, jako budynku mieszkalnego, Spółka prostuje oczywistą omyłkę, polegającą na "błędnym wpisaniu PKWiU w miejsce PKOB".

Ponadto w ww. uzupełnieniu wskazano, że Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Powołując się na treść art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca uważa, że powyższa regulacja powoduje, że grunt, z którym trwale złączone są budynki lub budowle również będące przedmiotem dostawy, opodatkowany jest według tej samej stawki co budynki, budowle.

Zwracając uwagę na przepis art. 3 ust. 1 ustawy o własności lokali, Wnioskodawca twierdzi, że pomimo, iż cały budynek zgodnie z klasyfikacją PKWiU jest budynkiem mieszkalnym, do sprzedaży udziału w gruncie przypadającym do lokali mieszkalnych należy stosować stawkę obniżoną 7%, a do lokali niemieszkalnych (garaży) stawkę podstawową 22%.

W ocenie Wnioskodawcy, prawo do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego, ukształtowane treścią przyszłej umowy z nabywcą, będzie prawem związanym wyłącznie z własnością lokalu mieszkalnego położonego na przedmiotowej nieruchomości.

W związku z tym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prawo do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego jako prawa związanego z własnością lokalu mieszkalnego opodatkowane będzie stawką obniżoną 7%.

Zdaniem Wnioskodawcy, od każdej zaliczki wpłaconej na mocy obecnie obowiązujących przepisów o podatku VAT nabywcy lokali nie będą musieli dopłacać różnicy podatku po podniesieniu stawek podatku VAT, jeżeli zaliczka ta była postawiona do dyspozycji Spółki w dniu obowiązywania obecnych stawek.

Według Wnioskodawcy, wynika to z faktu, iż obowiązek podatkowy powstaje w momencie uiszczenia jakichkolwiek zaliczek na poczet przyszłych dostaw.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie natomiast do postanowień art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 powołanej ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W oparciu o przepis art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z kolei, na mocy art. 19 ust. 4 tej ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11, o czym stanowi art. 19 ust. 10 ustawy.

W przypadkach określonych w ust. 10, 13 pkt 2-5 i 7-10 otrzymanie części zapłaty (ceny) lub części wkładu budowlanego i mieszkaniowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części (art. 19 ust. 15 ustawy).

W przypadku zbycia zabudowanych gruntów w zakresie podatku od towarów i usług czynność ta będzie uzależniona od statusu budynków i budowli na tym gruncie posadowionych.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, grunt na którym są one posadowione dzieli ich byt prawny w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%. Jednakże, zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku. Przy czym, na podstawie dodanego przez art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) z dniem 1 stycznia 2011 r. przepisu art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, a w pkt 2 - stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stosownie do treści art. 41 ust. 12 cytowanej ustawy, 7% stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się w myśl ust. 12a ww. artykułu obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ww. ustawy nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej, o czym stanowi art. 41 ust. 12c ustawy.

Szczególne zasady zastosowania stawek podatku w przypadku realizowania czynności w okresie, w którym uległy zmianie stawki podatkowe uregulowane zostały, na mocy art. 19 pkt 2 lit. b ww. ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej, w dodanych z dniem 1 stycznia 2011 r. przepisach art. 41 ust. 14a-14 h ustawy.

I tak, jak stanowi art. 41 ust. 14a ustawy, w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, która została wykonana przed dniem zmiany stawki podatku, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta podlega opodatkowaniu według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania.

W przypadku gdy okres, do którego odnosi się rozliczenie lub płatność, obejmuje dzień zmiany stawki podatku, czynność uznaje się za wykonaną:

W przypadku, gdy nie jest możliwe określenie faktycznego wykonania części czynności w okresie, o którym mowa w ust. 14c, dla określenia tej części, uznaje się, że czynność wykonywana jest w tym okresie proporcjonalnie (art. 41 ust. 14d ustawy).

Zmiana stawki podatku w odniesieniu do czynności, która zostanie wykonana w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, w związku z którą otrzymano całość lub część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, i której otrzymanie powoduje powstanie obowiązku podatkowego, nie powoduje zmiany wysokości opodatkowania całości lub części należności, otrzymanej przed dniem zmiany stawki podatku (art. 41 ust. 14f ustawy).

