ITPP1/443-806/10/AT - Opodatkowanie podatkiem VAT przekazania kombajnu członkom grupy producentów rolnych oraz sposób udokumentowania tej czynności.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2010 r. (data wpływu 19 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 4 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania kombajnu członkom grupy producentów rolnych oraz sposobu dokumentowania tej czynności - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 sierpnia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania kombajnu członkom grupy producentów rolnych oraz sposobu dokumentowania tej czynności.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka, decyzją marszałka województwa, wpisana jest do rejestru grup producentów rolnych i prowadzi działalność zgodnie z ustawą z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych. Członkami grupy są osoby prawne i osoby fizyczne prowadzące działalność rolniczą. Współpraca z członkami grupy producentów (udziałowcami) polega na zakupie od członków całości wyprodukowanych przez nich ziaren zbóż i rzepaku i zbywaniu ich na rynkach zewnętrznych. Działalność gospodarczą grupa prowadzi w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w oparciu o obowiązujące w tym zakresie przepisy.

Spółka ma 6 udziałowców (osoby fizyczne i osoby prawne), posiadających po 20% udziałów. Udziałowcy to podmioty krajowe, posiadające miejsce zamieszkania, bądź siedzibę na terytorium Polski. Osoby fizyczne prowadzą indywidualne gospodarstwa rolne, a osoby prawne prowadzą działalność rolniczą, ale uzyskują również dochody z działalności pozarolniczej. Dochody z działalności rolnej u osób prawnych stanowią co najmniej 60% przychodów osiągniętych ze wszystkich rodzajów działalności. Jeden udziałowiec zasiada w zarządzie Spółki i pełni funkcję wicedyrektora zarządu. Przy tak prowadzonej działalności, wynikiem finansowym zamykanego roku gospodarczego może być zysk wynikający z rocznego bilansu i jednocześnie grupa może osiągnąć dochód wolny od podatku dochodowego od osób prawnych, ustalony zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 49. Zysk bilansowy i dochód wolny od podatku z art. 17 ust. 1 pkt 49, mogą być takie same, bądź różne, jeśli chodzi o ich wysokość. W przypadku osiągania zysków bilansowych, grupa ma zamiar, w ramach realizacji prawa do udziału w zyskach Spółki, na podstawie skutecznych uchwał zgromadzenia wspólników, przekazywać wspólnikom, będącym osobami fizycznymi i prawnymi, środki do produkcji rolnej, stanowiące dywidendę w formie niepieniężnej. Dochód wolny od podatku dochodowego od osób prawnych, ustalony zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 49, grupa ma zamiar wydatkować na zakup kombajnu zbożowego, który członkowie grupy będą wykorzystywać nieodpłatnie w swoich gospodarstwach do zbioru zbóż i roślin oleistych.

W uzupełnieniu wniosku w dniu 4 listopada 2010 r. wskazano, iż zakupiony kombajn (bądź inny środek trwały) zostanie przekazany nieodpłatnie członkom grupy, pozostając dalej własnością Spółki i nie nastąpi w związku z tym przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Ponadto, zaznaczono, iż Spółce przy nabyciu kombajnu (bądź innego środka trwałego) będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego o kwotę podatku należnego. Jednocześnie, Spółka ma również zamiar nie przekazywać niektórych z zakupionych środków trwałych członkom grupy, a wykorzystywać je, bez operatora, do nieodpłatnego użytkowania w gospodarstwach członków.

W związku z powyższym zadano następujące pytania, sprowadzające się do kwestii udokumentowania formalnego przekazania kombajnu, bądź innego środka trwałego, zakupionego jako środek do produkcji na rzecz członków grupy oraz czy nieodpłatne wykonana usługa zbioru zbóż i roślin oleistych u członków grupy, kombajnem należącym do Spółki, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla udokumentowania formalnego przekazania członkowi grupy kombajnu, bądź innego środka trwałego, zakupionego jako środek do produkcji, aby spełnić warunek zwolnienia, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 49, należy wystawić fakturę wewnętrzną VAT, dokumentującą przekazanie środka na własne potrzeby, a także opatrzyć ją w celach dowodowych datą i podpisem członka grupy, na którego rzecz dokonano przekazania.

Według Wnioskodawcy nieodpłatne wykonanie usługi na rzecz członków traktuje się jak odpłatne świadczenie usług, a podstawę opodatkowania stanowić będzie koszt świadczenia tych usług, poniesiony przez Spółkę - art. 8 ust. 2 i art. 29 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei, art. 7 ust. 2 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Z treści przytoczonych wyżej przepisów wynika, że za dostawę towarów uznaje się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Definicja ta wskazuje, iż istotny jest przede wszystkim ekonomiczny, a nie prawny aspekt transakcji, bowiem w przypadku tym nie musi nastąpić przeniesienie własności towarów w rozumieniu prawa cywilnego.

Spośród czynności "przeniesienia prawa rozporządzenia towarami jak właściciel" można wymienić takie czynności jak: sprzedaż, zamianę oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu, tj. nie tylko uprawnienia do korzystania z nabytych towarów, ale i obciążenia oraz wyzbycia się własności.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług (art. 8 ust. 2 ustawy).

Z formuły cytowanego przepisu wynika zatem, że aby nieodpłatne świadczenia podlegały opodatkowaniu, muszą zostać spełnione kumulatywnie określone w tym przepisie warunki, a mianowicie:

* świadczenia muszą być wykonane na potrzeby osobiste (i jedynie takie) podatnika lub jego pracownika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług,

* usługi te nie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,

* podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.

W przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze (art. 106 ust. 7 ustawy).

Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku, o czym stanowi art. 29 ust. 1 ustawy.

W przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów (art. 29 ust. 10 ustawy).

Jak wynika zaś z normy art. 29 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka prowadzi działalność zgodnie z ustawą z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych. Spółka planuje przekazać członkom grupy środki do produkcji rolnej (kombajn lub inne środki trwałe), stanowiące dywidendę w formie niepieniężnej. Kombajn (bądź inny środek trwały) po ww. przekazaniu pozostanie dalej własnością Spółki i nie nastąpi w związku z tym przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Spółce przy nabyciu kombajnu (bądź innego środka trwałego) będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego o kwotę podatku należnego. Jednocześnie, Spółka ma również zamiar nie przekazywać niektórych z zakupionych środków trwałych członkom, tylko wykorzystywać je, bez operatora, do nieodpłatnego użytkowania w gospodarstwach tych członków.

Jeżeli zatem Spółka, przekaże nieodpłatnie członkom grupy producentów rolnych do użytkowania środki produkcji w postaci kombajnu, bądź innych środków trwałych, w sytuacji gdy stanowią one własność Spółki, to czynność ta nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przypadku natomiast gdy, przekazanie przedmiotowych środków produkcji wiązałoby się z przeniesieniem prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, to czynność ta podlegać będzie opodatkowaniu na zasadach ogólnych na podstawie wyżej wskazanych przepisów.

Dodać należy, iż czynność przekazania przez Spółkę niektórych z zakupionych środków trwałych, bez operatora, do wykorzystywania przez członków grupy celem nieodpłatnego użytkowania w gospodarstwach członków, nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

W efekcie, brak będzie podstaw dla ustalenia dla tych czynności podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29 ust. 10 i ust. 12.

A zatem na Spółce nie będzie również ciążył obowiązek udokumentowania formalnego przekazania kombajnu bądź innego środka trwałego w drodze faktury wewnętrznej.

Jednocześnie wskazać należy, że wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych rozstrzygnięta zostanie w odrębnych interpretacjach indywidualnych.

Końcowo, informuje się, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii sposobu dokonania przez Spółkę formalnego przekazania kombajnu, bądź innego środka trwałego, gdyż wykracza to poza dyspozycję art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.