ITPP1/443-831/08/09-S/AP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 24 grudnia 2009 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-831/08/09-S/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 281/09 (wpływ prawomocnego wyroku w dniu 30 listopada 2009 r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2008 r. (data wpływu 29 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 12 marca 1990 r. nabył Pan wraz z żoną do majątku osobistego działkę rolną, niezabudowaną, o pow. 2,03 ha w miejscowości W. Przedmiotowa nieruchomość nie posiadała jakiegokolwiek uzbrojenia w media. Struktura gleb (kl. IV b i V) ze względów ekonomicznych wykluczała możliwość wykorzystania tej nieruchomości do celów rolniczych. Nie zamierzał Pan zajmować się produkcją rolniczą, z wyjątkiem uprawy niewielkiej działki przeznaczonej pod przydomowy warzywnik. Grunt zakupił Pan z zamiarem wybudowania na nim domu. Wielkość zakupionej nieruchomości znacznie przekraczała Pana potrzeby, gdyż dla ich realizacji wystarczyłaby działka o pow. ok. 1000 m 2. Jednakże zgodnie z obowiązującym wówczas prawem, nie można było rozdrabniać gruntów rolnych, na działki mniejsze niż 2 ha. Nosząc się z zamiarem pobudowania na tym gruncie domu (budynku mieszkalnego), w 1990 r. doprowadził Pan energię elektryczną do działki, a w 1994 r. (wspólnie z dwoma sąsiadami) doprowadził Pan sieć wodociągową. Po dokonaniu zakupu przedmiotowych gruntów, nie podejmował Pan wraz z żoną żadnych działań w zakresie gospodarczego wykorzystania tychże gruntów. Źródłem utrzymania Pana i żony jest emerytura pobierana z tytułu wcześniejszego wykonywania pracy zawodowej, niezwiązanej z prowadzeniem działalności rolniczej. Nadmienił Pan, że nigdy ani żona, ani Pan nie należeliście do Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, do której (na mocy stosownych przepisów) zobligowani są należeć rolnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie produkcji roślinno-zwierzęcej. Grunty działki nr 88/5 od ich zakupu do chwili obecnej (za wyjątkiem powierzchni traktowanej jako warzywnik stanowiący ok. 50 m 2) leżały i leżą odłogiem. W 1997 r. przystąpił Pan do budowy, na ww. działce budynku mieszkalnego, który został przez Pana zamieszkany w 2002 r.. W międzyczasie zmieniły się plany zagospodarowania przestrzennego dla gminy P. Przedmiotowe grunty rolne (działka nr 88/5) stały się gruntami budowlanymi. W 2006 r. dokonał Pan podziału gruntów okalających Pana dom na 15 działek, z których 11, uzyskując decyzję o warunkach zabudowy, stało się działkami budowlanymi. Jedną z nich sprzedał Pan w 2006 r., drugą - w 2007 r.. Pozostałe 9 działek zamierza Pan sprzedawać w bliżej nieokreślonej przyszłości. Zaznaczył Pan, że dokonując zakupu w 1990 r. działki nr 88/5 w miejscowości W., nie planował Pan jej wykorzystania w celach handlowych, tj. jej podziału i dalszej odsprzedaży, lecz zamierzał Pan pobudować tam dom i się w nim osiedlić.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży działek budowlanych powstałych na skutek podziału majątku osobistego, jaki stanowiła działka nr 88/5 w miejscowości W., należy odprowadzić podatek od towarów i usług.

Pana zdaniem od sprzedaży działek budowlanych, powstałych na skutek podziału przedmiotowego gruntu nie powinien być pobierany podatek od towarów i usług, albowiem sprzedaż taka jest sprzedażą dokonywaną z majątku osobistego. Nieruchomość ta została nabyta przez Pana i jego żonę, wyłącznie na własne potrzeby i w momencie zakupu nie była przeznaczona do działalności handlowej.

W interpretacji indywidualnej z dnia 17 grudnia 2008 r. znak ITPP1/443-831/08/AP oceniono stanowisko Wnioskodawcy jako nieprawidłowe przyjmując, że czynność wielokrotnej sprzedaży działek budowlanych, uznać należy za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jako podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem. Nie zgadzając się w treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Wnioskodawca złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

Wyrokiem z dnia 10 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 281/09 Sąd uchylił zaskarżoną interpretację. W wyroku tym, dokonując wykładni przepisów art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do regulacji Dyrektywy Rady z 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE.L 06.347.1 z późn. zm.) Sąd wskazał, iż w kwestii sprzedaży nieruchomości gruntowych wydzielonych z gospodarstwa rolnego, należy odróżnić majątek przeznaczony na własny użytek od używanego w działalności gospodarczej. O ile więc dany grunt był wykorzystywany do wykonywania działalności rolniczej, będącej działalnością gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, wówczas dostawa takiego gruntu rodzi powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Sąd wskazał, że z opisanych w stanie faktycznym okoliczności sprawy wynika, że przedmiotowe grunty służyły do zaspokajania potrzeb osobistych ich właścicieli. Ponadto ze stanu sprawy nie wynika, aby strona nabywając nieruchomość, miała zamiar ich odsprzedaży, czy też rozpoczęcia jakiejkolwiek działalności gospodarczej z nim związanej. Sąd stwierdził, że grunt rolny nie został przez Wnioskodawcę nabyty z przeznaczeniem do działalności handlowej. Zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową, ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT. Sąd zaznaczył, że zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony powinien być już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Z kolei brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika VAT.

W dniu 30 listopada 2009 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku z dnia 10 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 281/09, uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - uwzględniając rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 281/09 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

Dokonując wykładni przepisów art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, należy odnieść się do regulacji Dyrektywy Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 06.347. 1 z późn. zm.). W art. 9 Dyrektywa wskazuje, że "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast "działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Przy czym zgodnie z art. 12 Dyrektywy, Państwa Członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1, w szczególności transakcję dostawy terenu budowlanego.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w 1990 r. nabył Pan wraz z żoną do majątku osobistego działkę rolną, niezabudowaną o pow. 2,03 ha. Jak Pan oświadczył, przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej. Grunt zakupił Pan z zamiarem wybudowania na nim domu, który został przez Pana w 2006 r. zamieszkany. Pozostała część gruntu, z wyjątkiem areału o pow. ok. 50 m 2 wykorzystywanego pod przydomowy warzywnik, stanowiła ugór. Przedmiotowe grunty, w wyniku zmiany planu zagospodarowania przestrzennego dla gminy P., stały się gruntami budowlanymi. W 2006 r. dokonał Pan podziału terenu okalającego dom na 15 działek, które w większości stały się działkami budowlanymi. Sprzedał Pan dwie z nich, a kolejne zamierza zbywać w bliżej nieokreślonej przyszłości.

W opisanym stanie faktycznym trudno uznać Pana, za osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem rozporządza Pan majątkiem osobistym. Z powyższego nie wynika również, aby grunt nabyty został z przeznaczeniem go do działalności handlowej, w tym konkretnym przypadku, w momencie nabycia gruntu (towaru), nie przyświecał Panu zamiar częstotliwego jego zbywania.

Wobec powyższego sprzedaż przedmiotowych gruntów nie podlega opodatkowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl