ITPP1/443-930/09/DM
Pismo z dnia 11 grudnia 2009 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-930/09/DM
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2009 r. (data wpływu 5 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kwot przedawnionych zobowiązań cywilnoprawnych - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 5 października 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kwot przedawnionych zobowiązań cywilnoprawnych.
W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
W 2009 r. i w latach przyszłych nastąpi przedawnienie zobowiązań Wnioskodawcy, wobec wierzycieli cywilnoprawnych z lat 1999-2002. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 32 ustawy o rachunkowości, w bilansie za lata, w których nastąpi przedawnienie, kwoty przedawnione powinny zostać wykazane, jako przychód stanowiący zgodnie z zasadami ogólnymi zobowiązanie podatkowe. Jednak do dnia 1 listopada 2001 r. Wnioskodawca jako zakład prowadzący działalność w zakresie ochrony zdrowia był zwolniony od podatku od towarów i usług. W latach 1997-2002 odprowadzano podatek jedynie od 0,3% działalności, która stanowiła sprzedaż opodatkowaną. Od dnia 1 listopada 2001 r. w związku z postawieniem Wnioskodawcy w stan likwidacji i zmniejszeniem działalności medycznej, zaczęto odprowadzać podatek od towarów i usług w pełnej wysokości. Przedawnione zobowiązania powstały w okresie kiedy Wnioskodawca był zwolniony od podatku od towarów i usług i dotyczyły bezpośrednio działalności w zakresie ochrony zdrowia. Ponadto część zobowiązań stanowi kwota naliczonej, lecz nie odprowadzonej składki na zakładowy fundusz socjalny.
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
Czy od kwot przedawnionych zobowiązań zaksięgowanych w bilansie zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 32 ustawy o rachunkowości, Wnioskodawca zobowiązany jest do opłacenia podatku od towarów i usług.
Czy w związku z tym, że do 1 listopada 2001 r. Wnioskodawca, jako prowadzący działalność medyczną był zwolniony od podatku od towarów i usług, musiałby zapłacić ewentualny podatek od towarów i usług od całej sumy przedawnionych zobowiązań, czy tylko od powstałych po 1 listopada 2001 r., tj. od chwili kiedy zaczęto odprowadzać podatek od całości działalności.
Czy podatek od towarów i usług należałoby odprowadzić także od kwoty przedawnionego zobowiązania wobec zakładowego funduszu socjalnego.
Czy przedawnione zobowiązania powinny być zaksięgowane w kwocie brutto czy netto i od której z tych kwot należałoby naliczyć podatek od towarów i usług.
Zdaniem Wnioskodawcy, przedawnione zobowiązania Wnioskodawcy nie powinny być objęte obowiązkiem podatkowym, ponieważ zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, co w niniejszym przypadku nie ma miejsca. Ponadto na podstawie załącznika nr 4 poz. 9 do cyt. ustawy, działalność w zakresie ochrony zdrowia jest zwolniona od podatku, zaś przedawnione zobowiązania dotyczą w większości świadczeń zdrowotnych. Odnośnie kwoty zaległości wobec zakładowego funduszu socjalnego, Wnioskodawca zauważa, iż nie wyczerpuje ona znamion art. 5 ust. 1 ww. ustawy. Ponadto w ocenie Wnioskodawcy, po przeksięgowaniu, zobowiązania powinny być zaksięgowane w kwocie brutto, ponieważ podatek naliczony jest częścią długu, jednak w takiej sytuacji, gdyby zaistniał obowiązek opłacenia podatku, zostanie on naliczony podwójnie.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:
przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć zatem, każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że 2009 r. i w latach przyszłych nastąpi przedawnienie zobowiązań Wnioskodawcy wobec wierzycieli cywilnoprawnych z lat 1999-2002. Ponadto część zobowiązań stanowi kwota naliczonej, lecz nie odprowadzonej składki na zakładowy fundusz socjalny.
Uwzględniając powyższe, jak również przywołane regulacje prawne stwierdzić należy, że przedawnienie zobowiązań cywilnoprawnych nie stanowi dostawy towarów, jak również nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W tym przypadku bowiem nie ma miejsca świadczenie usług z uwagi na brak ostatecznego konsumenta (beneficjenta) czynności przedawnienia zobowiązań. Z tych też względów od kwot przedawnionych zobowiązań powstałych przed dniem 1 listopada 2001 r. jak i po tej dacie, zaksięgowanych w bilansie zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 32 ustawy o rachunkowości, jak również kwoty przedawnionego zobowiązania wobec zakładowego funduszu socjalnego, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do uiszczenia podatku od towarów i usług.
Ponadto z uwagi na to, iż jak powyżej wskazano przedawnione zobowiązania nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, kwestia związana z ustaleniem od jakiej kwoty - netto, czy brutto, należałoby naliczać podatek od towarów i usług, pozostaje poza zakresem niniejszego rozstrzygnięcia.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.