ITPP1/443-835/11/MN - Opodatkowanie VAT towarów i usług finansowanych ze środków z ZFŚS.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2011 r. (data wpływu 13 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania towarów i świadczenia usług, finansowanych ze środków ZFŚS oraz prawa do odliczenia - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 czerwca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania towarów i świadczenia usług, finansowanych ze środków ZFŚS oraz prawa do odliczenia.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest czynnym podatnikiem VAT i świadczy usługi z branży mechanicznej, głównie dla przemysłu papierniczego. Sprzedaż usług jest opodatkowana stawką podstawową.

Wnioskodawca zatrudnia 116 pracowników, tworzy Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych i administruje jego działalnością.

W maju 2011 r. Wnioskodawca zorganizował, zgodnie z regulaminem ZFŚS, piknik rodzinny dla pracowników i ich rodzin w ośrodku nad jeziorem. Koszt pikniku został w 100% sfinansowany ze środków Funduszu zgromadzonych na wyodrębnionym rachunku bankowym. W ramach pikniku zapewniono pracownikom i członkom ich rodzin:

* 2 posiłki (obiad i kolację - szwedzki stół),

* udział w ognisku z kiełbaskami i piwem,

* możliwość skorzystania z nauki gry w tenisa ziemnego i stołowego,

* możliwość zwiedzania parku miniatur,

* nagrody za udział w konkurencjach sportowych z logo firmy (parasolki, latarki, plecaki, torby termiczne, długopisy) - tylko długopisy stanowiły prezenty o małej wartości.

Piknik odbywał się w plenerze, w ośrodku otwartym bez rezerwacji na wyłączne potrzeby związane z organizacją pikniku przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca wskazał, iż nie zna dokładnej ilości osób biorących udział w pikniku, wie tylko kto deklarował swoją obecność. Nie spisywano na pikniku listy obecności pracowników z rodzinami, gdyż ilość pracowników była zmienna. Większość była z małymi dziećmi więc przyjeżdżali i wyjeżdżali o różnych godzinach. Nie można było ustalić, z jakich świadczeń korzystali, a z jakich nie.

Ośrodek w którym zorganizowano piknik obciążył Wnioskodawcę fakturą VAT na jedną, łączną kwotę wszystkich świadczeń. Za naukę tenisa i za zwiedzanie parku miniatur również obciążono Wnioskodawcę ryczałtowo - jedną kwotą bez wyszczególniania ilości osób korzystających z tych świadczeń.

Ponadto nie sporządzono listy imiennej pracowników i ich członków rodzin, którzy wygrywali poszczególne konkurencje i otrzymywali za to nagrody i drobne upominki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w świetle obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r. art. 7 ust. 2, oraz art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca winien świadczenia, jakie otrzymali pracownicy wraz z rodzinami w czasie uczestniczenia w pikniku, traktować jako:

* dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu VAT, gdyż nastąpiło nieodpłatne przekazanie i zużycie towarów na cele osobiste pracowników i ich rodzin w tej części, w której przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

* odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT, gdyż nastąpiło nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste pracowników bez względu na przysługujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych usług.

Jeżeli tak, to czy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego (zgodnie z obowiązującym w tym zakresie prawem) od zakupów dokonanych na organizację pikniku sfinansowanych wyłącznie ze środków ZFŚS.

Zdaniem Wnioskodawcy, po zmianie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym na dzień 1 kwietnia 2011 r. - każde nieodpłatne świadczenie usług i nieodpłatna dostawa towarów na cele osobiste pracowników podlega opodatkowaniu podatkiem, zgodnie z art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.)

Działalność socjalna służy bowiem wyłącznie celom osobistym pracowników, więc podlega opodatkowaniu jeżeli przyjmuje formę dostawy towarów lub świadczenia usług.

Uzasadniając zajęte stanowiska, Wnioskodawca powołując art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdza, iż działalność socjalna prowadzona w ramach ZFŚS nie jest działalnością gospodarczą, więc powinna być opodatkowana.

W odniesieniu do drugiego pytania Wnioskodawca zajął stanowisko, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego powstaje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Skoro więc czynności o których mowa w pkt 1 będą opodatkowane, wówczas będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 53, poz. 54 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 2 cyt. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

W myśl art. 7 ust. 3 ww. ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Na mocy art. 7 ust. 4 cyt. ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy (art. 7 ust. 7 ustawy).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z kolei stosownie do art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z art. 15 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 cyt. ustawy).

