ITPP1/443-789/08/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2008 r. (data wpływu 12 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie oznaczenia nabywcy na fakturze VAT i prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 12 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie oznaczenia nabywcy na fakturze VAT i prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Decyzją Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 5 czerwca 2003 r. wydaną na podstawie art. 55 ust. 8, art. 7 ust. 1 pkt 5 oraz art. 12 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.) oraz art. 207 Ordynacji podatkowej Kopalnia została uznana za odrębny podmiot podatkowy. Na podstawie art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 5 ust. 3 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników został zgłoszony podatnik - Kopalnia, który uzyskał decyzją Naczelnika numer NIP. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu z dnia 26 czerwca 2008 r. z "V" Sp. z o.o. z siedzibą w W. W umowie Wnioskodawca został określony jako Parafia Rzymskokatolicka prowadząca działalność gospodarczą Kopalnia. Leasingodawca wystawił fakturę VAT z dnia 26 czerwca 2008 r. na Parafię Rzymskokatolicką. Na fakturze widnieje jednak NIP Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prawidłowo została wystawiona faktura VAT przez Leasingodawcę, jeżeli Kopalnia jest odrębnym podmiotem podatkowym oraz czy do zachowania prawa do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług z faktury za leasing wystarczające jest wystawienie przez Wnioskodawcę noty korygującej.

Zdaniem Wnioskodawcy faktura została wystawiona przez Leasingodawcę nieprawidłowo, ponieważ podatnikiem jest Kopalnia. Potwierdzeniem tego faktu jest decyzja Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznająca Kopalnię za odrębny podmiot podatkowy oraz decyzja o nadaniu numeru NIP. Dla zachowania uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego wystarczające jest wystawienie przez Podatnika noty korygującej, zawierającej prawidłowe dane Podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy stanowi, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

W myśl art. 88 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z nabyciem towarów u usług o których mowa w art. 87 ust. 3 (tj. z nabyciem towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji), oraz z nabyciem gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów. Ponadto z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy wynika, iż nie stanowią podstawy do odliczenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Kwestie związane z wystawianiem faktur reguluje § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 75, poz. 798 z późn. zm.). Zgodnie z ust. 1 pkt 1 i 2 ww. przepisu faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy, a także numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11.

Z kolei w myśl § 18 ust. 1 powołanego rozporządzenia, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 9 ust. 1 pkt 5 - 12, może wystawić notę korygującą. Przy czym zwrot: "jakakolwiek informacja wiążąca się z nabywcą", oznacza możliwość korygowania pomyłek w sposobie określenia nabywcy, np. błąd w nazwie, adresie lub numerze identyfikacyjnym, itp. Powyższe jednoznacznie wskazuje, iż w tym trybie mogą być prostowane jedynie pomyłki dotyczące tego konkretnego podatnika. Nie można natomiast poprzez wystawienie noty korygującej zmienić podmiotu umowy sprzedaży.

W świetle przywołanych przepisów stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy stroną transakcji jest kościelna jednostka organizacyjna, wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, uznana przez właściwy organ podatkowy decyzją wydaną na podstawie art. 55 ust. 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.) za odrębny podmiot podatkowy, faktura winna być wystawiona na ten podmiot.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca będący odrębnym od kościelnej osoby prawnej, która go powołała podatnikiem podatku od towarów i usług, otrzymał od dostawcy fakturę VAT zawierającą pomyłkę w nazwie Jego firmy, przy czym z prawidłowym oznaczeniem numeru identyfikacji podatkowej.

Ustosunkowując się do powyższego w pierwszej kolejności podkreślić należy, iż celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, co oznacza, iż nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy wskazuje ona co prawda zaistniałe zdarzenie gospodarcze, ale które wystąpiło między innymi podmiotami. Uwzględniając powyższe stwierdzić zatem należy, iż faktura zawierająca błąd w nazwie nabywcy jest niepoprawna pod względem formalnym.

Zauważyć jednakże należy, iż w celu skorygowania tego błędu, Wnioskodawca może wystawić notę korygującą zawierającą prawidłowe oznaczenie nazwy firmy, pod jaką prowadzi działalność gospodarczą. Jak wynika bowiem z przywołanych przepisów, notą korygującą można skorygować błędy formalne faktury, których stwierdzenie i tak nie pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dotkniętej taką wadą. Zatem, w przypadku wykazania na fakturze błędnej nazwy Wnioskodawcy jako odbiorcy, w sytuacji, gdy faktura odzwierciedla faktycznie dokonaną transakcję, zachowane zostanie prawo do odliczenia podatku naliczonego, z niej wynikającego. Zauważyć jednak należy, iż prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego będzie Wnioskodawcy przysługiwało pod warunkiem spełnienia zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, między innymi tego, że zakup będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz nieistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jednocześnie należy wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych z wnioskiem dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.