ITPP1/443-831/11/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2011 r. (data wpływu 13 czerwca 2011 r.) uzupełnionym w dniu 21 lipca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnych świadczeń przekazywanych na rzecz pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 13 czerwca 2011 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 21 lipca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnych świadczeń przekazywanych na rzecz pracowników.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi usługi w zakresie obróbki metali. W związku z prowadzoną działalnością, zatrudnia pracowników w celu wykonywania ww. usług. Wnioskodawca dostarcza swoim pracownikom następujące towary i usługi związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, zgodnie z zestawieniem przedmiotowym oraz podstawami prawnymi, jak w poniższym zestawieniu:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy występuje obowiązek uznania za odpłatne świadczenie usług przekazywanie wymienionych towarów i usług i opodatkowanie ich podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, towary i usługi (szkolenia) dostarczane są pracownikom w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, wobec powyższego a contrario wobec zapisów art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r. przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Natomiast od dnia 1 kwietnia 2011 r. ww. przepis stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

Z kolei w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 8 ust. 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r. nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Natomiast art. 8 ust. 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. stanowi, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Wprowadzona zmiana do art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ściślejsze odwzorowanie definicji odpłatnego świadczenia usług zawartej w art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.). Przepis ten stanowi, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie obróbki metali. Zatrudnionym pracownikom, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, dostarczane są określone świadczenia, których obowiązek przekazania wynika ze stosownych przepisów prawa.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje co należy rozumieć pod pojęciem celów osobistych pracownika. Przyjąć należy, iż potrzebami osobistymi są co do zasady te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy lub innym, który łączy przekazującego i osobę otrzymującą towar. Cele (potrzeby) osobiste to te, których pracodawca nie ma obowiązku zaspokoić, zaś potrzeby pracownicze to te, do zaspokojenia których pracodawca jest zobowiązany.

Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.

Przepisy wykonawcze regulujące powyższy obowiązek to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279), jak również rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn. z 2003 r. Dz. U. Nr 169, poz. 1650).

Pierwsze z wymienionych rozporządzeń dotyczy obowiązków pracodawcy względem pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych. Natomiast drugie z cytowanych rozporządzeń stanowi o obowiązku pracodawcy dostarczania wszystkim pracownikom wody zdatnej do picia lub innych napojów, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych do dostarczania oprócz wody, innych napojów. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Powołane przepisy nie precyzują jakiego rodzaju mają to być napoje, zatem można uznać, że ustawodawca pozostawił to w gestii pracodawcy, pod warunkiem, że woda i napoje będą dostępne w ilościach zaspokajających potrzeby pracownika w ciągu całej zmiany roboczej.

Z art. 233 ustawy - Kodeks pracy wynika, że pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom odpowiednie urządzenia higieniczno-sanitarne oraz dostarczyć niezbędne środki higieny osobistej.

Zasady związane z przeprowadzaniem badań lekarskich pracowników reguluje art. 229 ustawy - Kodeks pracy, jak również rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332 z późn. zm.).

Zasady związane z koniecznością zapoznania i przeszkolenia pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy określa art. 2372-5 Kodeksu pracy oraz wydane na ich podstawie rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 z późn. zm.).

Natomiast kwestie dotyczące obowiązku dostarczenia odzieży i obuwia roboczego a także ich przechowywania, prania i konserwacji reguluje art. 2337-10 Kodeksu pracy.

Ponadto pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. Pracodawca jest obowiązany dostarczać pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach. (art. 2376 § 1 i § 3 ww. ustawy).

Z kolei wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii dla stanowisk pracy wyposażonych w monitory ekranowe i wymagania dotyczące organizacji pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe reguluje, przywołane przez Wnioskodawcę, rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973).

Uwzględniając powyższe wskazać należy, że nieodpłatne przekazania towarów, czy też świadczeń pracownikom, jednakże do celów związanych z działalnością gospodarczą podatnika, w sytuacji gdy obowiązek świadczenia jest zagwarantowany na podstawie Kodeksu pracy lub innymi przepisami prawa - pozostaje poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

A zatem skoro - jak wynika z wniosku - nieodpłatnie realizowane przez Wnioskodawcę świadczenia w tym m.in. przekazanie odzieży i obuwia roboczego, środków związanych z higieną, napojów, posiłków, zagwarantowanie badań lekarskich, czy też szkoleń wynikają z wypełnienia przez Wnioskodawcę, jako pracodawcę obowiązków nałożonych cytowanymi przepisami prawa, czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie stanowią one czynności służących celom osobistym pracowników. Czynności te wykonywane są w ramach stosunku zatrudnienia, do czego Wnioskodawca zobligowany jest powołanymi powyżej przepisami prawa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.