ITPP1/443-766/12/14-S/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 maja 2014 r. sygn. akt I FSK 944/13 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 30 stycznia 2013 r. sygn. akt I SA/Bd 1045/12 stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2012 r. (data wpływu 25 czerwca 2012 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży karnetów uprawniających do wstępu na teren klubu - jest prawidłowe.

W dniu 25 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży karnetów uprawniających do wstępu na teren klubu.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca oferuje usługi, które sprowadzają się do zapewniania klientom możliwości rekreacyjnej poprawy wydolności parametrów psychofizycznych, takich jak siła, sprawność fizyczna, zmniejszenie tkanki tłuszczowej ciała, rzeźbienie sylwetki, wytrzymałość organizmu, wzmocnienie układu naczyniowego i wyrabianie pozytywnych cech charakteru (dalej: "usługa").

W celu umożliwienia poprawy powyżej wskazanych cech i zapewnieniu tym samym swoim klientom rekreacji na odpowiednim poziomie, Wnioskodawca gwarantuje klientom wstęp do odpowiednio przystosowanego obiektu (dalej: "klub" lub "obiekt"), wyposażonego w specjalnie przygotowaną infrastrukturę techniczną (dalej: "infrastruktura"), znajdującą się na terenie klubu. Obecnie, na terenie..., Wnioskodawca prowadzi jeden obiekt oferujący szeroki wachlarz usług rekreacyjnych m.in. siłownię, strefę cardio, sale do treningów typu fitness, salę wyposażoną w urządzenia power bike, ściankę wspinaczkową, strefę SPA, kort do gry squasha.

Wstęp do klubu jest umożliwiony klientom po uiszczeniu stosownej opłaty (wykupieniu karnetu wstępu).

Opis klubów.

Wspomniana powyżej infrastruktura - wyposażenie klubu - udostępniana do nieskrępowanego i swobodnego korzystania przez klientów Wnioskodawcy obejmuje:

* w pełni wyposażoną sekcję urządzeń do treningu aerobowego, bieżnie, rowerki stacjonarne, orbitreki i ergometry; ćwiczenia na tych urządzeniach mają na celu polepszenie kondycji fizycznej, wzmocnienie układu naczyniowo - sercowego, redukcję tkanki tłuszczowej oraz zwiększenie wydolności organizmu,

* nowoczesny sprzęt wysokiej klasy do ćwiczeń siłowych, które w istotny sposób wpływają na budowę masy mięśniowej, wyrzeźbienie sylwetki, zwiększenie wytrzymałości włókien mięśniowych oraz poprawę sylwetki,

* sale przystosowane do zajęć aerobiku takich jak Step, Pilates, Zumba, ABT i innych, cechujących się różnorodnością celów, którym mają służyć (m.in. wzmocnieniu mięśni wybranych partii lub całego ciała, polepszenia kondycji fizycznej, poprawie samopoczucia, korekty postawy itp.),

* strefę cardio, gdzie znajdują się wysokiej klasy sprzęt specjalistyczny, który pozwala wykonywać ćwiczenia kształtujące sylwetkę oraz poprawiające wydolność organizmu (wytrzymałość oraz wydolność układu krążenia),

* salę wyposażoną w urządzenia power bike, które pozwalają na poprawę kondycji fizycznej, za pomocą dynamicznej jazdy typu spinning (jazda rowerem w rytm dynamicznej muzyki),

* ściankę wspinaczkową, na której klienci wyrabiają sobie ogólną sprawność fizyczną,

* strefę SPA, w której znajdują się 4 rodzaje saun, 2 profesjonalne baseny jacuzzi, pokój wypoczynku, 4 kamienne leżanki podgrzewane, taras wypoczynkowy, do których klienci mają swobodny dostęp,

* kort do gry w squasha, na którym gracze mają możliwość poprawy swojej ogólnej kondycji fizycznej oraz wytrzymałości organizmu.

Dodatkowo klub wyposażony jest w szatnie z osobnymi szafkami, prysznicami, umywalkami, toaletami i suszarkami.

Rodzaje karnetów dostępnych dla klientów Wnioskodawcy.

