ITPP1/443-70A/08/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2008 r. (data wpływu 23 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania udzielanych premii pieniężnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 stycznia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania prawa do odliczenia udzielanych premii pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka dokonuje sprzedaży towarów do sieci marketów budowlanych. Podstawą współpracy pomiędzy stronami są umowy, które w sposób kompleksowy określają warunki współpracy pomiędzy spółkami, w tym przyznawane rabaty, wynagrodzenie za usługi w zakresie promocji towarów czy premie pieniężne. Zgodnie z powyższymi umowami, Spółka zobowiązała się do przyznania odbiorcom premii pieniężnej z tytułu realizowania przez nich określonego poziomu zakupów (obrotu netto) w danym okresie rozliczeniowym, który może stanowić np. kwartał, sześć miesięcy bądź rok kalendarzowy. Premii powyższych nie można powiązać z konkretną dostawą towarów. Zgodnie z treścią umowy, odbiorcy wystawiają Spółce faktury z tytułu osiągnięcia przez nie określonego poziomu zakupu (nazywane zamiennie prowizjami od obrotów, usługami intensyfikacji sprzedaży, bonusami) - na kwotę równą przyznanym premiom pieniężnym. Odbiorcy traktują premie pieniężne jako wynagrodzenie za świadczone usługi na rzecz dostawcy (usługa maksymalizacji obrotów) podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczenia pieniężne (bonusy) udzielane kontrahentom Spółki w związku z realizacją określonego pułapu obrotów ze Spółką stanowią wynagrodzenie za świadczenie przez nabywcę usługi maksymalizacji obrotów i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy udzielone premie pieniężne nie stanowią podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Stanowisko to znajduje odzwierciedlenie w wyroku NSA z 6 lutego 2007 r. (sygn. akt I FSK 94/06), który stwierdził, iż wypłacenie tego rodzaju premii (bonusu) jest obojętne z punktu widzenia podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wskazuje, że podobne stanowisko zawarte zostało w postanowieniach w sprawie interpretacji prawa podatkowego Naczelnika Urzędu Skarbowego w Krośnie z dnia 17 sierpnia 2007 r. oraz Naczelnika Urzędu Skarbowego w Chrzanowie z dnia 7 września 2007 r., a także w decyzji Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 września 2007 r..

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, poprzez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Natomiast na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy o VAT obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur. W tym przypadku zastosowanie będzie miał przepis § 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), zgodnie z którym gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Zatem w przypadkach, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą (dostawami), to nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy.

Z kolei w sytuacji, gdy premie pieniężne wypłacane są z tytułu dokonywania przez nabywcę nabyć określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie i premie te nie są związane z żadną konkretną dostawą, należy uznać, że wypłacona premia pieniężna związana jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, które to usługi podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach.

Świadczeniem usług jest każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zależności, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wypłata premii pieniężnej przez Spółkę nie odnosi się do konkretnej dostawy, lecz stanowi świadczenie odrębne, które jest przyznawane za spełnienie określonych warunków. Na podstawie umów zawartych z kontrahentami Spółka wypłaca im premie pieniężne w zamian za zobowiązanie się do nabycia w określonym czasie produktów i towarów za określoną wartość. Zatem działania kontrahentów Spółki, polegające na realizacji określonego poziomu obrotów mają bezpośredni wpływ na wysokość otrzymywanej premii. Wypłacona gratyfikacja pieniężna zależy bowiem od określonego zachowania nabywcy, co powoduje, że pomiędzy stronami istnieje relacja zobowiązaniowa, którą należy traktować jako świadczenie usługi przez współpracujące z Wnioskodawcą firmy otrzymujące taką premię.

Oznacza to, że kontrahenci Spółki świadczą na jej rzecz odpłatne usługi, o których mowa w art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, a więc dokonują czynności opodatkowanych podatkiem VAT stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy.

Należy zaznaczyć, że wypłata ta nie stanowi, po stronie Spółki jako wypłacającej premię czynności skutkującej powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Obowiązek ten powstaje natomiast po stronie podmiotu otrzymującego premię.

Zaznacza się, iż w wydanej interpretacji nie oceniono prawidłowości zaliczenia premii pieniężnych do usług maksymalizacji obrotów, bowiem klasyfikacja świadczonej usługi należy do obowiązków usługodawcy.

Końcowo stwierdzić należy, iż powołane przez Spółkę we wniosku wyrok NSA z dnia 6 lutego 2007 r. I FSK 94/06 nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Jest ono rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie i tylko do niej się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa. Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, a orzeczenia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany materiał dowodowy, dlatego trudno jest określić w jakim stopniu przedstawiona sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia sądu oraz sytuacja Strony przedstawiona we wniosku jest tożsama. Aby można był utożsamić dany wyrok musiałby on zapaść w sprawie o identycznym stanie faktycznym.

Natomiast postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Krośnie z dnia 17 sierpnia 2007 r. oraz Naczelnika Urzędu Skarbowego w Chrzanowie z dnia 7 września 2007 r., a także w decyzja Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 września 2007 r. są interpretacjami wydanymi w indywidualnych sprawach w trybie art. 14 § 1 pkt 2 (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2006 r.) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, zaś postanowienia czy też orzeczenia organów podatkowych podejmowane były w oparciu o przedstawiony przez podatnika stan faktyczny, dlatego trudno jest określić w jakim stopniu przedstawiona sprawa będąca przedmiotem postanowienia lub decyzji oraz sytuacja Strony przedstawiona we wniosku są tożsame.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.