ITPP1/443-836/09/JJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2009 r. (data wpływu 11 września 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na wykonanie i montaż ślusarki budowlanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 września 2009 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na wykonanie i montaż ślusarki budowlanej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zawiera umowy na kompleksowe wykonanie i montaż ślusarki budowlanej w budynkach mieszkalnych (PKOB 111,112), na podstawie których dokonuje dostawy i montażu produkowanych ze stali i szkła balustrad oraz poręczy schodów, balustrad zewnętrznych balkonowych wraz ze ściankami działowymi. Wykonywane w związku z powyższym prace dzielą się na następujące etapy: pomiar, sporządzenie projektu przy wykorzystaniu własnych rozwiązań konstrukcyjnych i technologicznych, wykonanie oraz zamontowanie potrzebnych elementów. Są to indywidualne zamówienia klientów, dopasowane do ich osobistych wymagań i dlatego nie noszą cech produkcji seryjnej. Aby móc sprzedać wyrób Spółka wykonuje niektóre prace u klienta, które polegają m.in. na poprawianiu (docinaniu, przerabianiu, spawaniu) montowanych elementów. Wszystkie prace montażowe wykonują pracownicy Spółki, przy użyciu narzędzi i materiałów pomocniczych należących do Spółki. Po zamontowaniu wszystkich elementów gotowe balustrady są odbierane na podstawie protokołu odbioru technicznego. Spółka udziela gwarancji na wykonane prace. Balustrady są elementami budowlano-konstrukcyjnymi. Brak ich w budynkach uniemożliwia techniczny odbiór budynku mieszkalnego. Wynagrodzenie za wykonane prace jest ustalone kompleksowo, tzn. cena z montażem. Przy ustalaniu wartości usługi bierze się pod uwagę wartość zużytego materiału, czasochłonność, stopień skomplikowania prac, koszty dojazdu na budowę oraz koszt montażu. Udział poszczególnych składników ceny nie jest stały i jest uzależniony od konkretnego zamówienia.

Spółka wskazuje, iż Urząd Statystyczny w Łodzi zaklasyfikował, przedmiot działalności Spółki następująco:

* poręcze, balustrady ze stali zwykłej i nierdzewnej, np. balkonowe, schodowe, ze spawanych prętów, profili rur, blach - PKWiU 28.11.23-60 ("Konstrukcje budowlane stalowe i żeliwne, pozostałe"),

* instalowanie przez producenta siłami własnymi w miejscu przeznaczenia poręczy, balustrad i schodów ze stali zwykłej lub nierdzewnej - PKWiU 28.11.91-00.00 ("Usługi instalowania konstrukcji metalowych własnej produkcji, na miejscu przeznaczenia").

W zasadach metodycznych do tej klasyfikacji określono, że roboty instalacyjne i montażowe wykonywane przez producentów klasyfikuje się łącznie z wyrobem w tym samym grupowaniu. Montaż lub instalacja wyrobu budowlanego przez producenta stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu stawką właściwą dla dostawy określonego towaru.

Usługi, które świadczy Spółka są usługami kompleksowymi i nie jest możliwe wykonanie tylko niektórych jej elementów lub wykonanie usługi w części (np. tylko dostarczenie wyrobu). Ustawa o podatku od towarów i usług nie wskazuje definicji pojęcia robót budowlano-montażowych, a wykorzystywanie tylko klasyfikacji statystycznej powinno mieć wyłącznie charakter pomocniczy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ww. czynności są dostawą towarów (balustrad) i opodatkowane stawką 22%, czy usługą budowlaną ze stawką 7%.

Spółka uważa, że wykonywane czynności stanowią usługę budowlano-montażową (zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy), na którą składa się kilka świadczeń cząstkowych, przy czym produktem finalnym jest montaż balustrad, opodatkowaną według stawki 7% (zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. 4 ustawy). Spółka wskazuje, iż kwestia kwalifikacji czynności montażu wyrobów przez ich producenta była już przedmiotem orzecznictwa, które w jej ocenie nie jest spójne. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym można spotkać się z poglądem, że należy dokonać rozdzielenia usługi montażu oraz czynności sprzedaży i każdą z nich opodatkować wedle stawki właściwej (Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyrokach: z dnia 1 czerwca 2005 r., sygn. akt I SA/Bd 180/05 i z dnia 28 września 2005 r., sygn. akt I SA/Bd 379/05). Z kolei w piśmie z dnia 1 lipca 2004 r. Ministerstwo Finansów stwierdziło, że zarówno towary, jak i usługi identyfikowane są zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług przy pomocy klasyfikacji statystycznych (art. 2 pkt 6 i art. 8 ust. 3 ustawy). W przypadku, gdy montażu dokonuje firma usługowa, która nie jest producentem montowanych elementów czynność ta, zgodnie z klasyfikacjami statystycznymi, może być zaliczona do usług - wtedy ma zastosowanie stawka obniżona do wysokości 7%, zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy, stwierdzając, że "montaż okien przez ich producenta w już istniejącym budynku jest klasyfikowany jako okna (...) w związku z powyższym należy stosować stawkę właściwą dla danego towaru".

