ITPP1/443-714/10/AT

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 października 2010 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-714/10/AT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2010 r. (data wpływu 22 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą jako osoba fizyczna wpisana do ewidencji działalności gospodarczej. W okresie od 1982 r. do 1989 r. prowadził Pan działalność na podstawie ustawy o rzemiośle. Wraz z żoną jest Pan właścicielem nieruchomości o powierzchni 1.111,00 m #178; (1 działka ewidencyjna), stanowiącej składnik majątku wspólnego małżonków, która została nabyta w 1982 r. jako grunt niezabudowany. W okresie od 1982 r. do 1989 r. grunt ten został zabudowany budynkiem wielofunkcyjnym zawierającym pomieszczenia o funkcji mieszkaniowej, wbudowany garaż, poddasze użytkowe o zróżnicowanej wysokości, wbudowaną halę warsztatową, część socjalną i podpiwniczenie. Łączna powierzchnia użytkowa budynku wynosi 553,47 m #178;.

Na gruncie ponadto zostały urządzone: utwardzony plac, ogrodzenie, brama, studnia głębinowa i zbiornik. W ewidencji gruntów określono, że przedmiotowa nieruchomość ma przeznaczenie jako tereny przemysłowe. W księdze wieczystej oznaczono nieruchomość jako zabudowaną rolę.

W okresie do końca 2000 r. budynek był prawie w całości wykorzystywany na cele działalności gospodarczej. Od 1 stycznia 2001 r. sposób korzystania z budynku uległ zmianie. Od tego momentu na cele działalności gospodarczej wykorzystywane było wyłącznie pomieszczenie gospodarcze o powierzchni 116,38 m #178;, czyli stanowiące 21,03% powierzchni użytkowej budynku. Pozostałym pomieszczeniom nadano funkcje mieszkalne.

Od 2002 r. do chwili obecnej od opisanej nieruchomości płacony jest podatek od nieruchomości według następujących zasad:

* od części budynku związanej z działalnością gospodarczą - od powierzchni 116,38 m #178;;

* od części niezwiązanej z działalnością gospodarczą powyżej 2,2 metra wysokości - od powierzchni 345 m #178;;

* od części niezwiązanej z działalnością gospodarczą o wysokości między 1,4 m - 2,1 m - od powierzchni 23,73 m #178; (liczonej stosownie do art. 4 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jako połowa rzeczywistej powierzchni);

* od budynku gospodarczego (garażu) - od powierzchni 44,39 m #178;;

* od gruntu związanego z działalnością gospodarczą - od powierzchni 234 m 2 (czyli 21,03% całego gruntu - a więc w proporcjach, w jakich ma się część budynku wykorzystywana na cele działalności gospodarczej w stosunku do całej powierzchni budynku);

* od gruntu niezwiązanego z działalnością gospodarczą - od powierzchni 877 m #178;.

Od 1989 r. wprowadzone były i nadal są do ewidencji środków trwałych, prowadzonej w ramach księgi przychodów i rozchodów i amortyzowane, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej: sieć drenażowa, budynek zakładu, ogrodzenie terenu, plac manewrowy. Od 1 stycznia 2001 r. z kosztów uzyskania przychodu wyłączone są odpisy amortyzacyjne dotyczące budynku, w części odpowiadającej powierzchni zajętej na funkcje mieszkalne (79%).

W budynkach nie dokonywano ulepszeń, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej budynku. Wraz z małżonką, zamierza Pan dokonać sprzedaży całej zabudowanej nieruchomości gruntowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy sprzedaż przez małżonków całej opisanej w stanie faktycznym nieruchomości gruntowej wraz z budynkami i budowlami, powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku VAT, po stronie Wnioskodawcy, odnośnie części zajmowanej na cele działalności gospodarczej, czy też odnośnie całości nieruchomości.

2.

Czy w związku z taką transakcją, należy wystawić fakturę dotyczącą całości nieruchomości, czy tylko dotyczącą części nieruchomości wykorzystywanej na cele działalności gospodarczej.