W zależności od swoich potrzeb, klienci mogą wybierać między następującymi rodzajami karnetów wstępu:

a. S - uprawniający do wstępu do klubu od poniedziałku do piątku od godziny 6.00 do 16.00 oraz w weekendy, na siłownię, strefę cardio, aerobik, power bike, ściankę wspinaczkową oraz strefę SPA - 60 minut;

b. C, GP - upoważniający do 10 wejść do klubu od poniedziałku do piątku od godziny 6.00 do 16.00 oraz w weekendy, na siłownię, strefę cardio, aerobik, power bike, ściankę wspinaczkową oraz strefę SPA - 120 minut;

c. CL - upoważniający do 10 wejść do klubu przez okres 60 dni, na siłownię, strefę cardio, aerobik, power bike, ściankę wspinaczkową oraz strefę SPA - 120 minut;

d. AGP - uprawniający do wstępu do klubu od poniedziałku do piątku od godziny 6.00 do 16.00 oraz w weekendy, na siłownię, strefę cardio, aerobik, power bike, ściankę wspinaczkową oraz strefę SPA - 120 minut;

e. AC - uprawniający do wstępu do klubu bez ograniczeń czasowych, na siłownię, strefę cardio, aerobik, power bike, ściankę wspinaczkową oraz strefę SPA - 120 minut;

f. P - uprawniający do wstępu do klubu bez ograniczeń czasowych, na siłownię, strefę cardio, aerobik, power bike, ściankę wspinaczkową oraz strefę SPA - 400 minut,

g. PR - uprawniający do wstępu do klubu bez ograniczeń czasowych, zamiennie ze współmałżonkiem, na siłownię, strefę cardio, aerobik, power bike, squash - 8h, ściankę wspinaczkową oraz strefę SPA bez ograniczeń czasowych;

h. Y - uprawniający do wstępu do klubu bez ograniczeń czasowych, na siłownię, strefę cardio, aerobik, power bike, ściankę wspinaczkową oraz strefę SPA - 150 minut;

i. SH - uprawniający do wstępu do klubu bez ograniczeń czasowych, squash-8h, siłownię, strefę cardio, strefę SPA bez ograniczeń;

j. HHS - uprawniający do wstępu do klubu od poniedziałku do piątku od godziny 11.00 do 16.00, na siłownię, strefę cardio, aerobik, power bike, ściankę wspinaczkową oraz strefę SPA - 120 minut, squash - 8h;

k. HHA - uprawniający do wstępu do klubu od poniedziałku do piątku od godziny 11.00 do 16.00, na siłownię, strefę cardio, aerobik, power bike, ściankę wspinaczkową oraz strefę SPA - 120 minut.

Klienci uprawnieni do wstępu na siłownię, strefę cardio, sale do treningów typu fitness, salę wyposażoną w urządzenia power bike, ściankę wspinaczkową, strefę SPA mogą wykonywać ćwiczenia samodzielnie, korzystając z tych elementów infrastruktury, które uznają za stosowne do swoich potrzeb. Wnioskodawca nie ma żadnego wpływu na to, z jakich elementów infrastruktury w ramach wyżej wskazanego zakresu usług zechce skorzystać członek klubu wchodząc na teren obiektu. Wykup członkowstwa nie jest związany z uczestnictwem w konkretnych zajęciach lub aktywnościach, lecz uprawnia klienta do wstępu na teren klubu i korzystania z jego infrastruktury. Innymi słowy, wykupując odpowiedni karnet, klient Wnioskodawcy może zadecydować, z jakich elementów infrastruktury będzie korzystał, a jego wola nie musi być komunikowana Wnioskodawcy, czy personelowi. Taka decyzja klienta nie będzie miała też wpływu na wysokość wynagrodzenia z tytułu usługi (tekst jedn.: cena karnetu pozostaje na tym samym poziomie).

Klienci, którzy zdecydują się na wykupienie któregoś z karnetów, o których mowa w punkcie g), i) oraz j), uprawnieni są do wstępu na siłownię, strefę cardio, sale do treningów typu fitness, salę wyposażoną w urządzenia power bike, ściankę wspinaczkową, strefę SPA oraz kort do gry w sguasha.

W zakresie zajęć:

* aerobiku,

* power bike,

prowadzone są one przez instruktorów w z góry zaplanowanych terminach, do których klient musi się dostosować. Wybór rodzaju ćwiczeń należy wyłącznie do klienta.

Rozliczenia z klientami.

Jak zostało wskazane wcześniej, wstęp do klubu jest odpłatny. Osoby zainteresowane (klienci) są zobowiązane do wykupienia określonego karnetu wstępu (opłacenia wynagrodzenia Wnioskodawcy z tytułu świadczonej usługi), aby być uprawnionymi do wstępu do klubu i korzystania z elementów infrastruktury.

Klienci wykupujący karnet są uprawnieni do wstępu na teren klubu oraz do korzystania z określonych elementów (w zależności od rodzaju karnetu) jego infrastruktury w sposób nieskrępowany i nieograniczony.

Wykupienie któregoś z rodzajów karnetów opisanych powyżej jest jedynym sposobem umożliwiających wstęp do klubu i korzystanie z jego infrastruktury.

Dodatkowe świadczenia oferowane przez Spółkę.

W odniesieniu do klientów, którym zależy na maksymalizacji korzyści płynących z członkostwa i korzystania z infrastruktury klubu, Wnioskodawca przewidział możliwość skorzystania z asysty trenera osobistego, którego zadaniem jest wspieranie osób, którym brak jest motywacji lub wiedzy potrzebnej do osiągnięcia swoich celów treningowych. Powyższe obejmuje w szczególności wsparcie moralne, rozpisanie planu treningowego, konsultacje żywieniowe, itd.

Ponadto Spółka wprowadziła dodatkową możliwość korzystania z usług masażystów oraz zabiegów na ciało w wybranych przez siebie opcjach.

W przypadku wyrażenia zainteresowania wsparciem trenera personalnego, usług masażysty lub chęci skorzystania z zabiegów na ciało, klienci Wnioskodawcy zobowiązani są do uiszczenia dodatkowej (odrębnej od opłaty za wstęp) opłaty na rzecz Wnioskodawcy.

Opłaty za trening personalny, usługę masażysty oraz przeprowadzenie zabiegów na ciało nie są przedmiotem tego wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż karnetów uprawniających do wstępu na teren prowadzonego przez Wnioskodawcę klubu i korzystania z jego infrastruktury w postaci siłowni, strefy cardio, aerobiku, zajęć power bike, ścianki wspinaczkowej, strefy SPA podlega opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 8% w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujących od 1 stycznia 2011 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ww. karnetów wstępu powinna być traktowana dla potrzeb VAT jako świadczenie usługi w zakresie wstępu do miejsca, gdzie możliwe jest aktywne spędzanie wolnego czasu (rekreacja) W związku z powyższym do sprzedaży tych karnetów zastosowanie powinna znaleźć 8% stawka VAT na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o VAT w związku z brzmieniem pozycji 186 załącznika nr 3 do tej ustawy.

W ocenie Wnioskodawcy, świadczoną na rzecz klientów usługę należy, dla potrzeb opodatkowania VAT, potraktować jako świadczenie, polegające na przyznaniu klientom prawa wstępu do klubu stwarzającego odpowiednie warunki do nieskrępowanego podejmowania aktywności rekreacyjnej, przy wykorzystaniu infrastruktury zlokalizowanej na terenie klubu (w tym przypadku chodzi o siłownię, strefę cardio, aerobik, power bike, ściankę wspinaczkową, strefę SPA).

Sprzedaż karnetów wstępu wymienionych w punktach a), b), c), d), e), f), h) oraz k), uprawniających do wstępu do klubu powinna podlegać opodatkowaniu z zastosowaniem 8% stawki VAT.

Przywołując brzmienie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy, poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy, Wnioskodawca zauważa, że aby usługa była objęta 8% stawką podatku, muszą zostać łącznie spełnione dwie przesłanki, tj.:

Wnioskodawca wskazał także, że klasyfikacja statystyczna usługi nie ma znaczenia dla określenia stawki VAT dla tej usługi.

Ad. 1 Związek usługi z rekreacją.

W ocenie Wnioskodawcy, świadczona usługa, tj. umożliwienie wstępu do klubu, gdzie klient może korzystać z elementów infrastruktury - w zależności od wykupionego karnetu, pozostaje w ścisłym związku z rekreacją. Ze względu na fakt, iż w przepisach ustawy o VAT brak jest definicji legalnej pojęcia "rekreacja", w celu określenia znaczenia tego terminu, należy dokonać jego wykładni językowej.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., Warszawa 1996, tom III, str. 37) pod pojęciem tym należy rozumieć "odpoczynek, wytchnienie, rozrywkę". Pojęcie "rekreacyjny" to "wolny od nauki, zajęć, przeznaczony na odpoczynek, rozrywkę po nauce, pracy".

Klub prowadzony przez Wnioskodawcę, niewątpliwie służy celom rekreacyjnym, ponieważ przeznaczony jest do prowadzenia różnego rodzaju aktywności realizowanych w czasie wolnym od nauki lub pracy oraz w celu aktywnego wypoczynku, relaksu i poprawy samopoczucia. Uczęszczanie na siłownię, do strefy cardio, na aerobik, power bike, ściankę wspinaczkową, do strefy SPA stanowi aktywność rekreacyjną.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, pierwsza z dwóch przesłanek wymienionych w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT jest spełniona.

Ad. 2 Zakres Usługi - wyłącznie wstęp.

Należy wskazać również, że w przepisach ustawy o VAT nie została zawarta definicja legalna pojęcia "wstępu". Pojęcie "wstępu" zostało zdefiniowane w Rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: "Rozporządzenie").

Powołując obowiązujące od 1 lipca 2011 r. brzmienie art. 32 ust. 1-3 Rozporządzenia, Wnioskodawca podkreśla, że definicja pojęcia "wstęp" z art. 32 Rozporządzenia nie może znaleźć zastosowania w przypadku rozważań dotyczących stawki podatku dla danego świadczenia. W ocenie Wnioskodawcy powyższe wynika wprost z brzmienia ustępu 5 preambuły do Rozporządzenia, który stanowi, że "Niniejsze przepisy wykonawcze zawierają przepisy szczególne dotyczące niektórych zagadnień związanych ze stosowaniem, a ich zadaniem jest zapewnienie jednolitego traktowania na terenie całej Unii wyłącznie tych szczególnych przypadków. Dlatego też nie są one rozstrzygające w innych przypadkach, a z uwagi na nadane im brzmienie ich zakres stosowania powinien być interpretowany w sposób zawężający".

Ustęp 5 preambuły Rozporządzenia, tj. aktu prawnego obowiązującego w polskim porządku prawnym bezpośrednio, bez konieczności implementowania do jakiegokolwiek krajowego aktu prawnego, wyraźnie zakazuje możliwości korzystania z definicji "wstępu" z art. 32 Rozporządzenia dla celów innych niż zagadnienie miejsca świadczenia usług. Zdaniem Wnioskodawcy każda próba interpretowania art. 32 dla potrzeb innych niż miejsce świadczenia usług wstępu musiałaby zostać uznana za interpretację contra legem.

Zatem, jedynie z ostrożności, Wnioskodawca zaznacza, że gdyby nawet przyjąć, że definicja "wstępu" z art. 32 Rozporządzenia powinna znaleźć zastosowanie w kontekście ustalania stawki VAT dla danego świadczenia, to interpretacja tego przepisu w zgodzie z oficjalnymi wytycznymi Komisji Europejskiej, dotyczącymi przepisów Rozporządzenia, świadczy za uznaniem odpłatnego korzystania z sali gimnastycznych (i innych podobnych miejsc) za "wstęp" w rozumieniu art. 32 Rozporządzenia.

Ust. 3 art. 32 Rozporządzenia, który stanowi, że ustęp 1 tego przepisu (definicja wstępu) nie obejmuje korzystania z takich obiektów jak sale gimnastyczne w zamian za opłatę, został dodany ze względu na to, że sam obiekt w postaci sali gimnastycznej (inny podobny obiekt) nie stanowi imprezy, wydarzenia (z ang. "event"), wstępu na które dotyczy ten przepis. Ust. 3 nie został natomiast dodany dlatego, że odpłatne korzystanie z takich obiektów jak sale gimnastyczne nie stanowi "wstępu" w rozumieniu art. 32 Rozporządzenia.

Tym samym, powód dodania ustępu 3 art. 32 Rozporządzenia potwierdza pośrednio również, że odpłatne korzystanie z takich obiektów, jak sale gimnastyczne jest "wstępem" w rozumieniu art. 32 Rozporządzenia, jedynie sam obiekt w postaci sali gimnastycznej (inny podobny) nie stanowi imprezy, wydarzenia (z ang. "event"), a to właśnie miejsca świadczenia (opodatkowania) wstępu do tych ostatnich dotyczy art. 32.

