ITPP1/443-751/07/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2007 r. (data wpływu 27 grudnia 2007 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 stycznia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży rynku zbytu - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 15 stycznia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży rynku zbytu.

W przedmiotowym wniosku, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie na rzecz osób fizycznych i przedsiębiorców z terenu Powiatu usług, których przedmiotem jest ochrona osób oraz obiektów w oparciu o monitoring, tj. usługi monitorowania zagrożeń polegających na:

,

,

,4.doraźnej ochronie fizycznej obiektów polegającej na podejmowaniu działań mających na celu zapobieganie próbom:

* włamań

,

* kradzieży

,

* zakłócenia porządku na terenie ochranianego obiektu

,

a ponadto:

* podejmowanie niezbędnych działań w szczególnych przypadkach,

* niedopuszczenie do wejścia na obiekt osób niepożądanych.

Na mocy zawartej przedwstępnej umowy cesji praw i przejęcia obowiązków w zakresie rynku zbytu usług Spółka przekaże prawa i obowiązki wynikające z umów o świadczenie usług ochrony w oparciu o usługę monitoringu, a inna spółka prawa te i obowiązki w całości przejmie. Zgodnie z zawartą umową, po jej zawarciu, Wnioskodawca nie ma prawa zawierania umów, o których mowa powyżej z nowymi klientami z terenu Powiatu, pod rygorem zapłaty kary umownej w wysokości 10.000 zł za każdy przypadek. Oznacza to, że w zakresie przekazanym innej spółce, Spółka nie będzie prowadziła działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie sprowadzające się do kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wynikających z umowy właściwej, której przedmiotem będzie sprzedaż części działalności przedsiębiorstwa, tj. rynku zbytu.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż części działalności przedsiębiorstwa, a w szczególności zaś części rynku zbytu przedsiębiorstwa, nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem zarówno w oparciu o art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) i regulacji, które w późniejszym czasie niniejszą Dyrektywę zastąpiły. Wnioskodawca podkreśla, iż w oparciu o powyższe regulacje, pomimo tego, że usługi objęte niniejszą umową nie są zwolnione bezpośrednio od stosowania ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie są samodzielnie bilansowane, to jednak stanowią samodzielną część przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

;

;

.

W myśl zaś art. 6 pkt 1 cyt. ustawy przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa" posłużyć należy się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Według art. 55#185; Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

;

;

;

;

;

;

;

;

.

Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę, jak również opis zdarzenia przyszłego zaprezentowany we wniosku jak i piśmie stanowiącym jego uzasadnienie wskazać należy, iż wbrew opinii Wnioskodawcy, w przedmiotowej sytuacji nie będzie miał zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy, albowiem sprzedaż rynku zbytu nie mieści się w granicach definicji w nim zawartej. Sprzedaż ta nie jest zbyciem przedsiębiorstwa, a jedynie - jak sam podkreśla to Wnioskodawca - jego określonej części.

Odnosząc się z kolei do przywołanej przez Spółkę VI Dyrektywy Rady i "przepisów ją zmieniających" wskazać należy, iż tut. organowi trudno podjąć skuteczną polemiką w tej kwestii albowiem Spółka ograniczyła się jedynie do wskazania aktu prawnego.

Niemniej jednak zauważyć należy, iż wprawdzie art. 19 VI Dyrektywy (odpowiednio art. 5 ust. 8 Dyrektywy 2006/112/WE) stanowi, iż w przypadku transferu, za wynagrodzeniem lub bez wynagrodzenia, lub wniesienia do spółki całego lub części majątku przedsiębiorstwa, Państwa Członkowskie mogą przyjąć, iż takie zdarzenie nie będzie traktowane jak dostawa towarów, zaś odbiorca będzie traktowany jak następca prawny wnoszącego - jednakże wynika z niego, że państwa członkowskie mogą dokonać regulacji w tym zakresie. Mają więc pewną swobodę określenia zakresu wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT. Korzystając z tej regulacji krajowy ustawodawca zdecydował wyłączyć z opodatkowania jedynie zbycie całości przedsiębiorstwa lub zakładu samodzielnie sporządzającego bilans.

Reasumując uznać należy, iż zbycie części przedsiębiorstwa w formie odpłatnego przekazania rynków zbytu oraz powstrzymywanie się od prowadzenia działalności na określonym terenie stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.