Powyższe rozbieżności częściowo usunęło rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 stycznia 2005 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 150) zmieniające rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.). Od dnia 15 lutego 2005 r. stawką 7% podatku objęty został montaż okien i drzwi przez producenta tych towarów. Nowela nie wymienia jednak innego rodzaju niż okna i drzwi części obiektu budowlanego lub urządzeń.

Spółka podnosi, że nie można zgodzić się z poglądem, zgodnie z którym czynność wykonana przez producenta zawsze będzie stanowić dostawę towarów, w sytuacji kiedy sprzedaż danego wyrobu własnej produkcji wymaga dokonania tylu czynności dodatkowych, że to one decydują o usługowym charakterze całości przedsięwzięcia. Zgodnie z klasyfikacją statystyczną dana czynność może być klasyfikowana "jako sprzedaż", gdy tymczasem przedmiotem opodatkowania jest dostawa (a nie sprzedaż) towaru. Nie są to pojęcia jednoznaczne (Komentarz do art. 146 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, Lex, 2009). Rozstrzygnięcie tej kwestii jest ściśle związane z prawidłową wykładnią pojęcia "roboty budowlane", takim bowiem zbiorczym określeniem ustawodawca oznaczył czynności, do których stosuje się stawkę w wysokości 7%, jeśli dotyczą inwestycji w zakresie budownictwa mieszkaniowego (PKOB 12). W ocenie Spółki pojęcia "roboty budowlane", czy wchodzące w jego skład określenia: "roboty budowlano-montażowe" nie należy interpretować z pominięciem znaczenia nadawanego mu na gruncie regulacji o podstawowym znaczeniu dla tej dziedziny spraw, którą stanowią przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.). Definicje zawarte w art. 3 Prawa budowlanego zostały wprowadzone dla potrzeb tegoż aktu prawnego i nie należy ich traktować jako definicji legalnych na użytek innych aktów normatywnych. W związku z tym, posługiwanie się tymi pojęciami winno mieć jedynie charakter pomocniczy przy dokonywaniu wykładni prawa podatkowego. Z tym zastrzeżeniem, cytując treść art. 3 pkt 6 Prawa budowlanego, Spółka wskazuje, iż pojęcie montażu nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane.

Spółka wskazując na poglądy przyjmowane w doktrynie (m.in. P. Kużmiak, Opodatkowanie podatkiem VAT materiałów budowlanych, M. Pod. 2004, nr 10, s. 18, J. Zubrzycki, Leksykon VAT, Wrocław 2008, str. 791 i nast., A. Majka, Przegląd podatkowy nr 5 z 2009 r., str. 36), a także orzecznictwo sądów administracyjnych (NSA w wyrokach z dnia 25 stycznia 2007 r. sygn. akt I FSK 499/06, z dnia 5 lipca 2006 r., sygn. akt. I FSK 945/05, z dnia 20 listopada 2008 r., sygn. akt I FSK 1512/07, a także WSA w Warszawie w wyroku z dnia 4 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 274/08, WSA w Gliwicach z dnia 22 listopada 2007 r., sygn. akt III SA/GL 710/07, WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 11 czerwca 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 211/07) uważa, że roboty montażowe jakie przeprowadza stanowią tzw. świadczenia złożone, na które składa się szereg czynności mających doprowadzić do osiągnięcia określonego efektu gospodarczego, stąd też nie podlegają one faktycznemu podziałowi. Taka usługa stanowi całość - jedno świadczenie, dla którego należy przyjąć jednolitą stawkę podatku. Spółka ponadto powołując orzecznictwo sądów administracyjnych (wyroki sądów wojewódzkich: z dnia 9 czerwca 2009 r., sygn. akt III SA/GI 1545/08, z dnia 26 stycznia 2000 r. sygn. akt III RN 121/99, z 10 lutego 1998 r. sygn. akt SA/Łd 1147/96, z dnia 8 maja 2002 r. sygn. akt SA/Sz 2279/00, z dnia 26 marca 2004 r. sygn. akt III SA 2864/02, a także postanowieniach Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 29 maja 2003 r. sygn. akt II SA 2968/02, z dnia 20 listopada 2006 r., sygn. akt II FPS 3/06 oraz w wyroku z dnia 24 listopada 2005 r. sygn. akt FSK 2693/04), z których wynika, że opinie statystyczne są jednym z dowodów w sprawie i - jak każdy dowód - podlegają ocenie przez organ prowadzący postępowanie w ramach swobodnej oceny dowodów. Organy podatkowe mają zatem prawo nie uznać wyrażonego w nich stanowiska i samodzielnie dokonać klasyfikacji towarów.

