ITPP1/443-731/10/JJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2010 r. (data wpływu 27 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek - jest prawidłowe.

W dniu 27 lipca 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 6 maja 1997 r. nabył Pan wraz z żoną dla zaspokojenia potrzeb osobistych działkę nr 530/2, o powierzchni 6898 m ^2. W dniu 27 kwietnia 2007 r. decyzją Wójta Gminy zostały ustalone warunki zabudowy dla inwestycji, polegającej na podziale ww. działki i budowie - na jednej z nowo powstałych działek - budynku mieszkalnego jednorodzinnego, wolnostojącego z garażem. W decyzji z dnia 10 grudnia 2007 r. Wójt Gminy zatwierdził podział przedmiotowej nieruchomości, na działki o numerach: od 530/17 do 530/23, przy czym działka 530/23 stanowi drogę wewnętrzną i świadczyć będzie służebność drogową dla wydzielonych działek. Opisana nieruchomość gruntowa jest niezabudowana i pozostaje jako nieużytek. W roku 2010 postanowił Pan sprzedać część wydzielonych działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zamiarem sprzedaży wydzielonych działek stanie się Pan podatnikiem podatku VAT i od transakcji sprzedaży jest zobowiązany naliczyć i odprowadzić podatek VAT.

Uważa Pan, że z tytułu zbycia działek nie stanie się podatnikiem VAT czynnym. Wszystkie czynności zawsze były dokonywane w ramach zarządu majątkiem wspólnym, a zarząd ten nie może być kwalifikowany jako prowadzenie działalności gospodarczej, lecz jest związany z prawem do rozporządzania własnym majątkiem. Dostawa towarów (gruntów) polega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko wówczas, gdy jest dokonywana przez podmiot mający status podatnika VAT czynnego i to w odniesieniu do danej transakcji, a sprzedaż - nawet kilkakrotna - przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą i nie były nabyte w celu dalszej odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego, podlegającego opodatkowaniu. Działki nie były wykorzystywane do działalności rolniczej ani do żadnej innej działalności gospodarczej, a więc ich zbycie nie podlega opodatkowaniu podatkiem o towarów i usług. Sama sprzedaż będzie miała charakter incydentalny, bez zamiaru dokonywania sprzedaży w sposób częstotliwy, a ilość transakcji nie może przesądzać, że stanowi wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazać więc należy, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania (WSA, sygn. akt I Sa/Wr 16368/08). "Nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży" (NSA, sygn. akt I FSK 1431/07 z dnia 9 grudnia 2008 r.). Potwierdzeniem powyższej tezy może być wyrok NSA (w składzie 6 sędziów), sygn. akt I FSK 3/07 z dnia 29 października 2007 r., w którym podniesiono, iż "jeśli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowcem rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania danej czynności podmiot nie może być uznany za podatnika podatku od torów i usług i to bez względu na to, czy czynność tę wykonywał jednorazowo czy też wielokrotnie. Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do ust. 2 powołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja podatnika obejmuje więc również osoby fizyczne, pod warunkiem wykonywania przez nie samodzielnej działalności gospodarczej bez względu na jej cel i rezultat. Odpowiednio definicja działalności gospodarczej ma podobnie uniwersalny charakter, obejmując wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym także rolników. Tym samym wskazuje ona na ciągły i zorganizowany charakter tych czynności, cechujący się stałością i powtarzalnością.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług podmiot, który jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, np. zbycia majątku osobistego.

Zatem wykonywanie określonych czynności incydentalnie, mimo, że obiektywnie mieszczą się w zakresie przedmiotowym podatku nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Z powołanych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży nieruchomości gruntowych, przy czym czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż w dniu 6 maja 1997 r. nabył Pan wraz z żoną do majątku osobistego, działkę nr 530/2, o powierzchni 6898 m ^2. Nieruchomość została nabyta dla zaspokojenia potrzeb osobistych. W dniu 27 kwietnia 2007 r. decyzją Wójta Gminy zostały ustalone warunki zabudowy dla inwestycji, polegającej na podziale ww. działki i budowie, na jednej z nowo powstałych działek, budynku mieszkalnego z jednorodzinnego, wolnostojącego z garażem. Następnie w decyzji z dnia 10 grudnia 2007 r. został zatwierdzony podział ww. nieruchomości, na działki o numerach: od 530/17 do 530/23, przy czym działka 530/23 stanowi drogę wewnętrzną i świadczyć będzie służebność drogową dla wydzielonych działek. Jak wskazano grunty nie są zabudowane, pozostają jako nieużytki i nie były wykorzystywane do działalności rolniczej, ani do żadnej innej działalności gospodarczej. Zamierza Pan obecnie sprzedać część wyodrębnionych działek gruntów.

W opisanej sytuacji trudno uznać, iż jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą przedmiotowych nieruchomości. Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży działek działał Pan w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy.

Oznacza to zatem działanie Strony w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży działek należących do majątku osobistego, nigdy niewykorzystywanych w działalności gospodarczej (w tym rolnej).

Podsumowując uznać należy, że planowana dostawa działek, które jak wskazano zostały nabyte wyłącznie dla potrzeb osobistych, nie będzie podległa opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.