Z treści wniosku wynika, iż Spółka, jako zarejestrowany czynny podatnik VAT, zamierza wybudować w 2011 r. i ewentualnie w latach późniejszych budynek wielorodzinny, w którym będzie sprzedawała prawa własności wyodrębnionych lokali mieszkalnych z pomieszczeniami przynależnymi (piwnica). Ponadto, sprzedawane będą oddzielnie lokale niemieszkalne (garaże) wraz z odpowiednimi udziałami w nieruchomości wspólnej. Do każdego lokalu mieszkalnego przynależy odpowiednie pomieszczenie piwniczne, znajdujące się w podziemnej kondygnacji budynku. Wszystkie lokale niemieszkalne (garaże) powstaną w bryle budynku również w części podziemnej. Budynek, jako całość, zgodnie z klasyfikacją PKOB, będzie budynkiem mieszkalnym, bowiem ponad 50% powierzchni użytkowej stanowić będą samodzielne lokale mieszkalne. Spółka przewiduje także możliwość zakupu prawa do wyłącznego korzystania z określonego miejsca parkingowego dla samochodu. Miejsca parkingowe usytuowane będą przed budynkiem, na gruncie stanowiącym nieruchomość wspólną. Prawo to będzie mogło być nabyte jedynie przez nabywcę prawa własności lokalu mieszkalnego znajdującego się w przedmiotowym budynku i nie będzie możliwości nabycia jedynie prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego przez osoby inne niż właściciele lokali mieszkalnych. Prawo to funkcjonować będzie łącznie z jednoczesnym notarialnym zrzeczeniem się przez pozostałych właścicieli lokali w ww. wspólnocie z prawa korzystania z części gruntu w obrębie wyznaczonym granicami miejsc parkingowych.

Płatność za sprzedawane lokale mieszkalne i użytkowe realizowana będzie przez przyszłych właścicieli w ratach wynikających z postępu robót budowlanych. Część rat wniesiona zostanie w bieżącym roku. Sprzedający dopuszcza wcześniejsze wpłacanie rat przez przyszłych właścicieli łącznie z całkowitą zapłatą za lokal w roku bieżącym.

Mając na względzie powyższe, należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego. Definicję lokalu mieszkalnego zawiera natomiast art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z nim, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

A contrario nie jest lokalem mieszkalnym wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb nieprzeznaczona na stały pobyt ludzi i niesłużąca zaspokajaniu ich potrzeb.

Ponadto, ustawa o własności lokali w ust. 4 powołanego artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Według dyspozycji art. 3 ust. 1 tej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 wskazanego artykułu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, iż definicję pojęcia "lokal użytkowy" zawiera § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690). Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z § 3 pkt 12 wskazanego wyżej rozporządzenia - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Na podstawie powyższych uregulowań można stwierdzić, że podziemna kondygnacja budynku mieszkalnego, w której znajdują się garaże (nieprzynależne do konkretnego lokalu mieszkalnego), nie mieści się ani w pojęciu pomieszczenia technicznego, ani pomieszczenia gospodarczego, w związku z czym stanowi samodzielny lokal użytkowy.

Z kolei, położone przed budynkiem miejsca parkingowe (naziemne stanowiska postojowe) w okolicznościach, gdy określony został dla nich sposób korzystania przez właścicieli lokali (miejsca te zostały przypisane do konkretnego lokalu w warunkach, gdy pozostali właściciele zrzekli się prawa do korzystania z tego miejsca), nie stanowią obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności przedstawionego zdarzenia przyszłego, jak również treść powołanych przepisów, należy stwierdzić, iż preferencyjną stawką podatku w wysokości 7% objęta będzie sprzedaż udziału w gruncie jako prawie związanym z własnością lokalu mieszkalnego. Natomiast sprzedaż udziału w gruncie jako prawie związanym z własnością lokalu niemieszkalnego (garaż - samodzielne miejsca do garażowania nie przynależne do konkretnego lokalu mieszkalnego, które sprzedawane będą bez lokalu mieszkalnego), jak również sprzedaży udziału w gruncie przynależnym do prawa do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego zlokalizowanego na zewnątrz budynku, nie może korzystać z preferencyjnej stawki podatku i podlegać będzie opodatkowaniu podstawową stawką podatku od towarów i usług w wysokości 22% (od dnia 1 stycznia 2011 r. według 23% stawki podatku).

Należy mieć na uwadze, iż obniżone stawki mają charakter wyjątkowy i winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Intencją ustawodawcy było natomiast objęcie preferencyjną stawką wyłącznie tych obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe.

W konsekwencji powyższego, w kontekście obowiązujących od dnia 1 stycznia 2011 r. powołanych wyżej przepisów art. 41 ust. 14a-14 h ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka winna zastosować do otrzymywanych zaliczek na poczet opisanych we wniosku przyszłych czynności stawkę podatku obowiązującą w chwili otrzymania zapłaty za dostawę, w tej części, w jakiej otrzymano należność.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. Zatem tutejszy organ podatkowy nie dokonywał oceny poprawności przedstawionych przez Wnioskodawcę klasyfikacji statystycznych przedmiotowych obiektów, wobec czego niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie wskazane przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku przy założeniu, że podana klasyfikacja jest prawidłowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.