Nadto Spółka uważa, że w przedmiotowej sprawie nie ma elementu powtarzalności charakterystycznego dla wyrobu uzyskanego w procesie produkcji w rozumieniu polskiej klasyfikacji. Podsumowując własne stanowisko w sprawie Spółka wskazuje na treść orzecznictwa w omawianym zakresie, z którego wynika, że przedmiotowe czynności w zakresie wyrobu, a następnie montażu schodów i balustrad na indywidualne zamówienie lokują się w całości wśród usług, do których zastosowanie ma stawka 7%, na podstawie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy, a o niecelowości prawnego dzielenia tej usługi i wyodrębniania czynności polegających na dostarczeniu klientowi materiału niezbędnego do wykonania usługi i traktowania ich jako dostawy towarów odrębnej od świadczonej usługi montażu schodów decyduje jej kompleksowy charakter zdeterminowany efektem w postaci zwiększenia funkcjonalności obiektu budowlanego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 3 powołanego artykułu, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Podstawową stawką funkcjonującą w zakresie podatku od towarów i usług jest, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka 22%, z zastrzeżeniami wynikającymi z ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 129 ust. 1.

W myśl ust. 12 powołanego artykułu, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z treścią ust. 12a ww. artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w PKOB w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Stosownie do ust. 12b tego artykułu, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Regulacją uzupełniającą analizowane zagadnienie jest przepis § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zgodnie z którym stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż 7% stawka podatku od towarów i usług, znajduje zastosowanie w odniesieniu do budowy, a także robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych w obiektach budownictwa mieszkaniowego lub ich części. Ponadto stawka ta ma zastosowanie także w stosunku do montażu okien i drzwi przez producenta tych towarów, w obiektach budownictwa mieszkaniowego.

Z przywołanych uregulowań wynika, iż obniżona do 7% stawka podatku przewidziana jest dla usług budowlanych oraz dostawy obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, nie dotyczy natomiast dostawy materiałów budowlanych. Zatem zastosowanie prawidłowej stawki podatku wymaga ustalenia czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy też świadczy usługi.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka zawiera ze zleceniodawcą umowę na kompleksowe wykonanie i montaż ślusarki budowlanej w budynkach mieszkalnych (PKOB 111,112), na podstawie których dokonuje dostawy i montażu produkowanych przez nią ze stali i szkła balustrad i poręczy schodów, balustrad zewnętrznych balkonowych wraz ze ściankami działowymi. Dla powyższych czynności podano klasyfikacje PKWiU 28.11.23-60 "Konstrukcje budowlane stalowe i żeliwne, pozostałe", 28.11.91-00.00 "Usługi instalowania konstrukcji metalowych własnej produkcji, na miejscu przeznaczenia". W umowach na wykonanie zlecenia strony ustalają kwotę wynagrodzenia ("cenę z montażem"), przy ustalaniu wartości zlecenia brana jest pod uwagę wartość zużytego materiału, czasochłonność, stopień skomplikowania prac, koszty dojazdu na budowę, a także koszt montażu.

Uwzględniając powyższe należy wskazać, iż kluczowym zagadnieniem jest przyporządkowany dla wykonywanych przez Spółkę czynności symbol PKWiU.