Wnioskodawca wskazuje, że powyższa wykładnia art. 32 Rozporządzenia została przeprowadzona jedynie ze względów ostrożnościowych, bowiem przepis ten kategorycznie nie może mieć zastosowania do definiowania pojęcia "wstęp" dla potrzeb określenia stawki podatku, co wynika expressis verbis z preambuły Rozporządzenia.

W konsekwencji, przy braku legalnej definicji pojęcia "wstęp", jedynym wiarygodnym źródłem - w ocenie Wnioskodawcy - pozostaje definicja słownikowa. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., Warszawa 1996, tom III str. 717) pod pojęciem tym należy rozumieć: "możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestnictwa w czymś".

Nabywane przez klientów karnety wstępu do klubu upoważniają ich do wejścia na teren klubu i swobodnego korzystania z elementów dostępnej tam infrastruktury w ramach określonego karnetu.

Po wejściu na teren obiektu, klient może, wedle własnego uznania, korzystać z urządzeń znajdujących się na jego terenie i w sposób dobrowolny podejmować aktywności wedle własnego wyboru (może w danych okolicznościach np. skorzystać jedynie ze ścianki wspinaczkowej lub jedynie z siłowni, itd). Może również po prostu przyjść do klubu, nie wykonując żadnej aktywności lub też wykonując te aktywność niejako przy okazji wstępu do klubu. Często członkowie klubu przychodzą do obiektu jedynie po to, aby spędzić miło czas w gronie osób o podobnych zainteresowaniach sportowych lub też w inny sposób towarzysko spędzić czas wolny, niekoniecznie korzystając z elementów infrastruktury (bądź też korzystając z nich w sposób ograniczony). Wnioskodawca zauważa, że kluby podobne do klubu Wnioskodawcy powoli stają się elementem stylu życia, sposobem samym w sobie na spędzanie wolnego czasu i to właśnie udostępnienie tej możliwości (wstępu do takiego klubu, przynależności do pewnej społeczności) wyczerpuje najpełniej naturę usługi świadczonej przez Wnioskodawcę. Oczywiście aktywność fizyczna w klubie z wykorzystaniem elementów infrastruktury jest również ważnym elementem usługi, ale nie jest celem świadczenia zarówno z perspektywy klienta (usługobiorcy), jak i Wnioskodawcy (usługodawcy).

Zdaniem Wnioskodawcy zacytowana definicja słownikowa wstępu (jedyna, która może być brana pod uwagę przy wykładni pozycji 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, bowiem ta z art. 32 Rozporządzenia nie może znaleźć zastosowania) zakłada, że wstępem jest zarówno "wejście gdzieś", jak również "prawo uczestnictwa w czymś". Definicja ta nie daje podstaw do twierdzenia, że wstępem jest jedynie świadczenie ograniczone do "wejścia gdzieś". Tylko definicja wstępu dopuszczająca te dwa elementy (wejście i korzystanie), jest logiczna i spójna nie tylko z punktu widzenia słownikowego, ale również z punktu widzenia konsekwencji podatkowych. Trudno bowiem sobie wyobrazić sytuację, w której bilet wstępu do kina opodatkowany jest stawką 8% (pozycja 182 załącznika nr 3 do ustawy o VAT), ale w ramach tego biletu klient nie uzyskuje uprawnień do obejrzenia filmu; dopiero nabycie innego świadczenia (w rodzaju "prawa do uczestnictwa w seansie filmowym", opodatkowanego już inną stawką podatku) umożliwiałoby klientowi skorzystanie z tego, po co tak naprawdę do kina przyszedł, tj. umożliwiłoby mu obejrzenie filmu.

Przekładając powyższy przykład na stan faktyczny opisany w niniejszym wniosku oraz brzmienie pozycji 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, zdaniem Wnioskodawcy, wolą ustawodawcy nie było opodatkowanie 8% stawką jedynie wstępu do miejsca, gdzie można wykonywać aktywność rekreacyjną np. do siłowni. Gdyby tak było przepis ten byłby przepisem martwym, bowiem nikt nie płaci (pobiera) opłat wyłącznie za przejście przez próg obiektu, w którym znajduje się np. siłownia. Wstęp z pozycji 186 załącznika nr 3 odnosi się również do uczestnictwa, korzystania z infrastruktury obiektu, do którego wstęp został zakupiony. Inna wykładnia tego przepisu prowadziłaby do absurdalnych konkluzji, takich jak w przykładzie z wstępem do kina.

