ITPP1/443-714/13/15-S/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów - po uwzględnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 października 2015 r., sygn. akt. I FSK 1117/14 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 26 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Ol 221/14 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2013 r. (data wpływu 19 lipca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 14 października 2013 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla montażu trwałych zabudów przestrzennych - jest prawidłowe.

W dniu 19 lipca 2013 r. złożono wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla montażu trwałych zabudów przestrzennych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi kompleksowe, polegające na projektowaniu, dopasowaniu oraz montażu zabudów meblowych z komponentów tworzących wraz z elementami konstrukcyjnymi budynku trwałą zabudowę meblową w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 14 października 2013 r. Spółka poinformowała, że zabudowa meblowa, o której mowa we wniosku, stanowi element lokalu mieszkalnego lub budynku w takim samym zakresie jak drzwi, okna itp. elementy. Zabudowa taka jest wykonywana pod potrzeby konkretnego lokalu (kuchni) i tylko tam jest przydatna. Nie ma możliwości zdemontowania jej i zamontowania w innym miejscu bez uszczerbku dla jej funkcji użytkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do wykonywanych zabudów ma zastosowanie 8% stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 2 i ust. 12 ustawy.

Zdaniem Spółki do zabudów trwale związanych z konstrukcją budynku znajduje zastosowanie art. 41 ust. 2 w zw. art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych objętych społecznym programem mieszkaniowych. Zatem dla tego rodzaju usług ma zastosowanie obniżona 8% stawka podatku od towarów i usług. Takie same stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. I FPS 2/13.

W interpretacji indywidualnej z dnia 23 października 2013 r. znak ITPP1/443-714/13/AP oceniono stanowisko Spółki jako nieprawidłowe uznając, że w tym konkretnym przypadku do czynności, polegających na montażu trwałej zabudowy meblowej w budynkach mieszkalnych, zastosowanie ma stawka podatku w wysokości 23%, bowiem czynności w zakresie montażu zabudowy meblowej nie stanowią czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, jak również robót, o których mowa w § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym Spółka nie ma prawa stosować do usług opisanych we wniosku 8% stawki podatku VAT.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa Spółka złożyła skargę.

Wyrokiem z dnia 26 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Ol 221/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną, powołując się na uchwałę NSA z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13, z której wynika, że "...w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stanowi usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną podatku od towarów i usług, na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.)...". Zatem w niniejszej sprawie Sąd dostrzegł zasadność uwzględnienia w analizie stanu prawnego sprawy poglądu wyrażonego w uzasadnieniu tej uchwały. Mianowicie NSA stwierdził, że jeśli czynności te polegają na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowalnego lub jego części trwałą zabudowę meblową to mają one charakter usługi. Elementem dominującym jest bowiem w takim przypadku ulepszenie lub unowocześnienie obiektu budowlanego lub jego części (lokalu mieszkalnego), zaś wydanie towaru w postaci elementów mebli wykonanych i dopasowanych do konkretnego obiektu, które następnie zostaną trwale związane z tym obiektem, ma charakter pomocniczy, niezbędny do wykonania usługi, tak jak zamontowanie okien lub drzwi w obiekcie budowlanym lub jego części. Wykonane na wymiar do konkretnego budynku lub lokalu i trwale powiązane z jego elementami konstrukcyjnymi komponenty meblowe nie funkcjonują w obrocie tak, jak ma to miejsce w przypadku mebli wolnostojących. Z tego względu do celów podatkowych nie można ich utożsamiać z dostawą w postaci gotowych mebli, które nie mają żadnego trwałego związku z obiektem budowlanym lub jego częścią. Obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). W omawianym wypadku nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowe, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego, w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Dlatego należy uznać, że czynności, polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz trwałym montażu takich komponentów w obiekcie budowalnym lub jego części, mieszczą się w pojęciu modernizacji obiektów budowlanych lub jego części, mieszczą się w pojęciu modernizacji obiektów budowlanych lub ich części, mieszczą się w pojęciu modernizacji obiektów budowlanych lub ich części. W przypadku zaś gdy modernizacja dotyczy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to wymienione wyżej czynności są objęte hipotezą normy wyprowadzonej z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Oznacza to, że do takich czynności ma zastosowanie preferencyjna stawka podatku, o której mowa w ust. 2 tego artykułu...". Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela stanowisko przyjęte w cytowanej uchwale NSA.

Minister Finansów kwestionując stanowisko Sądu I instancji złożył w dniu 19 maja 2014 r. skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 października 2015 r., sygn. akt I FSK 1117/14 została oddalona. W uzasadnieniu wyroku Sąd odniósł się do uchwały siedmiu sędziów NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 stwierdzając, że skoro Spółka podała, że świadczy wskazane czynności, polegające na "zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową", w świetle powyższego stanowiska uchwały bezzasadne jest twierdzenie skargi kasacyjnej, że czynności te nie stanowią "modernizacji", skoro w uchwale w tym zakresie zajęto całkiem odmienne stanowisko.

W dniu 16 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 26 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Ol 221/14, uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 października 2015 r., sygn. akt I FSK 1117/14 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 26 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Ol 221/14 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.