ITPP1/443-756/13/15-S/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów, po uwzględnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 26 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Ol 220/14 stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2013 r. (data wpływu 2 sierpnia 2013 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług korzystania z basenu i sauny - jest prawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług korzystania z basenu i sauny.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność w zakresie świadczenia usług: technicznych, hotelarskich i gastronomicznych. W ostatnim okresie uruchomił Pan dodatkową działalność pn. C. wyposażone w basen kąpielowy wraz z brodzikiem dla dzieci, w którym zamontowane są tzw. atrakcje wodne - urządzenia: natrysk typu wodospad, masaż boczny, przeciwprąd Tajfun, gejzer z powietrza, parasol wodny, leżanka powietrzna. Obok basenu znajduje się jacuzzi dla 6 osób. Przy basenie zainstalowano 2 sauny. Stwierdził Pan, że powyższe wyposażenie jest identyczne jak w aquaparkach, tylko w znacznie mniejszej skali i ze skromniejszym wyposażeniem. Na basenie nie świadczy Pan żadnych innych usług typu siłowni, gabinet odnowy itp. Zamierza Pan natomiast rozszerzyć działalność o naukę pływania dla dzieci ze szkół. Za wstęp do C. pobierana jest jedna opłata łączna za korzystanie ze wszystkich urządzeń. Nie ma technicznej możliwości kontroli korzystania z poszczególnych urządzeń przez gości, ponieważ usytuowane są one w jednym kompleksie. Sauny są czynne od godziny 16.30 od poniedziałku do piątku, a w soboty i niedziele od godz. 11.00. Opłata za wstęp w tych godzinach dla korzystających z saun jest opłatą wyższa od opłaty regularnej. Dla chcących korzystać z saun od poniedziałku do piątku do godz. 16.30, a w soboty i niedziele do godziny 11.00, pobierana jest opłata w formie "usługi dodatkowej" w wysokości 10 zł dla jednej osoby, a powyżej 2 osób - 5 zł/os. Tak więc można uznać, że tylko cena korzystania z sauny jest wydzielona. Wyjątek stanowią opłaty pobierane za dzieci, które są preferencyjne, przy czym dzieci nie mają prawa korzystania z saun. Basen jest ogólnodostępny. Oprócz gości hotelowych, którzy mają wstęp w cenie usługi hotelowej (1 godz. lub bez ograniczeń w zależności od standardu pokoju, w którym mieszkają) korzystają z niego przede wszystkim goście zewnętrzni, a głównie są to mieszkańcy miasta.

W uzupełnieniu do wniosku poinformował Pan, że basen kąpielowy, o którym mowa we wniosku jest głównym obiektem kompleksu, w którego skład wchodzą również urządzenia służące do poprawy kondycji fizycznej, nazwane powszechnie atrakcjami basenowymi. Poza nimi znajduje się tam jacuzzi, brodzik dla dzieci i dwie sauny. Basen kąpielowy służy do realizowania zajęć sportowych typu pływanie, gdyż posiada 3 tory wodne, a także prowadzenia w nim zajęć nauki pływania i fitness. Ze względu na wielkość 13,5 × 8,5 m oraz głębokość - do 1,45 m, nie może on służyć do prowadzenia profesjonalnych usług sportowych, takich jak zawody pływackie. Z tego powodu nie może Pan w sposób jednoznaczny przyporządkować usług w nim świadczonych do PKWiU 93.11.10.0 jako "usługi związane z działalnością obiektów sportowych".

W Pana ocenie jest to bardziej obiekt rekreacyjny o działaniu zbliżonym do Aquaparków, do którego zastosowanie ma grupowanie PKWiU 93.29.19.0 "pozostałe usługi związane z rekreacją, gdzie indziej nie sklasyfikowane".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy powinien Pan stosować preferencyjną stawkę podatku w wysokości 8% VAT zgodnie z załącznikiem Nr 3 poz. 186 "pozostałe usługi związane z rekreacją, wyłącznie w zakresie wstępu" do całości opłaty za wstęp jednorazowy, jak i karnetu (identycznie jak jest stosowana w Aquaparkach).

2. Czy należy wyodrębnić opłatę za korzystanie z saun i pobierać ją według stawki 23% VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Odnosząc się do pierwszego pytania, zauważył Pan, że ma prawo zastosować obniżoną stawkę 8% VAT za wszystkie usługi zgodnie z załącznikiem nr 3 poz. 186 do ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ pobierana opłata dotyczy tylko wstępu (jednorazowego, jak i karnetu).

