ITPP1/443-76/09/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2009 r. (data wpływu 29 stycznia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2009 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca na podstawie aktu notarialnego z dnia 18 czerwca 2008 r. dokonał sprzedaży nieruchomości stanowiącej użytek rolny niezabudowany. Z wypisu rejestru gruntów przedmiotowa działka o nr 388/1 jest oznaczona symbolami: RIVa, RIVb, RV, ŁIV i N. Dla terenu, na którym położona jest przedmiotowa nieruchomość, w roku 2008 Gmina nie dysponowała miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy ww. działka posiada następujące uwarunkowania i kierunki: grunty rolne małożyzne i nieużytki, nieużytkowane inne grunty, wielofunkcyjna strefa zabudowy podmiejskiej, wariantowa lokalizacja stacji redukcyjnej gazu. Na podstawie zapisów w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Powiat wystawił fakturę VAT ze stawką podatku w wysokości 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż ww. działki - nieruchomości stanowiącej użytek rolny niezabudowany, która nie ma planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie ma wydanej decyzji o warunkach zabudowy, natomiast w studium planu zagospodarowania przestrzennego dla tego samego obszaru stanowi teren pod zabudowę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy podlega zwolnieniu zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, o uznaniu gruntów za tereny inne niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę decydują w pierwszym rzędzie przepisy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym). W przypadku, gdy dla danego terenu nie ma obowiązującego planu zagospodarowaniu przestrzennego, stawka podatku od towarów i usług zależy od charakteru działki, przy uwzględnieniu polityki przestrzennej, tj. lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego oraz studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Przedmiotowa działka wg studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy jest terenem przeznaczonym pod zabudowę (w części jest to wielofunkcyjna strefa zabudowy podmiejskiej, wariantowa lokalizacja stacji redukcyjnej gazu). W świetle obowiązujących przepisów prawa, Wnioskodawca uważa, iż sprzedaż działki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatną dostawę - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie towarów zostało zdefiniowane przez ustawodawcę w art. 2 pkt 6 ustawy. Należy przez nie rozumieć rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Regulacja ta oznacza, że zwolnieniem przedmiotowym nie jest objęta dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, a co za tym idzie podlegają one opodatkowaniu podstawową stawką podatku od towarów i usług.

W myśl ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 powyższej ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, którego uchwalenie jest niezbędnym etapem uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 tejże ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (...) (art. 4 ust. 2).

Przepis art. 9 ust. 1 i 4 ww. ustawy stanowi, że w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Uwzględniając powyższe przepisy ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stwierdzić należy, że dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca sprzedał nieruchomość niezabudowaną. W momencie dokonania transakcji dla przedmiotowej nieruchomości nie było miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Jednakże w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego była ona przeznaczona pod wielofunkcyjną zabudowę podmiejską oraz wariantową lokalizację stacji redukcyjnej gazu.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przestawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zatem dostawa nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 22%.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-567 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.