ITPP1/443-762/11/MS - Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług skupu katalizatorów i sprzedaży wkładów z katalizatorów oraz metalowych obudów katalizatorów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2011 r. (data wpływu 1 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podatnika z tytułu skupu katalizatorów i sprzedaży wkładów z katalizatorów w postaci skruszonego monolitu oraz metalowych obudów katalizatorów - jest prawidłowe.

W dniu 1 czerwca 2011 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podatnika z tytułu skupu katalizatorów i sprzedaży wkładów z katalizatorów w postaci skruszonego monolitu oraz metalowych obudów katalizatorów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi skup zużytych katalizatorów samochodowych w celu dalszej ich odsprzedaży w postaci przygotowanego skruszonego monolitu, oraz pozostałej metalowej obudowy katalizatorów. Cała procedura sprzedaży zmierza do tego, aby kolejny nabywca mógł odzyskać zawarty w katalizatorach surowiec, jakim są związki metali szlachetnych. Katalizatory mają w swej obudowie blok ceramiczny (monolit). Monolit zawiera w sobie metale szlachetne takie jak: platyna, pallad, rod. Ponadto Wnioskodawca dokonuje odsprzedaży pozostałych stalowych części katalizatora, które stanowiły jego obudowę. Stalowe obudowy katalizatorów sprzedaje do punktów skupu złomu, natomiast skruszony monolit z katalizatora sprzedawany jest bezpośrednio do fabryki produkującej nowe katalizatory.

Wnioskodawca wskazał również, iż skruszony monolit, który był wewnętrznym wkładem katalizatorów jest często materiałem w znacznej części niemetalicznym tj. ceramicznym, a tylko pewna jego część jest metalem szlachetnym, którą w dalszym procesie przemysłowym udaje się oddzielić od części ceramicznej. Zakup katalizatorów odbywa się w zdecydowanej większości od podatników podatku VAT, którzy na wystawionej przez siebie fakturze jako nazwę towaru wpisują katalizator, ponadto nie naliczają podatku VAT i umieszczają adnotacje, że "podatek nalicza nabywca" lub "odwrotne obciążenie". Zdarza się również że Wnioskodawca kupuje katalizatory od osób, które nie są podatnikami podatku VAT w rozumieniu art. 15 ustawy i wówczas na dokumentach zakupu widnieje oświadczenie sprzedawcy, iż katalizatory są zużyte i przeznaczone na złom. Ponadto Wnioskodawca sporządza "formularz przyjęcia odpadów - katalizatorów" zgodnie z wymogiem ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z 2001 r. Nr 62, poz. 628 z późn. zm.), gdzie wpisuje między innymi rodzaj odpadu "zużyte katalizatory - złom" oraz kod odpadów "160801".

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, kupowane w firmie Wnioskodawcy katalizatory stanowią złom i do ich nabycia powinien stosować szczególne zasady opodatkowania w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 17 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. Podobnie dalsza odsprzedaż wkładów z katalizatorów w postaci skruszonego monolitu jest dostawą złomu - do której zastosowanie mają szczególne zasady opodatkowania w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 17 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Również sprzedaż pozostałych metalowych obudów katalizatorów jest dostawą złomu, do której Wnioskodawca powinien stosować szczególne zasady opodatkowania w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 17 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. nie definiuje pojęcia złom i nie ma tu również bezpośredniego zastosowania statystyczna definicja złomu, gdyż art. 5a cyt. ustawy nakazuje identyfikować towar na podstawie tych klasyfikacji, jeżeli ustawa (lub rozporządzenie do niej) odwołuje się do tych klasyfikacji, jednak można stosować je "pomocniczo". Wnioskodawca uważa, iż towary które sprzedaje mieszczą się w grupie surowców i odpadów wtórnych wymienionych w sekcji E - PKWiU 38.11 oraz 38.32.2, a czynności które wykonuje to handel hurtowy i detaliczny odpadów i złomu wymieniony w sekcji G klasyfikacji statystycznej wg PKWiU - 46.77.10.0.

Pojęcie "złomu" dla potrzeb podatku VAT dotyczyć powinno towaru, który "przeznaczony jest na złom". Jeżeli towar w rozumieniu cyt. ustawy jest z metalu lub zawiera w sobie elementy metaliczne i jest oferowany w celu odzyskania zawartego tam metalu, czynność ta powinna podlegać szczególnym zasadom opodatkowania.

Przy definiowaniu złomu można, również posługiwać się pojęciem obowiązującym na gruncie ustawy o odpadach, gdzie w załączniku nr 1 w poz. Q6 jako odpady wymienione są "przedmioty lub ich części nienadające się do użytku (np. usunięte baterie, zużyte katalizatory itp.)".