Powołując się na treść art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, przekonany jest Pan, że skoro:

* planowana dostawa ma być wykonana w ramach pierwszego zasiedlenia,

* nie poniósł Pan na budynki nakładów na ulepszenie przekraczające 30% wartości początkowej budynku,

* w stosunku do "nabytych" budynków, dokonującemu dostawy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (co w okolicznościach niniejszej sprawy nie może budzić wątpliwości zważywszy, że budynek został wybudowany i oddany do użytkowania w 1989 r. - przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług), należy zatem przyjąć, że opisana transakcja podlega zwolnieniu od VAT na podstawie wyżej wymienionego art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Odnośnie części zajętej na cele prywatne, uważa Pan, że nie była ona faktycznie w okresie obowiązywania ustawy o podatku od towarów i usług składnikiem majątku przedsiębiorstwa (mimo wprowadzenia do ewidencji środków trwałych nie odliczano przypadających na część prywatną amortyzacji), ani nie była wykorzystywana na cele przedsiębiorstwa. Przy czym, należy podkreślić, że przedsiębiorstwo prowadzące ewidencję na podstawie przepisów rozporządzenia w sprawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów nie prowadzi pełnej ewidencji majątku przedsiębiorstwa, wobec tego rozróżnienie czy dany składnik majątku jest elementem przedsiębiorstwa, czy majątku prywatnego powinno odbywać się w oparciu o przeznaczenie funkcjonalne (faktyczne). Dlatego też uważa Pan, że transakcja, w części zajętej na cele prywatne, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stanowisko to uzasadnia Pan, powołując się na orzeczenia ETS z dnia 21 kwietnia 2005 r. w sprawie C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach vs. HE.

Uważa Pan, że w związku z transakcją, należy wystawić fakturę na część kwoty należnej z tytułu sprzedaży. Faktura powinna obejmować wyłącznie kwotę podlegającą zwolnieniu, albowiem obowiązek dokumentowania transakcji poprzez wystawienie faktury VAT obciąża wyłącznie podatnika tego podatku, a zatem może wyłącznie dotyczyć części transakcji związanej z Pana działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zauważyć należy, iż nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu powołanego wcześniej art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług

W oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 powołanej ustawy.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż planuje Pan wraz z małżonką dokonać sprzedaży całej zabudowanej nieruchomości gruntowej (składnik majątku wspólnego małżonków). Nieruchomość została nabyta w 1982 r. jako niezabudowany grunt. W okresie od 1982 r. do 1989 r. grunt ten zabudowany został budynkiem wielofunkcyjnym - zawierającym pomieszczenia o funkcji mieszkaniowej, wbudowany garaż, poddasze użytkowe o zróżnicowanej wysokości, wbudowaną halę warsztatową, część socjalną i podpiwniczenie. Na gruncie ponadto zostały urządzone: utwardzony plac, ogrodzenie, brama, studnia głębinowa i zbiornik. Prowadząc działalność gospodarczą, w okresie do końca 2000 r., wykorzystywał Pan budynek prawie w całości na cele tej działalności. Od 1 stycznia 2001 r. sposób korzystania z budynku uległ zmianie i od tego momentu na cele działalności gospodarczej wykorzystywane było wyłącznie pomieszczenie gospodarcze o powierzchni 116,38 m #178; (stanowiące 21,03% powierzchni użytkowej budynku) - pozostałym pomieszczeniom nadano funkcje mieszkalne. Od 1989 r. wprowadzone do ewidencji środków trwałych i amortyzowane były i nadal są: sieć drenażowa, budynek zakładu, ogrodzenie terenu, plac manewrowy. Od 1 stycznia 2001 r. z kosztów uzyskania przychodu wyłączone są odpisy amortyzacyjne dotyczące budynku, w części odpowiadającej powierzchni zajętej na funkcje mieszkalne (79%). W budynkach nie dokonywano ulepszeń, których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej budynku. Ponadto, w stosunku do wybudowanych budynków, nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Ze złożonego wniosku wynika jednocześnie, że jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym należy przytoczyć przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). W myśl art. 31 § 1 tej ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności majątkowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, jak również nie może rozporządzać lub zobowiązywać się do rozporządzenia udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. ustawy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego, na tle obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje na to, iż dokonując czynności sprzedaży przypadającego Panu prawa współwłasności nieruchomości stanowiącej małżeńską wspólność majątkową (wspólność ustawowa) opisanej we wniosku, w części która nigdy nie była wykorzystywana przez Pana w prowadzonej działalności gospodarczej (część nieruchomości wykorzystywana wyłącznie i zawsze - od momentu wybudowania budynków - na cele prywatne) i w zakresie w jakim jest Pan stroną tej transakcji, nie będzie Pan działał w charakterze handlowca. W tak przedstawionych okolicznościach sprawy, zbycie przysługującej Panu ww. współwłasności nieruchomości objętej małżeńską wspólnością majątkową, służącej potrzebom własnym (prywatne cele) nie daje podstaw by stwierdzić, iż prowadzi Pan w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższego, należy zauważyć, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje sprzedaży przypadającej mu współwłasności nieruchomości objętej małżeńską wspólnością majątkową, w części zajętej na cele prywatne (zarówno swoje, jak i członków rodziny) i nie związane w żaden sposób z prowadzoną działalnością gospodarczą, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru oraz za którą nie jest przewidziana regularna zapłata.

Odnosząc się natomiast do kwestii sprzedaży części nieruchomości objętej małżeńską wspólnością majątkową - zarówno w części zajętej na cele aktualnie prowadzonej działalności gospodarczej, jak i w części, która uprzednio (do dnia 31 grudnia 2000 r.) wykorzystywana była w tej działalności, stwierdzić należy, że w tym przypadku występuje Pan w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. A zatem, planowaną transakcję sprzedaży należy opodatkować według zasad i stawek określonych w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

W przypadku zbycia zabudowanych gruntów w zakresie podatku od towarów i usług czynność ta będzie uzależniona od statusu budynków i budowli na tym gruncie posadowionych.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, grunt na którym są one posadowione dzieli ich byt prawny w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z zapisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a.

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b.

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a.

wybudowaniu lub

b.

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zauważyć jednocześnie należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1.

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni,

2.

złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z ust. 11 tego artykułu, oświadczenie, o którym w ust. 10 pkt 2 musi również zawierać:

1.

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy:

2.

planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;

3.

adres budynku, budowli lub ich części.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a.

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b.

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Wobec powyższego, wskazać należy, że w okolicznościach, w których planowana dostawa ma być wykonana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz nie poniesiono na budynki nakładów na ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej budynków, jak i w stosunku do tych budynków, dokonującemu ich dostawy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, podatnik może zastosować zwolnienie przewidziane w normie uprzednio cytowanego art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Zwolnienie też obejmować będzie odpowiednią część gruntu, na którym posadowione są budynki objęte wskazanym zwolnieniem - w stosunku, w jakim grunty związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Na mocy art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przy czym, zgodnie z art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Reasumując, stwierdzić należy, że dokonując planowanej sprzedaży części nieruchomości objętej małżeńską wspólnością majątkową, która nie była w ogóle - od momentu wybudowania budynków - wykorzystywana na cele prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej (część gruntu wraz z odpowiednią częścią znajdujących się na nich budynków), w części w jakiej jest Pan stroną transakcji sprzedaży (jako że dokonując tej sprzedaży nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług), nie podlega po Pana stronie przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. W tym zakresie nie jest Pan również obowiązany do udokumentowania tej czynności za pomocą wskazanej w art. 106 ustawy faktury.

Z kolei, w stosunku do czynności sprzedaży ww. nieruchomości, w części w jakiej nieruchomość ta wykorzystywana była w prowadzonej działalności gospodarczej (zarówno do dnia 31 grudnia 2000 r., jak i po tej dacie), przedmiotową transakcję należy uznać za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji do czynności tej należy zastosować zwolnienie od podatku przewidziane w normie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, jako że spełnione zostały przesłanki warunkujące prawo do zastosowania tego zwolnienia. Następstwem tej czynności winno być wystawienie przez Pana na tę okoliczność faktury VAT, dokumentującej dokonaną sprzedaż, na podstawie art. 106 ust. 1 lub w trybie art. 106 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, o ile nabywca będący osobą fizyczną zażąda wystawienia takiej faktury.

Jednocześnie zaznacza się, iż niniejsza interpretacja nie wywiera skutków podatkowo-prawnych w stosunku do Pana żony.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl