ITPP1/443-777/10/MS - Sposób dokumentowania usług wynajmu lokali użytkowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2010 r. (data wpływu 9 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania świadczonych usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 sierpnia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Z dniem 31 lipca 2010 r. zakończyła Pani prowadzoną od 1990 r. (na własne nazwisko) - działalność gospodarczą. Ze względu na wysokość uzyskiwanych obrotów, była Pani zarejestrowana jako podatnik VAT. Z tytułu prowadzonej działalności, w latach 2007-2009 nie uzyskała Pani jednak obrotów wyższych niż 50.000 zł (w roku), natomiast w 2010 r. - w związku z prowadzoną działalnością - miesięczny obrót wynosił średnio 2000 zł.

Jest Pani również właścicielką lokalu użytkowego, który obecnie wynajmuje, uzyskując z tego tytułu miesięczny dochód w wysokości 1650 zł.

Wątpliwości Pani dotyczą kwestii obowiązku dokumentowania uzyskiwanego z najmu dochodu od dnia 1 sierpnia 2010 r. Z informacji uzyskanej w urzędzie wynika, iż powinna Pani złożyć druk VAT-Z i z dniem 1 sierpnia 2010 r., przestaje być Pani podatnikiem VAT.

Natomiast w opinii informacji telefonicznej do końca roku powinna Pani wystawiać faktury VAT i składać deklaracje VAT-7, a na koniec roku złożyć druk aktualizacyjny VAT-R.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy powinna Pani wystawiać faktury VAT, czy też rachunki (bez VAT).

Pani zdaniem, skoro z dniem 1 sierpnia 2010 r. przestała być Pani podatnikiem VAT, a zatem powinna dokumentować sprzedaż wystawiając "rachunki bez VAT-u".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Na mocy art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności, polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług różni się od definicji działalności gospodarczej zawartych w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.), w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz w innych ustawach podatkowych. Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W konsekwencji najem lokali stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Przez sprzedaż natomiast rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy - odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Faktura VAT powinna spełniać wymogi, o których mowa w § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r.), zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast w art. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666) postanowiono, iż kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Z kolei od dnia 1 stycznia 2011 r. zgodnie z art. 1 pkt 2 powołanej wyżej ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług przepis art. 113 ust. 1 ustawy otrzyma brzmienie - zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 2 ust. 4 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, w 2011 r. podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży opodatkowanej w 2010 r. była wyższa niż 100.000 zł i nie przekroczyła 150 000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 15 stycznia 2011 r., (...).

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Z treści wniosku wynika, iż z dniem 31 lipca 2010 r. zakończyła Pani działalność gospodarczą prowadzoną na własne nazwisko od roku 1990 r. W latach 2007-2009 z tytułu prowadzonej działalności nie uzyskała Pani obrotów przekraczających (w roku) kwotę 50.000 zł. Natomiast w 2010 r. miesięczny obrót z prowadzonej działalności wyniósł średnio 2.000 zł. Obecnie świadczy Pani usługi najmu lokalu użytkowego, uzyskując dochód z najmu w wysokości 1650 zł miesięcznie.

Analiza powołanych przepisów na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego prowadzi do wniosku, iż świadcząc usługi najmu nie przestaje być Pani podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, bowiem usługi te mieszczą się w definicji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Jako podatnik VAT czynny w opisanej sytuacji, winna Pani do końca roku 2010 r. świadczone przez siebie usługi najmu dokumentować fakturami VAT, spełniającymi wymogi określone w § 5 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., a nie jak Pani wskazała wystawiać rachunki.

Natomiast, o ile kwota uzyskanego przez Panią obrotu za rok 2010, nie przekroczy limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, to może Pani - od dnia 1 stycznia 2011 r. wybrać zwolnienie podmiotowe, zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy.

Podkreślić w tym miejscu należy, że w uwagi na brzmienie przepisu art. 113 ust. 11 ustawy, powrót do zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od 1 stycznia, nie jest tym samym możliwy wybór zwolnienia od dowolnego miesiąca w danym roku podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.