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) cyt. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Najistotniejszym zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w maju 2011 r. Wnioskodawca zorganizował, zgodnie z regulaminem ZFŚS, piknik rodzinny dla pracowników i ich rodzin. Koszt pikniku został w 100% sfinansowany ze środków ZFŻS, w ramach którego zapewniono pracownikom i członkom ich rodzin: 2 posiłki (obiad i kolację - szwedzki stół), udział w ognisku z kiełbaskami i piwem, możliwość skorzystania z nauki gry w tenisa ziemnego i stołowego, możliwość zwiedzania parku miniatur, nagrody za udział w konkurencjach sportowych z logo firmy (parasolki, latarki, plecaki, torby termiczne, długopisy) - tylko długopisy stanowiły prezenty o małej wartości.

Wnioskodawca wskazał, iż nie zna dokładnej ilości osób biorących udział w pikniku, jak również nie można było ustalić, z jakich świadczeń korzystali poszczególni uczestnicy. Ośrodek w którym zorganizowano piknik obciążył Wnioskodawcę fakturą VAT na jedną, łączną kwotę wszystkich świadczeń. Za naukę tenisa i za zwiedzanie parku miniatur również obciążono Wnioskodawcę ryczałtowo - jedną kwotą bez wyszczególniania ilości osób korzystających z tych świadczeń.

Ponadto nie sporządzono listy imiennej pracowników i ich członków rodzin, którzy wygrywali poszczególne konkurencje i otrzymywali za to nagrody i drobne upominki.

Ustosunkowując się do powyższego wskazać należy, że z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.) wynika, iż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych przeznaczony jest na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego.

Jak wynika z treści art. 2 pkt 1 ww. ustawy, przez działalność socjalną rozumie się usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Osoby uprawnione do korzystania z Funduszu, zgodnie z art. 2 pkt 5 ww. ustawy, to pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści - byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.

Z powołanych przepisów wynika, iż zakładowa działalność socjalna dotyczy określonych rodzajów świadczeń pracodawcy na rzecz pracownika i tylko te świadczenia mogą być finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Ponadto, Fundusz jest tworzony na rzecz załogi pracodawcy i prawo do korzystania ze świadczeń finansowanych z Funduszu jest kolektywnym prawem załogi.

Fundusz ten, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o ZFŚS, tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych. Ponadto, zasoby Funduszu zwiększają dochody, wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 1-9 ustawy o ZFŚS. Wśród nich wskazano m.in. wpływy z opłat pobieranych od osób i jednostek organizacyjnych korzystających z działalności socjalnej, o której mowa w art. 2 pkt 1 oraz wpływy z oprocentowania pożyczek udzielonych na cele mieszkaniowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o ZFŚS, przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu. Jak stanowi ust. 2 cyt. przepisu, zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych.

Powołany przepis ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, nie tworzy jednak żadnych praw podmiotowych do świadczeń dla osób uprawnionych do korzystania z Funduszu.

W myśl natomiast art. 10 i art. 12 ustawy o ZFŚS, środkami Funduszu administruje pracodawca i gromadzi je na odrębnym rachunku bankowym.

Przytoczone wyżej regulacje prawne wskazują, iż na podstawie utworzonego zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, pracodawca zobowiązany jest do przyznawania pracownikom ulgowych usług oraz świadczeń. Taka konstrukcja przepisów - w szczególności art. 8 ust. 1 ww. ustawy - wskazuje bezspornie na usługowy charakter stosunku łączącego strony.

Okoliczność, że pracodawca wykonuje czynności administratora funduszu, nie przesądza o niewykonywaniu tym samym przez tegoż pracodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (z tytułu wykonywania tych czynności).

Wskazania wymaga, że nałożenie na pracodawcę w art. 10 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obowiązku administrowania środkami Funduszu, nie zmienia faktu, że właścicielem Funduszu i zgromadzonych na nim środków pozostaje pracodawca. Takie stanowisko zaprezentował m.in. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 kwietnia 1999 r., sygn. akt I PKN 663/98.

Ponadto w świetle przepisów art. 1 ust. 1 w związku z art. 2 pkt 2 oraz art. 9 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych prowadzenie działalności socjalnej jest obowiązkiem ustawowym pracodawcy, a nie funduszu. Przy realizacji tego obowiązku pracodawca wykonuje zatem zadania własne. Skoro pracodawca wykonuje zadania własne to przy ich realizacji działa w swoim imieniu.

