ITPP1/443-774/14/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2014 r. (data wpływu 8 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości niezabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 8 lipca 2014 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina posiada niezabudowaną działkę nr... położoną przy ul. X w B. Zgodnie z ewidencją gruntów i budynków oznaczona jest jako tereny zurbanizowane i zabudowane-tereny mieszkaniowe. Obecnie jest dzierżawiona i użytkowana przez właściciela sąsiedniej nieruchomości, zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym. Zgodnie z umową dzierżawy wykorzystywana jest na cele upraw ogrodniczych. Na terenie gdzie położona jest działka nie obowiązuje plan miejscowy i nie ma obowiązku jego uchwalenia. Na teren ten, nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy lub ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego. Na nieruchomościach sąsiednich występuje zabudowa mieszkaniowa. W nieobowiązującym planie miejscowym, który stracił ważność na podstawie art. 87 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.) działka przeznaczona była pod budownictwo mieszkaniowe niskie. Działka została wyceniona przez rzeczoznawcę majątkowego w celu sprzedaży w trybie przetargu nieograniczonego. Cena działki, z uwagi na sąsiadującą zabudowę mieszkaniową kształtuje się w granicach cen zbliżonych do działek budowlanych. Inwestor będzie mógł ubiegać się o ustalenie warunków zabudowy w zakresie zabudowy mieszkaniowej, o ile nie zaistnieją przesłanki szczególne, będzie mógł takie warunki uzyskać. Sposób przeznaczenia działki będącej przedmiotem wniosku nie został prawnie określony. Nie zostały spełnione przesłanki określone w art. 2 pkt 33 określające definicję terenów budowlanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż tej nieruchomości należy potraktować zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9, jako dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane i zastosować zwolnienie od podatku od sprzedaży, czy też jako działkę budowlaną i zastosować stawkę podatku VAT 23%.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Powstaje wątpliwość, czy teren ten, w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług pozostaje terenem budowlanym, zgodnie z zapisem w ewidencji gruntów, a w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług terenem innym niż budowlany. Art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług zawiera definicję terenów budowlanych, przez którą rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Dla nieruchomości będącej przedmiotem wniosku brak przywołanych, obowiązujących obecnie aktów prawnych. Wprawdzie teren ten, na podstawie nieobowiązującego już planu był przeznaczony pod tereny budowlane, jednak przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają odesłania do aktów wcześniejszych, które utraciły swoją moc. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku "dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane". Biorąc pod uwagę brak obowiązujących aktów prawnych dla nieruchomości, które zgodnie z art. 2 pkt 33 przesądzają o uznaniu gruntów za budowlane, sprzedaż nieruchomości podlega, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pod pojęciem towaru - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunty spełniają powyższą definicję towarów, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Co do zasady stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W świetle treści art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższego należy wywieść, iż opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Przyjmuje się, że pojęcie tereny budowlane obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy np. mieszkaniowej, zabudowy techniczno-produkcyjnej, zabudowy zagrodowej.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań. Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Miasto zamierza sprzedać niezabudowaną działkę gruntu. Dla tego terenu nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy lub ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, nie obowiązuje również miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z ewidencją gruntów i budynków oznaczona jest jako tereny zurbanizowane i zabudowane - tereny mieszkaniowe. Cena działki, z uwagi na sąsiadującą zabudowę mieszkaniową kształtuje się w granicach cen zbliżonych do działek budowlanych. Inwestor będzie mógł ubiegać się o ustalenie warunków zabudowy w zakresie zabudowy mieszkaniowej, o ile nie zaistnieją przesłanki szczególne, będzie mógł takie warunki uzyskać.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że o ile w momencie sprzedaży opisana wyżej działka nie będzie stanowiła terenów budowlanych, w rozumieniu powołanego wyżej art. 2 pkt 33 ustawy, to dostawa ta korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.