W Pana opinii stawkę 8% VAT stosują wszystkie kompleksy rekreacyjne typu aquapark, tj. baseny wraz z innymi atrakcjami. Natomiast w przypadku korzystania z saun dopuszcza Pan stosowanie stawki VAT w wysokości 23% za korzystanie z saun.

W interpretacji indywidualnej z dnia 13 listopada 2013 r. znak ITPP1/443-756/13/AP uznano stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, stwierdzając, że pobierając opłaty za wstęp jednorazowy bądź sprzedając karnety uprawniające do korzystania z całego kompleksu rekreacyjnego Wnioskodawca świadczy usługę kompleksową, a bilet wstępu uprawnia klienta do korzystania ze wszystkich atrakcji i urządzeń znajdujących się w tym obiekcie, w tym także korzystania z saun. Zatem opłaty te nie mogą być uznane za opłaty za wstęp, przez który rozumie się "możliwość wejścia "gdzieś", lecz przede wszystkim za możliwość korzystania z dostępnych tam urządzeń. W związku z powyższym usługi, za które pobierane są opłaty za korzystanie z urządzeń dostępnych w obiekcie rekreacyjnym, o ile faktycznie nie mieszczą się w grupowaniu 93.11.10.0, lecz sklasyfikowane są w PKWiU 93.29.19.0, to nie spełniają one przesłanek do zastosowania obniżonej stawki podatku w oparciu o poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy. Zatem Wnioskodawca powinien stosować 23% stawkę podatku dla całości świadczonych usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Wnioskodawca złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie.

Wyrokiem z dnia 26 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Ol 220/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił zaskarżoną interpretację.

W ocenie Sądu, sformułowanie "Usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu" odnosi się do kart wstępu na basen, które upoważniają do korzystania z urządzeń i przyrządów tam się znajdujących i korzystanie z nich jest związane z wykupem karty wstępu. Natomiast sformułowanie "wyłącznie w zakresie wstępu" należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi związane z użytkowaniem basenu, które nie są związane z normalnym typowym jego użytkowaniem, takie jak usługi restauracyjne na terenie klubu, zakup napojów, odżywek, czy też usługi instruktora, nie są objęte stawką obniżoną, lecz są opodatkowane stawką podstawową.

Potwierdzeniem powyższego stanowiska jest wynik wykładni systemowej wewnętrznej. Usługi wskazane w pozycjach 182, 183, 184 i 185 załącznika Nr 3 ograniczają zastosowanie stawki obniżonej wyłącznie do wstępu. Zatem ustawodawca wprowadza preferencje w zakresie stawki za wejście i aktywne korzystanie z danego obiektu np. wesołego miasteczka, parku rozrywki, dyskoteki. Nie sposób sobie wyobrazić, zdaniem Sądu, że wstęp do tych obiektów ma polegać wyłącznie na biernym uczestnictwie. W ocenie Sądu organ bezzasadnie ogranicza pojęcie "wstęp" podczas, gdy znaczenie tego pojęcia nie jest ograniczone jedynie do biernego uczestnictwa, tylko samego "oglądania", ale obejmuje każdą formę uczestnictwa, również czynną. Istotą usługi świadczonej przez Wnioskodawcę jest pobranie pojedynczej opłaty z tytułu wstępu klienta na obiekt i umożliwienie mu korzystania z atrakcji (jacuzzi, zjeżdżalnia, bicze wodne, itp.) w stopniu uzależnionym wyłącznie od woli i preferencji klienta. Dlatego nie jest i nie może być pobierana oddzielnie opłata za każdą atrakcję. W konsekwencji Sąd uznał za zasadny zarzut zawarty w skardze, naruszenia przez tut. organ art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do tej ustawy - poprzez uznanie, że pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu, korzystają z obniżonej stawki VAT tylko, jeżeli usługi te obejmują możliwość "wejścia gdzieś" i nie obejmują czynnego uczestnictwa i możliwości korzystania z basenu.

Minister Finansów kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, złożył w dniu 13 maja 2014 r. skargę kasacyjną, która następnie pismem z dnia 9 lutego 2015 r. została wycofana, z uwagi, na stanowisko Ministra Finansów zaprezentowane w interpretacji ogólnej z dnia 2 grudnia 2014 r. nr PT1/033/32/354/LJU/14, uwzględniające orzecznictwo sądów administracyjnych przyjmujące, że do usług związanych z rekreacją wyłącznie w zakresie wstępu, o których mowa w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, należy stosować preferencyjną stawkę podatku 8%.

Postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 kwietnia 2015 r., sygn. akt I FSK 1116/14 postępowanie kasacyjne zostało umorzone.

W dniu 27 maja 2015 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie z dnia 26 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Ol 220/14, uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 26 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Ol 220/14 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawa - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.