Należy również zauważyć, iż przepisy dotyczące tworzenia funduszu i gospodarowania zgromadzonymi na nim środkami nie powodują, że następuje tu powstanie odrębnego od podatnika "podmiotu", któremu można przyporządkować odrębność podatkową. Rodzą wyłącznie konsekwencje natury finansowej (księgowej) skutkujące ograniczeniem swobody wykorzystania pewnej części majątku przedsiębiorstwa.

Zatem w odniesieniu do czynności podejmowanych w ramach działalności socjalnej, pracodawca występuje w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając natomiast na względzie, że w katalogu czynności, do których nie stosuje się przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (art. 6 ustawy) nie wymieniono czynności świadczonych (finansowanych) na podstawie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, uznać należy, że czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

W sytuacji, jak ma to miejsce w niniejszej sprawie, gdy Wnioskodawca nabywa towary i usługi z zamiarem nieodpłatnego przekazania tych towarów w ramach organizowanego pikniku rodzin, stwierdzić należy, iż zna przeznaczenie nabywanych towarów i usług. Nabycie towarów, poza prezentami o małej wartości, a także usług jest związane z czynnościami opodatkowanymi, a więc Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie ww. towarów, w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku natomiast z nabyciem towarów, z zamiarem ich nieodpłatnego przekazania podczas pikniku, które wypełniają definicję prezentów o małej wartości Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia podatku naliczonego, gdyż zakup tych towarów nie jest związany ze sprzedażą opodatkowaną.

Zauważyć bowiem należy, że w myśl cytowanych przepisów art. 5 i art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne, bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki. Tylko w sytuacji, gdyby podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo, tj. nie występuje obowiązek jego opodatkowania.

Uwzględniając powyższe, a także fakt, iż Wnioskodawca zamierza dokonywać nieodpłatnego przekazania towarów finansowanych ze środków ZFŚS (np. nagrody i drobne upominki) na cele osobiste osób uprawnionych i jednocześnie, jak wyżej wskazano z tytułu ww. nabyć Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, stwierdzić należy, iż opisane we wniosku nieodpłatne przekazanie towarów mieści się w pojęciu dostawy towarów, z uwagi na fakt, iż zostaną spełnione dyspozycje wynikające z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji czynność ta podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Jedynie nieodpłatne przekazanie towarów spełniających definicję prezentów o małej wartości stanowi czynności, która nie podlega opodatkowaniu, gdyż została ona wyłączona na mocy cytowanego art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnośnie nieodpłatnego świadczenia usług stwierdzić należy, iż w rozumieniu powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług w przypadku, gdy dokonane jest na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne świadczenie dokonane w celu innym niż działalność gospodarcza podatnika.

Aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a zatem za podlegające opodatkowaniu, musi być ono świadczone na cele osobiste podmiotów wymienionych w przepisie ustawy lub też musi być świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Przy czym cele osobiste należy rozumieć jako cele prywatne, nie zawodowe.

Powyższe potwierdza również analiza przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE L06.347.1 z późn. zm.). Zgodnie bowiem z art. 26 ust. 1 lit. b) Dyrektywy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zamierza dokonywać zakupu usług finansowanych ze środków ZFŚS, z których nieodpłatnie będą korzystać osoby uprawnione - pracownicy oraz ich członkowie rodzin. Należy zauważyć, iż przedmiotowe usługi niewątpliwie są świadczone na cele osobiste osób uprawnionych do korzystania z ZFŚS. Zatem ww. usługi oferowane osobom uprawnionym nieodpłatnie, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego nieodpłatne świadczenia usług, finansowanych ze środków ZFŚS, na cele osobiste pracowników i członków ich rodzin, wypełnia przesłanki określone w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co pozwala uznać powyższe świadczenia za podlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy.

Reasumując, w opisanych przez Wnioskodawcę okolicznościach, zarówno nieodpłatne przekazanie towarów, za wyjątkiem spełniających definicję prezentów o małej wartości, jak i nieodpłatne świadczenie usług, finansowane w całości z ZFŚS stanowią czynności podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1, w powiązaniu z art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z nabyciem tych towarów oraz usług Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie tych towarów i usług na zasadach ogólnych. Jedynie w przypadku, gdy Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje towary stanowiące prezenty o małej wartości, taka czynności pozostaje neutralna podatkowo w zakresie podatku od towarów i usług, tj. ww. przekazanie nie podlega opodatkowaniu, a ponadto przy nabyciu tych towarów nie przysługuje prawo do odliczenia. Z tego tez względu, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, uznano je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.