ITPP1/443-902/10/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2010 r. (data wpływu 13 września 2010 r.), uzupełnionym w dniu 6 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego wydania towarów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia tych towarów - jest prawidłowe.

W dniu 13 września 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego wydania towarów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia tych towarów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina Miasta. realizuje zadania własne i zlecone, określone w przepisach ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Organem wykonawczym Gminy jest burmistrz, realizuje zadania nałożone na Gminę przy pomocy urzędu miejskiego. W ramach realizacji ww. zadań organizowane są spotkania, konkursy i inne imprezy, podczas których ich uczestnikom wręczane są nagrody, prezenty (w tym również nie spełniające definicji prezentów o małej wartości, np. sprzęt AGD, fotograficzny), kwiaty puchary, medale, itp., jak również przygotowane są poczęstunki. Przedsięwzięcia te mają charakter niekomercyjny. Podarunki, kwiaty, okolicznościowe statuetki, dyplomy, wręczane są także mieszkańcom Miasta oraz innym osobom podczas poszczególnych okazji, jak np. jubileusze lub w celu wyróżnienia tych osób w związku z ich zasługami dla Miasta. Ponadto, na potrzeby sekretariatu urzędu miejskiego oraz rady miejskiej, dokonywane są zakupy napojów, owoców oraz słodyczy, które następnie są wykorzystywane podczas sesji rady miejskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jest przedstawione niżej stanowisko dotyczące nieodpłatnego wydania towarów, dokonywanego w związku z wykonywaniem zadań ustawowych Gminy oraz Jej promocją, niemającego związku z działalnością gospodarczą oraz realizacją zawartych umów cywilnoprawnych.

W dniu 6 grudnia 2010 r. postawiono dodatkowe pytanie: czy prawidłowe, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jest przedstawione niżej stanowisko dotyczące braku możliwości odliczenia podatku naliczonego przez Gminę oraz przez urząd miejski.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie towarów przez Gminę lub urząd gminy, które nie jest związane z działalnością gospodarczą lub realizacją umów cywilnoprawnych, a dotyczy wykonywania przez Gminę jej zadań ustawowych oraz promocji Gminy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powołując się na treść art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 2 oraz art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nieodpłatne przekazanie towarów, które należą do przedsiębiorstwa podatnika, nie podlega opodatkowaniu VAT. Towary przekazywane przez Gminę lub urząd nie należą do żadnego przedsiębiorstwa. Zarówno Gmina, jak i urząd nie są przedsiębiorcami, jak również nie posiadają przedsiębiorstwa.

W ocenie Wnioskodawcy, w ustawie o podatku od towarów i usług brak jest definicji przedsiębiorstwa, mimo, iż w przepisach tej ustawy występuje pojęcie "przedsiębiorstwa" (art. 6 ustawy o VAT).

W przekonaniu Wnioskodawcy, wobec braku definicji pojęcia "przedsiębiorstwa" w ustawie o VAT, należy posłużyć się definicją przedsiębiorstwa sformułowaną w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Posługiwanie się tą definicją jest tym bardziej uzasadnione, zważywszy na przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, definiującego pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Z tym stanowiskiem, jak sądzi Wnioskodawca, zgadza się również Naczelny Sąd Administracyjny, czemu dał wyraz w wyrokach: z dnia 28 listopada 2006 r. sygn. akt I FSK 267/06, z dnia 26 czerwca 2008 r. sygn. akt I FSK 688/07 oraz z dnia 25 września 2007 r. sygn. akt II FSK 1022/06.

Jak ocenia Wnioskodawca, towary, które przekazywane są przez Gminę, bądź urząd miejski w opisanych sytuacjach, nie wchodzą w skład zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonego do prowadzenia działalności gospodarczej, tym samym nie wchodzą w skład przedsiębiorstwa. W przypadku przekazania tych towarów, brak jest przesłanek określonych w przepisie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, uzasadniających opodatkowanie nieodpłatnego przekazania towarów, które nie wchodzą w skład przedsiębiorstwa podatnika.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca sądzi, że brak jest podstaw zarówno ze względu na podmiot, jak i przedmiot opodatkowania, do objęcia podatkiem VAT nieodpłatnego wydania towarów przez Gminę lub jej jednostkę, którą jest urząd miejski, w związku z realizacją zadań Gminy lub jej reprezentacją, o ile przekazywanie towarów nie stanowi czynności będącej realizacją zawartych umów cywilnoprawnych. Gmina ani urząd miejski nie mają więc obowiązku naliczania podatku VAT od przekazywanych towarów, ani również nie przysługuje im prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu ich nabycia.

Jednocześnie, w wyrażonym w dniu 6 grudnia 2010 r. stanowisku, Wnioskodawca twierdzi, że zarówno Gminie, jak i urzędowi miejskiemu nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Powyższe Wnioskodawca opiera na przepisach art. 86 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawca podkreślił, iż w związku z sytuacją opisaną we wniosku zarówno Gmina, jak i urząd miejski nie są podatnikami VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, jednak w oparciu o inne niż wskazano argumenty.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), jak stanowi art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl powyższego przepisu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku czy też niepodlegających temu podatkowi.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, o czym stanowi art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z kolei, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - w myśl art. 7 ust. 2 omawianej ustawy - również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

* jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów przekazywania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Stosownie natomiast do postanowień z art. 7 ust. 4 cyt. ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Z przedstawionego stanu faktycznego sprawy wynika, że Gmina, w ramach realizacji zadań własnych i zleconych, organizuje spotkania, konkursy i inne imprezy, podczas których uczestnikom wręczane są nagrody, prezenty (w tym również nie spełniające definicji prezentów o małej wartości, np. sprzęt AGD, fotograficzny), kwiaty puchary, medale, itp., jak również przygotowane są poczęstunki. Podarunki, kwiaty, okolicznościowe statuetki, dyplomy, wręczane są także mieszkańcom Miasta oraz innym osobom podczas poszczególnych okazji, jak np. jubileusze lub w celu wyróżnienia tych osób w związku z ich zasługami dla Miasta. Jednocześnie, na potrzeby sekretariatu urzędu miejskiego oraz rady miejskiej, dokonywane są zakupy napojów, owoców oraz słodyczy, które są wykorzystywane podczas sesji rady miejskiej.

Uwzględniając powyższe, wskazać należy, że w ocenie tut. organu ww. czynności nie uprawniają Gminy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie wręczanych towarów. W tym przypadku bowiem nabycia te, jako związane z realizacją zadań własnych i zleconych Gminy, nie wykazują związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy, jak również powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że skoro opisane we wniosku nieodpłatne wręczanie prezentów wiąże się z realizacją zadań własnych i zleconych Gminy i nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, to wskazane powyżej nieodpłatne wydania towarów nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Końcowo, zauważyć należy, że w niniejszej interpretacji nie rozstrzygano zagadnienia dotyczącego określenia, kto jest podatnikiem podatku od towarów i usług - Gmina, czy też Urząd Miasta, gdyż nie przedstawiono w tym zakresie stanowiska oraz nie postawiono pytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.