ITPP1/443-854a/12/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2012 r. (data wpływu 16 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dzierżawy gruntów rolnych na cele eksploatacji i wydobycia kruszywa oraz sposobu dokumentowania tych transakcji - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 lipca 2012 r. został złożony wniosek, udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dzierżawy gruntów rolnych na cele eksploatacji i wydobycia kruszywa oraz sposobu dokumentowania tych transakcji.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 21 marca 2006 r. podpisał Pan umowę dzierżawy terenu na eksploatację i wydobycie kruszywa ze Spółką, która w ramach prowadzonej działalności zajmuje się wydobyciem i sprzedażą wydobytych kruszyw. Spółka, która jest stroną umowy (dzierżawca), jest czynnym "płatnikiem" podatku od towarów i usług. Teren, który jest przedmiotem umowy dzierżawy na eksploatację i wydobycie kruszyw, otrzymał Pan w spadku po rodzicach. Jest to ziemia rolna, która wcześniej przez wiele lat (tekst jedn.: do czasu podpisania umowy dzierżawy), wykorzystywana była w ramach gospodarstwa rolnego na cele rolnicze. Wskazał Pan, iż poza wydzierżawionym gruntem nie dzierżawi innych gruntów, innym podmiotom na cele działalności gospodarczej (w szczególności na cele eksploatacji i wydobycia kruszyw). Dla terenu, który jest przedmiotem dzierżawy istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, iż tereny te mają charakter rolny, a nie przemysłowy. Ponadto posiada Pan jeszcze inne grunty, na których uprawia rolę, które wraz z wydzierżawianym terenem (jako całość) wchodzą w skład gospodarstwa rolnego. Jest Pan osobą fizyczną prowadzącą gospodarstwo rolne i z tego tytułu nie jest Pan "zgłoszony, jako czynny płatnik podatku VAT". Jest Pan właścicielem gruntu, który jest przedmiotem umowy dzierżawy terenu na eksploatację i wydobycie kruszyw. Wskazał Pan, iż nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej z 2 lipca 2004 r. Zawarł Pan umowę dzierżawy gruntu ze spółką kapitałową na eksploatację i wydobycie kruszyw, jednak nie trudni się Pan zawodowo wynajmowaniem ani wydzierżawianiem gruntów. Wskazał Pan, iż nie skupował gruntów w celu ich wydzierżawienia i nie zamawiał Pan ekspertyz geologicznych. Teren, który jest przedmiotem umowy dzierżawy, wykorzystywany jest przez dzierżawcę na cele nierolnicze (eksploatacja i wydobycie kruszyw nie jest działalnością rolniczą) i nie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w podatku od towarów i usług. Umowa dzierżawy terenu na eksploatację i wydobycie kruszyw przewiduje płatność na Pana rzecz z tytułu czynszu dzierżawnego (w zależności od wydobytych kopalin-kruszyw), rozliczanego w okresach miesięcznych. Ponadto otrzymuje Pan od dzierżawcy zwrot kwoty zapłaconego do gminy podatku od nieruchomości za wydzierżawiony teren. W umowie dzierżawy nie ma zapisu wskazującego, czy otrzymywane od dzierżawcy kwoty za czynsz dzierżawny są kwotami netto czy brutto - w umowie nie ma zapisu na temat podatku od towarów i usług. Umowa nie wskazuje również, aby została zawarta przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Od momentu podpisania umowy, tj. od.21 marca 2006 r. do dnia 28 września 2010 r., nie wystawił Pan dokumentu sprzedaży na rzecz dzierżawcy, gdyż nie było żadnego wydobycia. W dniu 29 września 2010 r. wystawił Pan pierwszy dokument sprzedaży (rachunek) na rzecz dzierżawcy, na podstawie rozliczenia wydobycia przedstawionego przez dzierżawcę. Zgodnie z informacjami uzyskanymi z urzędu skarbowego, w dniu 21 czerwca 2012 r., dokona Pan zgłoszenia identyfikacyjnego NIP-7 jako osoba podlegająca zarejestrowaniu jako "płatnik" podatku od towarów i usług, gdyż zgodnie z informacjami otrzymanymi z urzędu w dniu 28 października 2010 r., utracił Pan prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Dlatego też dokonał Pan rejestracji na zgłoszeniu VAT-R i zaczął wystawiać faktury VAT z naliczonym podatkiem VAT, na rzecz dzierżawcy. Skorygował Pan rachunki, wystawił faktury VAT i złożył zaległe deklaracje VAT-7 oraz zapłacił Pan należny podatek VAT wraz z odsetkami od zaległości podatkowych, wynikający z faktur VAT. Spółka, która jest dzierżawcą kwestionuje słuszność Pana działań i nie przyjmuje, "poprawionych" faktur VAT, twierdząc, że nie ma Pan obowiązku wystawiania faktur VAT i nie może Pan naliczać podatku VAT, a Spółka nie ma prawa do odliczeń podatku VAT z tych, "poprawionych" przez Pana faktur. W związku z zaistniałymi okolicznościami, ma Pan wątpliwości, czy postąpił słusznie dokonując rejestracji, czy też w przedstawionym stanie faktycznym, powinien uznać Pan, że jedynie dysponuje swoim majątkiem w ramach wykonywania prawa własności, przez co nie jest podatnikiem VAT z tytułu zawartej umowy dzierżawy terenu na eksploatację i wydobycie kruszyw, a tym samym nie jest Pan zobowiązany do rejestracji jako czynny "płatnik" podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, w omawianym stanie faktycznym należy uznać, że w ramach wykonywania prawa własności, dysponuje Pan jedynie swoim majątkiem, przez co nie powinien być Pan podatnikiem VAT, z tytułu zawartej umowy dzierżawy terenu na eksploatację i wydobycie kruszyw. Tym samym, nie był Pan zobowiązany do rejestracji jako podatnik VAT, ani do dokonania korekt rachunków, jak również do wystawiania faktur VAT i naliczania podatku VAT. Dlatego też, ma Pan prawo do wnioskowania o stwierdzenie i zwrot nadpłaty z tytułu zapłaconego do urzędu skarbowego podatku VAT wraz z odsetkami od zaległości podatkowych. Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, a zakres tych czynności został zdefiniowany a art. 7 i art. 8 ustawy o VAT. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Co do zasady dzierżawa terenu jest usługą, jednakże podlega przepisom ustawy o VAT, wyłącznie w przypadku gdy wykonywana jest przez podatnika VAT, który nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego od podatku. W niniejszym stanie faktycznym, otrzymuje Pan kwoty za dzierżawę terenu w skali miesięcznej, które zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT nie zwalniają Pana podmiotowo z opodatkowania. Ustawa o VAT zawiera jednakże własną definicję działalności gospodarczej niezależną od definicji zawartych w innych ustawach, w tym ustawie z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. I tak, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje z kolei, wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości

niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. A zatem nawet jednokrotne zawarcie umowy dzierżawy terenu, jeżeli wskazuje na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy będzie stanowić działalność w rozumieniu ustawy o VAT (jednak samo pojęcie "zamiaru wykonywania czynności w sposób częstotliwy" - nie jest określone jednoznacznie). Pana zdaniem, oddanie w dzierżawę terenu rolnego na eksploatację i wydobycie kruszyw - nie stanowi "samo w sobie" działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, chyba że wcześniej wykonywał Pan czynności, które pozwalałyby uznać, że spełnione są wyznaczniki uznania tych czynności za prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT (np. gdyby nabywał Pan grunty, w związku z informacją o znajdujących się pod nimi złożach, czy rozeznawał lokalny rynek nieruchomości, bądź analizował lokalne nieruchomości pod kątem występowania kopalin, czy też analizował dokumentację geologiczną itp.). Jeżeli jednak jest Pan osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, która odziedziczyła teren po rodzicach i przed podpisaniem umowy o dzierżawę terenu na eksploatację i wydobycie kruszyw, wykorzystywał Pan przedmiotowy grunt do działalności związanej tylko i wyłącznie z rolnictwem, to w związku z obecnym oddaniem terenu w dzierżawę, należy uznać, że nie powinien Pan być podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wskazał Pan, iż Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, udzielając odpowiedzi na zadane przez Naczelny Sąd Administracyjny pytania prejudycjalne w kwestii opodatkowania sprzedaży działek (który to jednak wyrok może mieć zastosowanie także w kwestii sporadycznego wydzierżawiania terenów), wskazał że "czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej, sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych nie ma charakteru decydującego. Zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - według Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego". Na powyższe orzeczenie Trybunału, powołują się także polskie sądy administracyjne (np. w wyroku NSA z 19 kwietnia 2012 r. sygn. akt I FSK 1118/11).

Według Pana, oznacza to, że wydzierżawienie przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej terenu nawet na cele eksploatacji i wydobycia kruszyw, może być zakwalifikowane jako nienoszące cech działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, bowiem w Pana ocenie nie jest wystarczającą podstawą okoliczność, że uzyskuje Pan większe obroty, niż miałby Pan z uprawy ziemi, czy też, gdyby wydzierżawiał Pan teren na cele rolnicze. Istnieją podstawy do uznania, że takie czynności, jak wydzierżawianie terenu na eksploatację i wydobycie kruszyw, są zarządzaniem majątkiem w ramach wykonywania prawa własności, tym samym nie podlegają ustawie o VAT. W związku z tym, uważa Pan, iż nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, tym samym nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem przychody z tytułu czynszu dzierżawnego za teren, który wydzierżawia Pan nie podlegają opodatkowaniu i nie był Pan zobowiązany do rejestracji jako podatnik VAT na zgłoszeniu VAT-R i NIP-7 i nie jest Pan zobowiązany do wystawiania faktur VAT. W związku z powyższym, przysługuje Panu prawo do ubiegania się o zwrot zapłaconego podatku VAT z tytułu czynszu dzierżawnego, wykazanego na fakturach VAT wraz z zapłaconymi odsetkami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług różni się od definicji działalności gospodarczej zawartych: w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.), w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz w innych ustawach podatkowych. Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Przez umowę dzierżawy, zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków (art.693 § 2).

