ITPP1/443-949/08/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2008 r. (data wpływu 22 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia dostawy samochodu - jest prawidłowe.

W dniu 22 października 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia dostawy samochodu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zakupiła samochód od osoby fizycznej, niebędącej podatnikiem VAT. Od czynności tej Spółka zapłaciła podatek od czynności cywilnoprawnych. Po nabyciu samochód ten przez okres ponad 6 miesięcy był eksploatowany, przy czym faktycznie korzystającym, biorącym do używania, był inny podmiot, niż Spółka, na podstawie umowy najmu. Spółka co prawda sama nie używała samochodu na potrzeby prowadzonej działalności, jednakże pobierała pożytki cywilne w postaci czynszu za wynajem. Jednocześnie Spółka dokonywała odpisów amortyzacyjnych od wartości zakupionego samochodu. W chwili obecnej Spółka dokonała sprzedaży przedmiotowego samochodu dotychczasowemu najemcy. W związku z dokonaną sprzedażą Spółka wystawiła najemcy fakturę VAT, w której nie naliczyła kwoty podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy słusznie Spółka przyjęła, iż samochód, który był użytkowany przez okres ponad 6 miesięcy przed jego sprzedażą przez inny podmiot na podstawie umowy najmu jest towarem używanym w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, a w konsekwencji, iż jego sprzedaż korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie ww. przepisów.

Zdaniem Spółki sprzedaż przedmiotowego samochodu korzystała ze zwolnienia przedmiotowego. Na gruncie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia, kto faktycznie używał towaru przed jego sprzedażą. Istotne jest jedynie, aby towar był używany przez okres minimum 6 miesięcy, a podatnikowi nie przysługiwało przy jego zakupie prawo do odliczenia podatku naliczonego. W przypadku dokonanej przez Spółkę dostawy obie te przesłanki zostały spełnione. W ocenie Spółki fakt używania samochodu przez inny podmiot, niż podatnik na podstawie np. umowy najmu jest wystarczający do skorzystania przez Spółkę ze zwolnienia przedmiotowego przy dokonywaniu jego dostawy. W przypadku oddania samochodu do używania na podstawie umowy najmu Spółka osiągała pożytki cywilne z tego tytułu. Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołała wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2007 r. sygn. akt III Sa/Wa 3997/06.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, z którego wynikało, iż w dniu złożenia wniosku Spółka dokonała sprzedaży przedmiotowego samochodu i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, ul. Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.