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że obrót zużytymi katalizatorami w pewnym sensie podobny jest do obrotu zużytymi akumulatorami ołowianymi lub ich częściami. W tym miejscu Wnioskodawca powołał się na interpretacje ogólną Ministra Finansów, z dnia 2 maja 2011 r. znak PT3/033/2/188/LWA/11/569, gdzie uznano, iż obrót zużytymi akumulatorami winien odbywać się zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 cyt. ustawy o podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy.

Ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) do ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 1 kwietnia 2011 r. dodano przepis art. 17 ust. 1 pkt 7.

I tak w myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Przepis ten od dnia 1 lipca 2011 r., na mocy art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 134, poz. 780) otrzymał następujące brzmienie: podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W załączniku nr 11 wymieniono towary, jednocześnie identyfikując je na podstawie symbolu PKWiU. Tak więc, zaznaczyć należy, iż w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r. istotna jest klasyfikacja towaru. I tak odpowiednio, w załączniku nr 11 wymieniono m.in. mieszczące się w PKWiU:

* ex 24.45.30.0 pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali - wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych (poz. 2),

* 38.11.58.0 odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal (poz. 6),

* 38.12.27 odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne (poz. 7),

* ex 38.32.29.0 surowce wtórne z pozostałych metali - wyłącznie odpady i złom (poz. 8).

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r.).

Z kolei, na podstawie dodanego z dniem 1 kwietnia 2011 r. ww. ustawą z dnia 18 marca 2011 r. przepisu art. 17 ust. 7, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Wskazać należy, iż ustawodawca, na potrzeby stosowania ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do 30 czerwca 2011 r. nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności.

Przyjęte od dnia 1 kwietnia 2011 r. regulacje wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, wprowadzają mechanizm, polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu. Kluczową zatem kwestią dla zastosowania właściwego sposobu rozliczania podatku od towarów i usług w okresie od 1 kwietnia do 30 czerwca 2011 r. jest ustalenie, czy dany towar mieści się w pojęciu złomu. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., nie definiują pojęcia złomu.

Natomiast kierując się wykładnią historyczną i celowościową omawianej normy prawa (art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r.) na potrzeby jej stosowania, wskazać należy, iż przez złom należy rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych, jak również złom metali szlachetnych. Wskazaną regulacją art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy należy również objąć obrót zużytymi akumulatorami ołowianymi lub ich częściami, zaliczanymi, zgodnie z normą europejską nr PN-EN 14057:2003, mającą status Polskiej Normy, do złomu.

Z kolei, w słowniku języka polskiego (Współczesny Słownik Języka Polskiego, Tom II, Wydawnictwo Langenscheidt Polska Sp. z o.o.) znajduje się definicja złomu, a także definicja odpadu, co wskazuje jednoznacznie, że nie są to pojęcia tożsame. Jak wynika z tych definicji, złom to zużyte, zniszczone przedmioty metalowe, także odpady produkcyjne przeznaczone do ponownego przetopienia w hutach jako surowiec wtórny; odłamany, odłupany kawał czegoś (s. 1075), a odpady to części materiału, surowca zostające podczas produkcji czegoś, niekiedy dalej wykorzystywane w produkcji ubocznej, wtórnie przerabiane itp. (s. 2205).

Natomiast w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 1243 z późn. zm.), odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot należący do jednej z kategorii, określonych w załączniku nr 1 do ustawy, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest obowiązany. W poz. Q6 załącznika nr 1 do tej ustawy ustawodawca wymienił przedmioty lub ich części nienadające się do użytku (n. usunięte baterie, zużyte katalizatory itp.)

Z kolei, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r. istotna jest klasyfikacja towaru.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku (art. 106 ust. 1a ustawy).

W oparciu o art. 106 ust. 4 podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Zasadą jest zatem wystawianie faktur VAT dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jedynie w przypadku, gdy tego zażądają.

Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Z § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia wynika, że faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że z dniem 1 kwietnia 2011 r. zmianie uległy zasady dotyczące opodatkowania obrotu złomem, polegające na przesunięciu obowiązku rozliczania należnego podatku od towarów i usług na jego nabywcę. Z uwagi jednakże na określone w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług wyjątki, rozliczenie należnego podatku przez nabywcę ma miejsce wyłącznie w sytuacji, gdy dostawca złomu jest podatnikiem VAT czynnym, a przedmiotem dostawy nie są towary używane korzystające ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, jako dostawa towarów używanych.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem dostawy jest złom niestanowiący towaru używanego, dostawca jest podatnikiem VAT czynnym, zaś nabywca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług (czynnym lub zwolnionym), obowiązek podatkowy zostaje przeniesiony na nabywcę, zaś dostawca winien w ciągu 7 dni od dnia dokonania dostawy wystawić fakturę VAT, w której nie wykazuje stawki i kwoty podatku, jak również kwoty należności wraz z podatkiem, lecz umieszcza:

* adnotację, że podatek rozlicza nabywca lub

* właściwy przepis ustawy (art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług) lub dyrektywy (art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej), wskazujący, że podatek rozlicza nabywca, lub

* oznaczenie "odwrotne obciążenie".

Dostawca może wybrać zatem jedno z powyższych oznaczeń celem zamieszczenia na wystawionej fakturze, jednakże powinno z niej wynikać, że przedmiotem sprzedaży jest złom.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi skup zużytych katalizatorów samochodowych, które następnie odsprzedaje w postaci przygotowanego skruszonego monolitu (bezpośrednio do fabryki produkującej nowe katalizatory) oraz pozostałej metalowej obudowy katalizatorów (do punktów skupu złomu). Cała procedura sprzedaży zmierza do tego, aby kolejny nabywca mógł odzyskać zawarty w katalizatorach surowiec jakim są związki metali szlachetnych. Zakup katalizatorów odbywa się od podatników podatku VAT, jak również od osób niebędacych podatnikami. Na fakturach wystawionych przez podatników umieszczana jest adnotacja - "podatek nalicza nabywca lub odwrotne obciążenie", natomiast w przypadku osób fizycznych, na dokumencie zakupu widnieje oświadczenie sprzedawcy, iż katalizatory są zużyte i przeznaczone na złom. Zgodnie z wymogiem ustawy o odpadach Wnioskodawca sporządza "formularz przyjęcia odpadów", gdzie wpisuje m.in. rodzaj odpadu "zużyte katalizatory - złom" oraz kod odpadów "160801". Wnioskodawca wskazał, iż towary które sprzedaje mieszczą się w grupie surowców i odpadów wtórnych wymienionych w sekcji E - PKWiU 38.11 oraz 38.32.2.

Mając powyższe na uwadze, jak również uwzględniając przywołane przepisy prawa, wskazać należy, że skoro z wniosku wynika, iż przedmiotem nabycia są zużyte katalizatory, które przez dostawców zostały zaklasyfikowane jako złom - zarówno w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia do 30 czerwca 2011 r., jak i w stanie prawnym obowiązującym od 1 lipca 2011 r.- w przypadku nabycia złomu od podatników VAT czynnych, to Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 17 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług (przy założeniu że od dnia 1 lipca 2011 r. zbywane katalizatory mieszczą się w załączniku nr 11 w pozycji 6 PKWiU 38.11.58.0 jako "odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal", bądź w pozycji 8 PKWiU ex 38.32.29.0 jako "surowce wtórne z pozostałych metali - wyłącznie odpady i złom").

Z kolei, w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę metalowych obudów katalizatorów oraz wkładów z katalizatorów w postaci skruszonego monolitu, na rzecz podmiotów gospodarczych dokonujących skupu złomu bądź bezpośrednio do fabryki produkującej nowe katalizatory - skoro jak wskazano we wniosku przedmiotem dostawy jest złom, to zarówno w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia do 30 czerwca 2011 r., jak i w stanie prawnym obowiązującym od 1 lipca 2011 r. zastosowanie znajdzie norma prawna przewidziana w art. 17 ust. 1 pkt 7 i art. 17 ust. 2 ustawy o podatku od towar i usług, a zatem obowiązek podatkowy zostanie przeniesiony na nabywcę, bowiem Wnioskodawca będący podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy jako dostawca nie będzie opodatkowywał przedmiotowej sprzedaży dokonywanej na rzecz innych podatników VAT czynnych (przy założeniu, że zbywane wkłady z katalizatorów w postaci skruszonego monolitu oraz metalowe obudów katalizatorów, dla których Wnioskodawca wskazał klasyfikacje PKWiU 38.11 oraz 38.32.2 mieszczą się w pozycji 6 bądź 8 obowiązującego od dnia 1 lipca 2011 r. załącznika nr 11).

Jednocześnie nadmienia się, iż interpretacja nie wywrze skutków prawnych w przypadku ustalenia w ewentualnym postępowaniu podatkowym odmiennego od przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zaistnienia zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.