ITPP1/443-964/08/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2008 r. (data wpływu 27 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia proporcji sprzedaży w trybie art. 90 ust. 3 - 6 z tytułu dostaw nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 października 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia proporcji sprzedaży w trybie art. 90 ust. 3 - 6 z tytułu dostaw nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą od marca 2003 r., polegającą głównie na wynajmie lokali oraz przygotowaniu terenu pod budowę, a także sporadycznie 5 - 6 razy w ciągu roku a nawet mniej, nabywa i sprzedaje nieruchomości traktując je jako towary handlowe. Sprzedaż powyższych nieruchomości jest opodatkowana zarówno stawką podatku VAT w wysokości 22%, jak i korzysta ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ustawy o VAT. Prowadzona działalność gospodarcza ma odzwierciedlenie w przedmiocie działalności zgłoszonej w KRS.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji wyżej wymieniona sprzedaż rodzi obowiązek ustalenia proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy ustawodawca w art. 90 ust. 5 i 6 ustawy o VAT określa, jakich obrotów nie należy uwzględniać przy obliczaniu proporcji sprzedaży. Są to:

* sprzedaż środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych użytkowanych uprzednio przez podatnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej,

* sprzedaż nieruchomości oraz świadczenie usług w zakresie pośrednictwa finansowego w zakresie, w jakim czynności te dokonywane są sporadycznie.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "sporadycznie". Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku języka polskiego PWN "sporadyczny" oznacza "występujący rzadko, nieregularnie". W związku z zakupem i sprzedażą nieruchomości w większości przypadków na znaczne kwoty, Spółka ponosi stosunkowo niewielkie wydatki, których nie można przypisać ani do sprzedaży opodatkowanej ani do zwolnionej z podatku VAT. Zakupy ogólnozakładowe, do których należą m.in. zakup usług telefonicznych, rachunkowych, najem powierzchni biurowej, w której znajduje się siedziba Spółki, w pewnym tylko stopniu wiążą się ze sprzedażą nieruchomości, lecz w sposób istotny nie są związane z tą sprzedażą. W związku z powyższym, takie transakcje sprzedaży nieruchomości zdaniem Spółki można potraktować jako sporadyczne i pominąć je na zasadach określonych w art. 90 ust. 6 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy).

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie (art. 90 ust. 6 ustawy).

Przede wszystkim należy zgodzić się z Wnioskodawcą w zakresie braku w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług definicji pojęcia "sporadyczny". W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych. Wg internetowego słownika wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Wł. Kopalińskiego - "sporadyczny" to zdarzający się, występujący czasami, nieregularnie, nieczęsto, przypadkowo, trafiający się tu i ówdzie, pojedynczo. Również słowo sporadyczny definiowane jest jako "występujący rzadko, nieregularnie" wg internetowego Słownika Języka Polskiego PWN.

Stosując zatem wykładnię językową, nie sposób zgodzić się z Wnioskodawcą w zakresie sporadyczności sprzedaży nieruchomości, która w przestawionej sytuacji nie występuje rzadko, ani nieregularnie.

Jak wskazał Wnioskodawca przedmiotem jego działalności jest najem lokali, przygotowanie terenu pod budowę, a także sprzedaż nieruchomości. Spółka regularnie nabywa w ciągu roku 5 - 6 nieruchomości które są przeznaczone do dalszej odsprzedaży. Zatem, sprzedaż takich nieruchomości, zdaniem organu nie może być uznana za czynność sporadyczną, bowiem jednym z przedmiotów działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż nieruchomości. Ponadto sam Wnioskodawca wskazał, iż ponosi wydatki na przedmiotowe nieruchomości, przygotowując je do ich dalszej odsprzedaży. Zatem sprzedaż przedmiotowych nieruchomości nie jest działalnością poboczną Spółki, a tym bardziej sporadyczną,

Celem art. 90 ust. 6 ustawy jest niedopuszczenie do uwzględniania w proporcji odliczenia podatku naliczonego czynności, które mogą mieć znaczący wartościowo wpływ na tą proporcję, a jednocześnie nie wynikają z bieżącej prowadzonej przez podatnika działalności. Natomiast handel nieruchomościami w przypadku Spółki jest jej przedmiotem działalności.

Zatem, planowana sprzedaż nieruchomości powinna zostać wliczona do obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy, bowiem nie jest czynnością sporadyczną, o której mowa w ust. 6 art. 90 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.