ITPP1/443-93/07/EŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu w przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2007 r. (data wpływu 3 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie oddania w wieczyste użytkowanie udziału w gruncie wraz ze sprzedażą budynków lub budowli stanowiących towar używany - jest prawidłowe.

W dniu 3 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia przy oddaniu w wieczyste użytkowanie udziału w gruncie wraz ze sprzedażą budynków lub budowli stanowiących towar używany.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Urząd sprzedaje budynki, budowle lub ich części, stanowiące towary używane wraz z oddaniem w użytkowanie wieczyste udziału w gruncie. Przy sprzedaży budynków stosuje zwolnienie od podatku VAT w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Za oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie, na którym posadowiony jest budynek pobiera się stosowne opłaty (opłatę pierwszą i opłaty roczne) i nalicza się podatek VAT w wysokości 22%. W związku z podjęciem przez NSA Uchwały z dnia 8 stycznia 2007 r., w myśl której oddanie gruntów w wieczyste użytkowanie jest dostawą towarów, a nie usługą nasuwają się wątpliwości w kwestii pobierania podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy oddanie w wieczyste użytkowanie udziału w gruncie z jednoczesną sprzedażą budynków lub budowli, albo ich części stanowiących towary używane w rozumieniu ustawy o VAT (budynki trwale związane z gruntem) - jest zwolnione od podatku VAT.

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z Uchwałą NSA z dnia 8 stycznia 2007 r. IFPS 1/06 oddanie gruntów w wieczyste użytkowanie jest dostawą towarów, a nie usługą. Zatem w momencie gdy przedmiotem sprzedaży jest budynek, budowla lub ich część (dostawa towaru używanego) korzystająca ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług - to oddanie w wieczyste użytkowanie udziału w gruncie też korzysta z tego zwolnienia. Art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli, albo ich części trwale związanych z gruntem z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 cytowanej ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach Kodeksu cywilnego oraz w ustawie o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) grunty stanowiące własność Skarbu Państwa, a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym. W oparciu o art. 31 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej zabudowanej następuje z równoczesną sprzedażą położonych na tej nieruchomości budynków.

Użytkowanie wieczyste jest prawem ustanowionym na rzeczy cudzej, jednak pozwala uznać oddanie gruntu za czynność dająca prawo rozporządzania tym gruntem jak właściciel. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również z możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług - dostawę towarów należy postrzegać przede wszystkim jako transakcję dotyczącą faktycznego dysponowania rzeczą, a nie przeniesienia własności. Popierając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne pojęcie "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel", a także mając wzgląd, że zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT grunt został zaliczony do towarów należy wskazać, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Opodatkowanie dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki uregulowane zostało w przepisie art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, który stanowi, iż w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że dokonując dostawy nieruchomości złożonej z budynku podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest łączna wartość gruntu oraz budynku na nim położonego, co skutkuje koniecznością opodatkowania budynku i gruntu wg tej samej stawki - właściwej dla budynku. Zatem, jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Analogiczna sytuacja na miejsce, gdy przedmiotem dostawy są budynki lub budowle posadowione są na gruncie będącym przedmiotem wieczystego użytkowania. W przypadku zabudowanej nieruchomości gruntowej oddanej w użytkowanie wieczyste, podstawą zwolnienia będzie przepis § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.). Przepis ten wskazuje, iż zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0%.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż Urząd dokonuje dostawy, której przedmiotem są budynki, budowle albo ich części będące towarem używanym korzystającym ze zwolnienia z VAT na mocy przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT z jednoczesnym oddaniem w użytkowanie wieczyste udziału w gruncie, na którym posadowiony jest budynek.

A zatem oddanie w użytkowanie wieczyste udziału w nieruchomości gruntowej zabudowanej następujące z równoczesną sprzedażą położonych na tej nieruchomości budynków, budowli lub ich części, które spełniają warunki uznania ich za towary używane (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT) - zgodnie z przepisem § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów jest zwolnione od podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.