Z powyższej definicji wynika, iż umowa dzierżawy ma charakter odpłatny, a czynsz stanowi obligatoryjny element stosunku zobowiązaniowego.

W konsekwencji dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i czynność ta, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 106 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast ww. przepis w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przez sprzedaż natomiast rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy - odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Artykuł 113 ust. 5 stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. (...)

Z powołanych przepisów wynika, iż do wartości limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, uprawniającego podatnika do korzystania ze zwolnienia od podatku, wlicza się sprzedaż podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wskazać należy, iż w myśl obowiązujących przepisów, dzierżawa gruntów co do zasady stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wyjątek stanowi jedynie dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, zgodnie bowiem z § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Jak wynika z opisu przedstawionego we wniosku, Wnioskodawca (rolnik ryczałtowy), wydzierżawia spółce część gospodarstwa rolnego na cele związane z pozyskiwaniem surowców naturalnych (eksploatacja i wydobycie kruszyw). Umowa dzierżawy terenu przewiduje płatność na rzecz Wnioskodawcy z tytułu czynszu dzierżawnego (w zależności od wydobytych kopalin-kruszyw), rozliczanego w okresach miesięcznych. Ponadto Wnioskodawca otrzymuje od dzierżawcy zwrot zapłaconego podatku od nieruchomości za wydzierżawiony teren. Od momentu podpisania umowy tj. od dnia 21 marca 2006 r. do dnia 28 września 2010 r., Wnioskodawca nie wystawiał dokumentów sprzedaży na rzecz dzierżawcy, ponieważ nie było żadnego wydobycia. W dniu 29 września 2010 r. - na podstawie rozliczenia wydobycia przedstawionego przez dzierżawcę - Wnioskodawca wystawił pierwszy dokument sprzedaży (rachunek) na rzecz dzierżawcy. Z uwagi na fakt, iż w dniu 28 października 2010 r. Wnioskodawca utracił prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług dokonał rejestracji jako podatnik VAT (w dniu 21 czerwca 2012 r.). Po dokonaniu rejestracji Wnioskodawca zaczął wystawiać na rzecz dzierżawcy faktury VAT, skorygował rachunki i wystawił faktury VAT, jak również złożył zaległe deklaracje VAT-7, regulując jednocześnie należny podatek VAT wraz z odsetkami od zaległości podatkowych. Ponieważ dzierżawca kwestionuje prawidłowość takiego postępowania, Wnioskodawcy ma wątpliwości, czy postąpił słusznie dokonując rejestracji, czy też w przedstawionym stanie faktycznym, powinien uznać, że jedynie dysponuje swoim majątkiem w ramach wykonywania prawa własności, przez co nie jest podatnikiem VAT z tytułu zawartej umowy dzierżawy terenu na eksploatację i wydobycie kruszyw, a tym samym nie był zobowiązany do rejestracji jako podatnik VAT czynny.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy stwierdzić - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przedstawionych okolicznościach, zawierając ze spółką umowę dzierżawy dysponuje jedynie swoim majątkiem osobistym, iż dzierżawa gruntów na cele eksploatacji i wydobycia kruszyw stanowi świadczenie usług o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i czynność ta, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, a zatem sprzedaż ta winna być dokumentowana fakturą, na podstawie powołanego art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Dzierżawa terenów na cele eksploatacji i wydobycia kruszyw, wykonywana w sposób ciągły do celów zarobkowych, wypełnia bowiem określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej. Zatem po przekroczeniu w 2010 r. obrotu, o którym mowa art. 113 ustawy Wnioskodawca stracił prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego i słusznie postąpił, dokonując rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług.

Jednocześnie w związku z powyższym rozstrzygnięciem, wydanie interpretacji w przedmiocie zagadnienia zawartego w pytaniu czwartym dotyczącym prawa Wnioskodawcy do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku VAT stało się bezprzedmiotowe.

Końcowo odnosząc się natomiast do powołanego orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10), w przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek służących do działalności rolniczej, przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę mieszkaniowo-usługową, a nabytych jako grunty rolne, tut. organ wskazuje, iż w przedmiotowej sprawie powołane orzeczenie nie znajduje zastosowania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.