ITPP1/443-766/11/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku dnia 30 maja 2011 r. (data wpływu 2 czerwca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 18 sierpnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych - jest prawidłowe.

W dniu 2 czerwca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie umowy z dnia 6 listopada 2008 r. zawartej w formie aktu notarialnego nabyła Pani niezabudowaną działkę gruntu nr 466/22 o powierzchni 1378 m ² położoną w obrębie W., gmina D., województwo (...), dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi KW nr (...) oraz udział do 1/18 części w działce gruntu nr 466/8 o obszarze 2746 m ^2, KW nr (...). Działka nr 466/22 została w dniu 24 lutego 2010 r. podzielona na dwie mniejsze o numerach ewidencyjnych 466/28 i 466/29 i równych powierzchniach tj., 689 m ² każda. Z kolei działka nr 466/8 stanowi drogę wewnętrzną. Przedmiotową działkę nabyła Pani z zamiarem wybudowania domu bliźniaczego, z przeznaczeniem dla siebie i męża oraz dla rodziców. Nieruchomości te nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej, nie były wynajmowane. Budowa domu została rozpoczęta, jednakże rodzice nie zdecydowali się na jej kontynuację i zamieszkanie w przyszłości w swojej części domu. Pani natomiast nie jest w stanie w chwili obecnej sprostać finansowo wykończeniu i utrzymaniu tak dużej nieruchomości. Z tego też powodu rozważa Pani możliwość sprzedaży obu nieruchomości gruntowych z niewykończoną zabudową. Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej, nie jest podatnikiem VAT, nie dokonywała wcześniej sprzedaży nieruchomości i nie zamierza nabywać innych nieruchomości w celu ich odsprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż w 2011 r. częściowo zabudowanych nieruchomości oznaczonych numerami 466/28 i 466/29 o obszarze 689 m ² każda wraz z udziałem do 1/18 części w działce gruntu 466/8 o powierzchni 2746 m ² będzie stanowiła czynność dokonywaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i w konsekwencji czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie zasadnicze znaczenie ma treść art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W pierwszej kolejności należy wskazać, iż Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Nie jest producentem, handlowcem czy usługodawcą, pozyskującym zasoby naturalne, rolnikiem, ani osobą wykonującą wolny zawód. Sprzedaż nieruchomości nastąpi jednorazowo i bez zamiaru wykonywania jej w sposób częstotliwy. Nie będzie także czynnością polegającą na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Majątek został nabyty na własne potrzeby, nie zaś z przeznaczeniem do działalności handlowej. Oznacza to, że jego sprzedaż bez względu na to czy w całości czy też w częściach, jednemu lub kilku nabywcom z zyskiem albo bez, nie może być uznana za działalność gospodarczą ze skutkiem w postaci uznania sprzedającego za podatnika VAT. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 1948/07 stwierdzono, iż uprawniona jest teza, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Dodatkowo w ocenie sądu "zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem handel należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży". Stanowisko takie znajduje także uzasadnienie w art. 2 pkt 1 i art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej - ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC), które sprzeciwiają się uznaniu za czynność opodatkowaną VAT wyprzedaż majątku własnego. W kontekście powyższego, należy uznać, że Wnioskodawca nie spełnia żadnej z przesłanek wskazanych w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT i z tego też powodu sprzedaż stanowiących jej własność nieruchomości częściowo zabudowanych, powstałych na skutek podziału działki nr 466/22 wraz z udziałem do 1/18 części w działce gruntu nr 466/8 nie będzie skutkowała powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 Nr 16 poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Z kolei w myśl art. 46 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej Dyrektywy, państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ww. art. 9 ust. 1, w szczególności (...) dostawy działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznaną za budowlaną przez państwa członkowskie.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa gruntów, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartych w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Aby dostawę towarów (np. gruntów) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary, czy usługi zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego (np. działek gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wyprzedaż majątku prywatnego przez osobę fizyczną, nawet jeżeli przybierze w określonym przedziale czasowym charakter częstotliwy, nie może być uznana za działalność handlową, czyniącą tenże podmiot podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zamierza Pani dokonać sprzedaży działek budowlanych (nr 466/28, 466/29), powstałych w wyniku podziału działki nr 466/22 oraz udziału 1/18 części w działce gruntu nr 466/8, nabytych w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Ze względu na brak środków finansowych zdecydowała się Pani na sprzedaż przedmiotowych działek. Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych regulacji, stwierdzić należy, że mimo, iż grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, działała Pani w charakterze handlowca. Nie można stwierdzić, że nabyła Pani grunt w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych. W konsekwencji sprzedając te działki korzysta Pani z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując należy uznać - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowoadministracyjne - że sprzedaż opisanych nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych podstaw, aby uznać Panią za podatnika podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdyby w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej został (zostanie) określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.