Podkreślenia wymaga fakt, iż w myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293.) dla celów podatku od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2009 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Zgodnie z generalnym trójpodziałem działalności gospodarczej, działalność dzieli się na trzy grupy: produkcja, handel i usługi. Znajduje to swoje odzwierciedlenie w grupowaniach statystycznych. Zgodnie z pkt 5.3.4 statystycznych zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w zależności od tego kto: producent, firma usługowa, czy handlowa dokonuje montażu artykułów branży budowlanej, tak klasyfikowana jest wykonywana przez niego czynność. Roboty instalacyjne i montażowe wykonane na miejscu przeznaczenia są klasyfikowane w odpowiednich grupowaniach podkategorii wyodrębnionych w tym celu w ramach klas obejmujących instalowane (montowane) wyroby z zastrzeżeniem, iż roboty instalacyjne, wykonywane przez producenta wyrobu siłami własnymi, są klasyfikowane łącznie z wyrobem w tym samym grupowaniu oraz gdy w określonej klasie nie została wyodrębniona odpowiednia podkategoria dla robót instalacyjnych i montażowych, to czynności te klasyfikuje się w grupowaniach obejmujących dany wyrób. Ponadto budowlane roboty instalacyjne i montażowe klasyfikuje się w dziale PKWiU 45, a roboty instalacyjne wykonywane przez sprzedawcę detalicznego, jako usługa związana ze sprzedażą określonego wyrobu, klasyfikowane są tak jak handel detaliczny w odpowiednim grupowaniu działu PKWiU 52.

Ponadto zauważyć należy, iż w treści wskazanego § 6 ust. 2 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca użył pojęć: roboty budowlano-montażowe, remonty oraz roboty konserwacyjne nie dokonując ich zdefiniowania, dlatego też - wbrew twierdzeniom Spółki - należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Jak stanowi art. 3 pkt 7-8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego, zaś przez remont - wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Konserwacja natomiast, zgodnie z § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz. U. Nr 74, poz. 836) - oznacza wykonywanie robót mających na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku. Natomiast, zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., konserwacja oznacza utrzymanie czegoś w dobrym stanie, dbanie o coś, pielęgnowanie czegoś w celu zabezpieczenia przed szybkim zużyciem się, zniszczeniem lub zepsuciem.

Dodatkowo wskazać należy, iż roboty budowlane zostały również sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w której, w zakresie rzeczowym zawarto, iż: Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług jest klasyfikacją produktów pochodzenia krajowego oraz z importu, przy czym:

* pod pojęciem produktów rozumie się wyroby i usługi;

* pod pojęciem wyrobów rozumie się surowce, półfabrykaty, wyroby finalne oraz zespoły i części tych wyrobów - o ile występują w obrocie;

* pod pojęciem usług rozumie się:

* wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym nietworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych - usługi na rzecz produkcji;

* wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności, przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.

Zgodnie z tą klasyfikacją robotami budowlanymi są prace zgrupowane w dziale 45 "Roboty budowlane", który obejmuje:

Z uwagi na to, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy i nie podlegają ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, zaś możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna, uznać należy, iż stawki te winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Skoro zatem preferencyjna, 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym, a nie do wszystkich czynności dotyczących samego instalowania, montażu różnych towarów, m.in. balustrad, poręczy schodów, balustrad zewnętrznych balkonowych wraz ze ściankami działowymi to uznać należy, iż czynności te nie korzystają z preferencji podatkowej. Trudno jest bowiem uznać opisane czynności za usługę budowlano-montażową, czynności tych nie można też zaliczyć do remontów, czy też robót konserwacyjnych. Byłoby to bowiem niedopuszczalne stosowanie wykładni rozszerzającej, która jest wyłączona w odniesieniu do przepisów mających charakter wyjątkowy, a takimi są właśnie normy statuujące możliwość skorzystania z preferencyjnej stawki podatkowej.

Reasumując stwierdzić należy, iż dostawa i montaż produkowanych ze stali i szkła balustrad i poręczy schodów, balustrad zewnętrznych balkonowych wraz ze ściankami działowymi, wyprodukowanych przez producenta i przez niego montowanych należy traktować jako dostawę towarów i tym samym opodatkować stawką właściwą dla dostawy danego towaru, czyli stawką 22%, a nie stawką 7% przypisaną dla usług budowlano-montażowych. Bowiem z zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wynika, iż czynności tych nie można uznać za świadczenie usług.

Ponadto wskazania wymaga, iż powołany przez Spółkę art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) i lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług regulujący prawo do stosowania obniżonej 7% stawki podatku w przedmiotowym zakresie obowiązywał do dnia 31 grudnia 2007 r.

Jednocześnie wskazuje się, że Minister Finansów nie jest uprawniony do klasyfikacji towarów i usług, w związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o przedstawione w stanie faktycznym grupowanie statystyczne. Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Należy podkreślić, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powoływane przez Stronę orzeczeń, bowiem są to rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Zatem trudno jest określić w jakim stopniu sprawy będąca przedmiotem autonomicznych rozstrzygnięć sądów, które Spółka powoła, mogą odzwierciedlać sytuację przedstawioną przez niego we wniosku o wydanie, co należy podkreślić, indywidualnej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.