ITPP1/443-812/08/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2008 r. (data wpływu 17 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży samochodów używanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 września 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży samochodów używanych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan dealerem samochodowym. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej firmy flotowe, którym sprzedaje Pan nowe samochody proponują w rozliczeniu swoje samochody używane. Zgodnie z § 8 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług samochody te jako towar używany są zwolnione od podatku VAT, a tym samym firma flotowa za swój samochód używany zamierza wystawić Panu jako dealerowi fakturę VAT, w której zastosowano zwolnienie. Problem pojawia się, gdy zamierza Pan sprzedać odkupiony od firmy flotowej pojazd używany jako towar zwolniony od podatku. Samochody używane przyjęte w rozliczeniu przy sprzedaży samochodów nowych są towarem do dalszej odsprzedaży i nie są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zakupu przez dealera samochodu używanego, będącego własnością firmy, która przy jego nabyciu dokonała częściowego odliczenia podatku VAT (60% nie więcej niż 6.000 zł) i sprzedała go dealerowi na podstawie faktury ze stawką zwolnioną od podatku, dealer odsprzedając dalej ten pojazd będzie mógł go sprzedać wystawiając fakturę VAT - marża, obliczając podatek VAT jedynie od swojego zarobku wynikającego z marży jaką uzyskał ze sprzedaży tego pojazdu, czy też będzie zobowiązany naliczyć podatek w wysokości 22% od całej wartości sprzedawanego samochodu używanego.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanej sytuacji, gdy zakupił samochód używany zwolniony od podatku VAT, przy jego odsprzedaży opodatkowaniu podlega tylko marża stanowiąca dochód, a zatem powinna być wystawiona faktura VAT-marża. Na powyższe wskazuje interpretacja systemowa przepisów podatkowych oraz Dyrektywa Unijna w sprawie podatku od towarów i usług. Każda inna interpretacja byłaby niezgodna z istotą podatku VAT jako podatku pośredniego i powodowałaby, że samochód używany nabyty przez dealera byłby niezbywalny, gdyż podatek VAT podwyższałby jego cenę ponad cenę rynkową. Prowadziłoby to do sytuacji, że podatek VAT za samochody używane płacony byłby podwójnie. Zatem jedyną logiczną wykładnią jest przyjęcie, że w takim stanie faktycznym dealer zobowiązany jest opodatkować jedynie swój dochód i wystawić fakturę VAT-marża.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 120 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych (...) nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

W myśl definicji zawartej w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie (...) - czyli także samochody osobowe.

Natomiast uregulowanie zawarte w art. 120 ust. 10 ww. ustawy stanowi, że przepisy ust. 4 i 5 dotyczą m.in. dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od:

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy, zwalnia od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...).

Przez towary używane, w myśl art. 43 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, rozumie się pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

W art. 82 ust. 3 powołanej ustawy zawarto delegację, zgodnie z którą minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:

W oparciu o wyżej powołaną delegację, na podstawie § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), zwolniono od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy (warunek używalności towaru przez okres co najmniej pół roku).

Należy wskazać, że § 8 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, zawiera dodatkowy katalog czynności zwolnionych od podatku, a nie rozwinięcie czynności określonych już w art. 43 ustawy, na który powołuje się art. 120 ust. 10.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, że dokona Pan zakupu samochodu używanego od podmiotu gospodarczego, który przy sprzedaży skorzystał ze zwolnienia od podatku na podstawie § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym nie jest on podmiotem wymienionym w art. 120 ust. 10 ustawy.

Zatem biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do określenia podstawy opodatkowania metodą marży, gdyż nie zostały spełnione przesłanki, o których mowa w przepisie art. 120 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Dlatego przy sprzedaży winien naliczyć podatek od całej wartości samochodu używanego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.