Korzystając z definicji słownikowej pojęcia "wstępu" dla potrzeb wyinterpretowania pozycji 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT nie jest również uprawnione dokonywanie rozróżnienia na "uczestnictwo bierne" i "uczestnictwo czynne" (Wnioskodawca spotkał się z takim rozróżnieniem w niektórych interpretacjach indywidualnych). Ani definicja słownikowa pojęcia "wstęp" ani pozycja 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT nie wprowadzają takiego rozróżnienia, tak więc taką interpretację należałoby uznać za interpretację contra legem. Oczywiście rozróżnienie na uczestnictwo bierne oraz uczestnictwo czynne pojawia się w oficjalnych wytycznych Komisji Europejskiej, dotyczących przepisów Rozporządzenia. Niemniej jednak wytyczne te dotyczą wyłącznie zagadnień związanych z przepisami, które reguluje to Rozporządzenie, tj. zagadnień związanych m.in. z miejscem świadczenia usług. Wytycznych tych nie można natomiast wykorzystywać do innych celów, w tym w szczególności do wykładni przepisów, traktujących o stawce VAT właściwej dla danego świadczenia (zakaz ten został sformułowany expressis verbis w preambule Rozporządzenia).

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, w omawianym przypadku spełniona zostaje druga z przesłanek określona w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, tj. oprócz tego, że definitywnie Wnioskodawca świadczy usługę związaną z rekreacją, zakres tej usługi należy rozumieć jako wstęp, o którym mowa w tej pozycji załącznika nr 3 (wstęp rozumiany za Słownikiem Języka Polskiego, a nie za art. 32 Rozporządzenia, który nie może znaleźć zastosowania w sprawie).

2. Praktyka organów podatkowych.

Wnioskodawca wskazuje, że stanowisko wyrażone we wniosku (traktowanie usługi jako usługi rekreacyjnej w zakresie wstępu) znajduje także potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych, w tym z dnia 18 października 2011 r. znak ILPP2/443-1089/11-3/AK, z dnia 13 czerwca 2011 r. znak ITPP1/443-402/11/IK, czy też z dnia 29 marca 2011 r. znak ITPP1/443-44/11/JJ.

W interpretacji indywidualnej z dnia 19 września 2012 r. znak ITPP1/443-766/12/DM oceniono stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę.

Wyrokiem z dnia 30 stycznia 2013 r. sygn. akt I SA/Bd 1045/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił zaskarżoną interpretację. W ocenie Sądu powiązanie dwóch określeń znajdujących się w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT ("... usługi związane z rekreacją" i "...w zakresie wstępu") wyklucza przyjęcie, że wstęp w zakresie usług związanych z aktywnym wypoczynkiem jakim jest rekreacja, dotyczy wyłącznie "biernego" w nich uczestniczenia (ten sam słownik definiuje bowiem rekreację jako "aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu").

W ocenie Sądu, skoro ustawodawca wymienił w poz. 183 załącznika 3 "Usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne", to biorąc pod uwagę charakter rozrywek w wesołych miasteczkach i parkach rozrywki należy uznać, że "wstęp" do tego typu obiektów obejmuje również aktywne korzystanie ze znajdujących się tam urządzeń typowych w takich miejscach (np. karuzele, strzelnice, kolejki, automaty zręcznościowe itp.), a nie tylko bierne przyglądanie się spektaklom czy pokazom.

Sąd zauważył, że wymienione w poz. 186 załącznika 3 ustawy o VAT "Pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu" w istocie są implementacją regulacji zawartej w załączniku III dyrektywy 2006/112/WE umożliwiającą państwu członkowskiemu stosowanie stawki obniżonej dla usług korzystania z obiektów sportowych (poz. 14) i w zakresie wstępu na przedstawienia, do teatrów, cyrków, na targi, do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na koncerty, do muzeów, ogrodów zoologicznych, kin, na wystawy oraz podobne imprezy i obiekty kulturalne (poz. 7) oraz wstępu na imprezy sportowe (poz. 13).

