ITPP1/443-8/14/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2013 r. (data wpływu 3 stycznia 2014 r.) uzupełnionym w dniu 25 marca 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem miejsca postojowego dokonanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 25 marca 2014 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem miejsca postojowego dokonanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od dnia 6 kwietnia 2007 r. prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W dniu 30 stycznia 2010 r. Wnioskodawca wraz z małżonką wykupił w nowo wybudowanym budynku mieszkalnym na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej lokal mieszkalny. Został, zatem z żoną właścicielem lokalu mieszkalnego oraz współużytkownikiem wieczystym działki, na której posadowiony jest budynek przy ul. B., w którym aktualnie zamieszkują.

W dniu 21 lutego 2011 r. Wnioskodawca przeniósł siedzibę firmy na adres ul. B. W dniu 1 grudnia 2011 r. Wnioskodawca podpisał umowę o współpracy ze "Wspólnotą mieszkaniową" przy ul. B. na wykonanie przeglądów, konserwacji i napraw instalacji elektrycznej, natomiast w dniu 6 czerwca 2013 r. umowę o wykonywanie prac remontowo-budowlanych, która zgodnie z umową zleca Wnioskodawcy prace remontowe na nieruchomości przy ul. B. W dniu 20 grudnia 2013 r. Wnioskodawca wraz z małżonką wykupił na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej miejsce postojowe zlokalizowane na poziomie "+1" budynku przy ul. B. Został zatem właścicielem i jednocześnie współużytkownikiem wieczystym działki na której posadowiony jest budynek przy ul. B.

Zakupu wydzielonego i oznakowanego miejsca postojowego dokonano w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Powyższe miejsce Wnioskodawca wykupił w celu zapewnienia miejsca klientom przyjeżdżającym w sprawach biznesowych. Miejsce to ułatwi dowóz i przetrzymywanie sprzętu i materiałów przeznaczonych do wykonywania zleconych prac na tej nieruchomości. Wnioskodawca posiada również samochód osobowy, który wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że nabycie miejsca postojowego nastąpiło na rynku pierwotnym. Nieruchomość ta nie była wcześniej przedmiotem najmu, użyczenia. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że miejsce postojowe będzie służyło czynnościom opodatkowanym, ale również celom prywatnym tj. miejsce postoju samochodu, który wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca uprawniony jest do odliczenia w całości naliczonego podatku VAT za miejsce postojowe w garażu podziemnym.

Wnioskodawca stoi na stawisku, że jest uprawniony jest do odliczenia w całości naliczonego podatku VAT z tytułu nabycia miejsca postojowego w garażu podziemnym. Jak wskazuje Wnioskodawca, zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. a na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Jak wynika z powyższego, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z ww. art. 86 ust. 1 ustawy VAT, tj. m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy VAT.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą i jest podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca nabył miejsce postojowe, które będzie służyło czynnościom opodatkowanym i celom prywatnym.

W tym miejscu zwrócić uwagę należy na przepis art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, stosownie do którego, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości, stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy rozumieć należy wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Cytowany wyżej przepis art. 86 ust. 7b ustawy, wprowadza szczególny tryb obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności gospodarczej, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Niniejsza regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana w działalności gospodarczej, jak i na inne cele.

Zatem powyższy przepis nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Unormowanie to ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nieruchomością stanowiącą majątek przedsiębiorstwa podatnika, wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do powołanych przepisów stwierdzić należy, że Wnioskodawcy nie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup miejsca postojowego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - jak bowiem wskazał Wnioskodawca - miejsce to, będzie wykorzystywane zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej (sprzedaży opodatkowanej), jak i będzie służyło celom osobistym.

Tym samym wskazać należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadzie określonej w przywołanym przepisie art. 86 ust. 7b ustawy tj. w takim zakresie, w jakim poniesiony wydatek będzie związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przy czym wskazania wymaga, że zastosowanie przez Wnioskodawcę metody, czy też sposobu, na podstawie których dokona wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego związanego z działalnością gospodarczą powinno odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.