ITPP1/443-801/10/AT - Możliwość opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży gruntu wykorzystywanego uprzednio w działalności rolniczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2010 r. (data wpływu 17 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 15 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu rolnego - jest prawidłowe.

W dniu 17 sierpnia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu rolnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2008 r., wraz z żoną, nabył Pan grunty rolne o powierzchni około 1ha z zamiarem prowadzenia działalności rolnej. Zakup ten zrealizowany został ze środków własnych, wspartych w 70% kredytem bankowym. W związku z bardzo niską opłacalnością produkcji rolnej, znaczącymi bieżącymi obciążeniami wynikającymi ze spłaty kredytu oraz dużymi kosztami edukacji dzieci studiujących równocześnie poza domem, zmuszony był Pan wraz z żoną do zmiany pierwotnych zamiarów - wydzielona została działka o powierzchni około 0,1ha, stanowiąca grunty orne i w dniu 26 kwietnia 2010 r. podpisano umowę przedwstępną (notarialną) na jej sprzedaż. Jednocześnie wskazuje Pan, że wraz z żoną pracują na etatach i nie prowadzą oraz nie prowadzili nigdy żadnej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku w dniu 15 listopada 2010 r. wskazał Pan, że przeznaczony obecnie do sprzedaży grunt był wykorzystywany od dnia jego nabycia do chwili obecnej do działalności rolniczej - uprawy zbóż. Ponadto, przy sprzedaży działki przedstawiono zaświadczenie wydane z upoważnienia wójta gminy z dnia 21 maja 2010 r., z którego wynika, że dla sprzedawanej działki 222/25 nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a z wypisu z rejestru gruntów sporządzonego według stanu na dzień 19 marca 2010 r. wynika, że przedmiotowa działka stanowi grunty orne. Jednocześnie zaznaczył Pan, że w dniu 27 września 2010 r. podpisana została umowa sprzedaży niezabudowanej działki nr 222/25, wchodzącej w skład wnioskowanej nieruchomości, będąca konsekwencją wcześniej podpisanej umowy wstępnej. Wobec faktów opisanych w powołanych przez Pana zaświadczeniu i wypisu z rejestru gruntu nie było wątpliwości, że sprzedano grunty orne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy należy opodatkować pierwszą transakcję sprzedaży i czy będzie istniał obowiązek opodatkowania kolejnych działek gruntu.

W uzupełnieniu wniosku w dniu 15 listopada 2010 r. podkreślił Pan jednocześnie, iż przedmiotem budzącym wątpliwości nie jest kwestia opłacenia podatku od pierwszej działki, ale kwestia jego płatności w przypadku ewentualnej udanej operacji wydzielenia np. drugiej działki i jej sprzedaży. Może dojść do takiej sytuacji w sposób wymuszony zobowiązaniami banku udzielającego kredytu.

Pana zdaniem, odpowiedź na zadane pytanie może stanowić stanowisko jakie w "podobnej sprawie" zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej znak ILPP1/443-109/07/10-S/AJ.

W uzupełnieniu zajętego w sprawie stanowiska w dniu 15 listopada 2010 r. wskazał Pan, że w jego opinii do czasu obciążenia gruntu sprzedaż następnych działek nie powinna wywoływać skutków podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zauważyć należy, iż nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu powołanego wcześniej art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług

W oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 powołanej ustawy.

Przez działalność rolniczą, w myśl art. 2 ust. 15 ustawy, rozumie się, produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Analiza treści art. 15 ustawy wskazuje, że działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz uzupełnienia do tego wniosku wynika, że w 2008 r., wraz z żoną, nabył Pan grunty rolne o powierzchni około 1ha z zamiarem prowadzenia działalności rolnej. Wydzielił Pan działkę o powierzchni około 0,1ha i w dniu 26 kwietnia 2010 r. podpisał umowę przedwstępną (notarialną) na sprzedaż. Przeznaczony obecnie do sprzedaży grunt był wykorzystywany od dnia jego nabycia do chwili obecnej do działalności rolniczej - uprawy zbóż. W dniu 27 września 2010 r. sprzedał Pan ww. działkę.

Istotnym elementem w aspekcie opodatkowania powyższej czynności jest fakt, że przedmiotowy grunt został zakupiony przez Pana dla celów prowadzonego gospodarstwa rolnego. Rolnik w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Zaznaczyć bowiem należy, że od momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości nie przyświecał Panu cel związany z zaspokojeniem potrzeb osobistych. Nieruchomość ta została bowiem zakupiona z zamiarem wykorzystywania jej do działalności rolniczej. Ponadto w złożonym wniosku nie wskazano, aby nieruchomość ta miała służyć do zaspokajania Pana osobistych potrzeb (np. poprzez celowe dokonanie podziału nieruchomości na własne potrzeby).

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwo, dlatego zasadnym wydaje się przyjęcie uregulowań zawartych w innych aktach prawnych. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. W przepisach Kodeksu cywilnego gospodarstwo rolne zostało zdefiniowane odrębnie od przedsiębiorstwa w art. 55^3, jednak można przyjąć, że spełnia ono określone w Kodeksie cywilnym wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz fakt, że działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność, w tym wykonywaną przez rolników, można przyjąć, iż gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania w ustawie o podatku od towarów i usług), stanowi podobną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza. Zatem sprzedaż części gruntu wykorzystywanego wcześniej w działalności rolniczej winna być traktowana, jako sprzedaż części zakładu produkcyjnego.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, w art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy określono, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

Zatem, o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Ponadto, zaznaczyć należy, iż ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z okoliczności sprawy wynika, iż przy sprzedaży gruntu opisanego we wniosku przedstawił Pan zaświadczenie wydane z upoważnienia wójta gminy dnia 21 maja 2010 r., z którego wynika, że dla sprzedawanej działki 222/25 nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a z wypisu z ewidencji gruntów sporządzonego według stanu na dzień 19 marca 2010 r. wynika, że przedmiotowa działka stanowi grunty orne.

Reasumując, stwierdzić należy, że w tak przedstawionych okolicznościach sprawy będzie Pan działał jako podatnik podatku od towarów i usług. Jednakże, co istotne w niniejszej sprawie, o ile działki zbywane jako rolne (tym działka zbyta w dniu 27 września 2010 r.), w momencie sprzedaży nadal będą stanowiły grunty rolne (nie będzie istniało dla tych terenów studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy - przesądzające o przeznaczeniu tych gruntów jako przeznaczonych pod zabudowę, ani nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy), to ich dostawa będzie zwolniona od podatku od towarów i usług, na podstawie powołanego art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Tym samym, czynności zbycia wskazanych gruntów nie wywołają skutków podatkowych przy wskazanym założeniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.