Ponadto Sąd wskazał, że w regulacji unijnej brak jest wyraźnego upoważnienia do stosowania stawki obniżonej dla usług "związanych z rekreacją" (brak jest takiego określenia), a przy tym ustawodawca krajowy ograniczył unijny zapis "korzystania z obiektów sportowych" jedynie do "usług związanych z działalnością obiektów sportowych - o symbolu PKWiU 93.11.10.0." - co, stało się przyczyną powstania wątpliwości co do sposobu rozumienia "usług rekreacyjnych", dodatkowo, polski ustawodawca nie posłużył się określeniem "impreza rekreacyjna" czy też "wstęp na imprezę", co zdaniem Sądu, oznacza, że usługi rekreacyjne nie muszą dotyczyć wyłącznie "biernego" w nich uczestnictwa.

Zdaniem składu orzekającego, art. 32 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej poprzez jego zastosowanie w sprawie dotyczy (co wynika wyraźnie z jego treści) art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, tj. miejsca "...świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy".

Sąd zauważył, że już z samej treści preambuły ww. rozporządzenia wynika, że: "...przepisy wykonawcze zawierają przepisy szczególne dotyczące niektórych zagadnień związanych ze stosowaniem, a ich zadaniem jest zapewnienie jednolitego traktowania na terenie całej Unii wyłącznie tych szczególnych przypadków. Dlatego też nie są one rozstrzygające w innych przypadkach, a z uwagi na nadane im brzmienie ich zakres stosowania powinien być interpretowany w sposób zawężający" (motyw piąty).

Minister Finansów kwestionując stanowisko sądu pierwszej instancji, złożył w dniu 19 marca 2013 r. skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 maja 2014 r. sygn. akt I FSK 944/13 została oddalona.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w art. 98 ust. 1 Dyrektywy 206/112/WE przewidziano możliwość stosowania przez państwa członkowskie maksymalnie dwóch stawek obniżonych w odniesieniu do określonych kategorii towarów i usług. Lista towarów i usług, do których państwa członkowskie mogą stosować stawki obniżone, określona została w załączniku III do tej dyrektywy, co wynika z ust. 2 art. 98. Stawki obniżone dotyczyć mogą między innymi wstępu na przedstawienia, do teatrów, cyrków, na targi, do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na koncerty, do muzeów, ogrodów zoologicznych, kin, na wystawy oraz podobne imprezy i obiekty kulturalne (pkt 7 załącznika III), wstępu na imprezy sportowe (pkt 15 załącznika III), korzystania z obiektów sportowych (pkt 16 załącznika III). Lista towarów i usług w stosunku, do których przewidziano opcję wprowadzenia przez państwo członkowskie stawek obniżonych świadczy o tym, że decydujące były w tej mierze względy społeczne.

Krajowy ustawodawca korzystając z opcji określonej w powołanym wyżej przepisie dyrektywy w art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług wprowadził obniżoną stawkę podatku VAT dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy.

Skład orzekający podzielił dokonaną przez sąd pierwszej instancji wykładnię przytoczonych przepisów, wskazując, że ona wynikiem wykładni gramatycznej logicznej, systemowej wewnętrznej oraz celowościowej tych regulacji.

Sąd zauważył, że w poz. 183 załącznika nr 3 do u stawy ujęte zostały usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne. W pozycji tej ustawodawca zawarł też sformułowanie "wyłącznie w zakresie wstępu", określając przy tym, o jakie obiekty w tym przypadku chodzi. Uwzględniając charakter obiektów ujętych w poz. 183 trudno przyjąć, by chodziło o bierne uczestnictwo osób korzystających z tych usług. Zdaniem Sądu, nie ma żadnego uzasadnienia, by inaczej rozumieć użyte w poz. 183 i poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy sformułowanie "wyłącznie w zakresie wstępu".

Ponadto Sąd wskazał, że w sytuacji gdy potoczne rozumienie pojęcia rekreacja obejmuje również obiekty i ośrodki rekreacyjne, a pozostałe wskazane wcześniej rodzaje wykładni poz. 186 załączniki nr 3 do ustawy potwierdzają wyniki wykładni gramatycznej, to nie ma uzasadnienia wykładnia proponowana przez organ. Stanowi ona bowiem nieuzasadnioną wykładnię zawężającą, a w przypadku ulg nie powinna mieć miejsca ani wykładnia rozszerzająca, ani zawężająca.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 maja 2014 r. sygn. akt I FSK 944/13 wpłynął do tut. organu w dniu 20 czerwca 2014 r.

W dniu 14 lipca 2014 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy z dnia 30 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Bd 1045/12, uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2014 r. sygn. akt I FSK 944/13 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 30 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Bd 1045/12 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.