ITPP1/443-817/13/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2013 r. (data wpływu 16 sierpnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 1 października 2013 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina była i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług dokonującym miesięcznych rozliczeń podatku i obliczenia wysokości zobowiązania podatkowego (lub kwoty do zwrotu) w deklaracjach dla podatku od towarów i usług VAT-7. Gmina jest właścicielem nieruchomości położonej w XXX. Gmina zdecydowała przeznaczyć przedmiotową nieruchomość na wynajem ze wskazaniem "na prowadzenie usług w zakresie rehabilitacji zdrowotnej" przez podmiot trzeci, ponieważ na terenie Gminy potrzeby w dziedzinie rehabilitacji zdrowotnej nie były zaspokajane w stopniu wystarczającym i sytuacja ta zmuszała mieszkańców do korzystania z zabiegów rehabilitacyjnych w innych gminach.

Roboty budowlane mające na celu przystosowanie całej przedmiotowej nieruchomości do zamierzonego celu, zostały zakończone 25 maja 2009 r. spisaniem protokołu zdawczo-odbiorczego. Na podstawie protokołu w dniu 3 czerwca 2009 r. Gmina (jako zamawiający) otrzymała fakturę VAT, wystawioną w dniu 1 czerwca 2009 r. na kwotę brutto: XXX PLN (w tym podatek od towarów i usług - wg stawki 22% - w kwocie XXX PLN). Przedmiotem faktury była usługa opisana jako: "roboty budowlane zgodnie z umową nr XXX, polegające na przebudowie budynku dla potrzeb zakładu rehabilitacji w XXX W dniu 8 czerwca 2009 r. faktura została zapłacona w całości. Środki przeznaczone na ten wydatek zostały zaplanowane w budżecie Gminy na 2009 r. jako wydatek inwestycyjny. W ewidencji księgowej wydatek ten ujęto jako zwiększenie wartości środka trwałego według wartości brutto, tj. w kwocie XXX PLN. Ani w rejestrze zakupu ani w deklaracji podatku od towarów i usług VAT-7 za miesiąc czerwiec 2009 r. Gmina nie wykazała żadnego zakupu, który byłby udokumentowany przedmiotową fakturą. W dniu 27 maja 2009 r. Gmina zawarła umowę dzierżawy (umowę cywilnoprawną) całej przedmiotowej nieruchomości z osobą fizyczną, w celu prowadzenia przez tę osobę usług związanych z rehabilitacją, w przebudowanych na ten cel pomieszczeniach nieruchomości. W dniu 12 października 2009 r., na podstawie zawartej umowy, Gmina wystawiła fakturę za pierwszy okres dzierżawy na kwotę brutto X PLN, w tym x PLN podatku od towarów i usług wg stawki 22%. Podpisana umowa dzierżawy nadal obowiązuje, a Gmina co miesiąc wystawia fakturę VAT za czynsz dzierżawny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zaistniały stan faktyczny skutkuje powstaniem po stronie Gminy prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z zakupu opisanej usługi w deklaracji podatku od towarów i usług VAT-7 za miesiąc czerwiec 2009 r. i zarejestrowania tego zakupu w rejestrze zakupu dla celów podatku od towarów i usług, a co za tym idzie wykazania go również w deklaracji VAT-7, a w przypadku wystąpienia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w czerwcu 2009 r. uprawnione jest zażądanie jej zwrotu na rachunek bankowy wskazany w przez podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikając z faktury VAT wystawionej w dniu 1 czerwca 2009 r. i wykazania tego w deklaracji podatku od towarów i usług VAT-7 za miesiąc czerwiec 2009 r., a w związku z faktem wystąpienia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, uprawnione jest żądanie zwrotu całej kwoty nadwyżki. Zgodnie z normą art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej VAT), podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie w jakim nabyte usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z treści cytowanych ww. przepisów jednoznacznie wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione warunki tj. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, przy czym warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Powyższa zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Mając na względzie powyższe wskazać należy, że kryterium uznania danego podmiotu za podatnika sprowadza się do charakteru wykonywanych czynności, tj. czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Ze wskazanych powyżej przepisów (oraz z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług) wynika zatem, że Gmina jest podatnikiem VAT w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, a więc są przez nią realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych, jak np. ma to miejsce w przedmiotowej sprawie na podstawie umowy dzierżawy nieruchomości.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawcę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Zgodnie z art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Mając na względzie powyższe wskazać należy, iż oddanie przez Gminę w ramach umowy dzierżawy (tekst jedn.: czynności cywilnoprawnej) innemu podmiotowi przedmiotowej nieruchomości, która w celu jej wydzierżawienia została uprzednio wyremontowana skutkuje uzyskaniem korzyści majątkowej po stronie Wnioskodawcy. Rzeczona czynność stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w wyżej przytoczonym art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i niekorzystające ze zwolnienia z opodatkowania tym podatkiem. Powyższe skutkuje tym, iż w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, określający warunki powstania uprawnienia do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Wobec zatem faktu, iż Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, a poniesione przez nią wydatki w ramach przedmiotowej inwestycji są w całości związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT, Gmina ma prawo do obniżania kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury dokumentującej poniesienie wydatków na remont przedmiotowej nieruchomości. Tym samym w związku z faktem, iż w rozliczeniu za czerwiec 2009 r. wystąpiła nadwyżka podatku naliczonego nad należnym oraz nie istniały okoliczności uniemożliwiające skorzystanie z prawa do obniżania kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z zakupu opisanej usługi, to Gminie przysługuje z tego tytułu prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Dodatkowo podkreślić należy, że ewentualna ocena zasadności dokonanego odliczenia podatku naliczonego lub wykazania jego do zwrotu, może być zweryfikowana jedynie w toku prowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ podatkowy pierwszej instancji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.