ITPP1/443-706/09/AP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 19 października 2009 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-706/09/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wydania gruntów w drodze zamiany - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wydania gruntów w drodze zamiany.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie art. 7 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczegółowych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Nr 80, poz. 721 z późn. zm.) w latach 2006 - 2008 w celu rozbudowy dróg powiatowych i gminnych Prezydent Miasta wszczął procedury dotyczące wywłaszczenia gruntów własnych oraz gruntów będących w użytkowaniu wieczystym Spółdzielni. Decyzje Prezydenta Miasta stały się prawomocne. Za wywłaszczone nieruchomości Spółdzielni zostanie wypłacone odszkodowanie. Do wywłaszczonych nieruchomości należą:

1.

działki w użytkowaniu wieczystym bez infrastruktury technicznej, niezabudowane,

2.

działki w użytkowaniu wieczystym zabudowane linią energetyczną, siecią wodociągową i cieplną, kanalizacją deszczową, sanitarną (infrastruktura przynależna budownictwu mieszkaniowemu nie będąca własnością Spółdzielni),

3.

działki w użytkowaniu wieczystym zabudowane: chodnikami i gazonami kwiatowymi (infrastruktura przynależna budownictwu mieszkaniowemu wybudowana przez Spółdzielnię), instalacją elektryczną telefoniczną i gazową (infrastruktura przynależna budownictwu mieszkaniowemu nie będąca własnością Spółdzielni),

4.

działki w użytkowaniu wieczystym zabudowane: wjazdem na drogę dojazdową do nieruchomości mieszkalnej, kanalizacją sanitarną i deszczową (infrastruktura przynależna budownictwu mieszkaniowemu wybudowana przez Spółdzielnię), linią energetyczną (infrastruktura przynależna budownictwu mieszkaniowemu nie będąca własnością Spółdzielni),

5.

działki własne zabudowane: chodnikiem i drogą dojazdową do nieruchomości mieszkalnej, kanalizacją sanitarną i deszczową (infrastruktura przynależna budownictwu mieszkaniowemu wybudowana przez Spółdzielnię), linią energetyczną, siecią wodociągową i gazową (infrastruktura przynależna budownictwu mieszkaniowemu nie będą własnością Spółdzielni),

6.

grunty własne zabudowane linią energetyczną (infrastruktura przynależna budownictwu mieszkaniowemu nie będąca własnością Spółdzielni),

7.

grunty własne niezabudowane.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 8 października 2009 r. Wnioskodawca poinformował, że nieruchomości wymienione we wniosku w pozycji 2,3,4,5,6 przynależne były budownictwu mieszkaniowemu. Pierwsze zasiedlenie tychże nieruchomości nastąpiło przed rokiem 1993. Infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu (linie energetyczne, sieci cieplne, wodociągowe, kanalizacyjne i sanitarne), znajdująca się na nieruchomościach w dniu wywłaszczenia nie była własnością Spółdzielni. W części została sfinansowana i wybudowana przez zakłady obsługujące nieruchomości mieszkalne ("P", "Z", "W" i "G"), a w części przez Spółdzielnię. Sfinansowana przez Spółdzielnię część infrastruktury towarzyszącej została w latach późniejszych przekazana nieodpłatnie ww. przedsiębiorstwom. W przypadku nieruchomości wymienionych w pozycji 2,3,4 Spółdzielnia była użytkownikiem wieczystym gruntu, a gruntów wymienionych w pozycji 6 wniosku - właścicielem.

Infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu (chodniki, gazony, wjazd na drogę dojazdową, kanalizacja sanitarna i deszczowa) na nieruchomościach wymienionych we wniosku w pozycji 3,4,5 została sfinansowana i wybudowana przez Spółdzielnię przed rokiem 1993. Do dnia wywłaszczenia Spółdzielnia nie ponosiła wydatków na ulepszenie (w rozumieniu przepisów podatku dochodowego od osób prawnych), stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej tych obiektów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1.

Czy w przypadku działek wymienionych w pozycji od 1 do 5, odszkodowanie za wywłaszczone nieruchomości, podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

2.

Czy w przypadku działek wymienionych w pozycji 6 i 7 odszkodowanie za wywłaszczone nieruchomości podlega opodatkowaniu w wysokości 22%.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) wywłaszczenie nieruchomości w zamian za odszkodowanie traktowane jest jako dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zasady określające wysokość opodatkowania wynikają z przepisów art. 41 oraz art. 43 ww. ustawy. W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, zastosowanie będzie miał art. 29 ust. 5 ustawy. Działki wymienione w pozycji 2 były działkami w użytkowaniu wieczystym, na których znajdowały się urządzenia infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu takie jak: linie energetyczne sieci wodociągowe, gazowe, telefoniczne oraz kanalizacje sanitarne i deszczowe (infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu nie będąca własnością Spółdzielni). Działki wymienione w pozycjach 3 oraz 4 były działkami w użytkowaniu wieczystym, zajętymi pod piesze ciągi komunikacyjne (chodniki), bądź drogi dojazdowe do nieruchomości mieszkalnych, kanalizacje sanitarne i deszczowe (infrastruktura przynależna budownictwu mieszkaniowemu wybudowana przez Spółdzielnię). Ponadto działki wymienione w pozycjach od 1 do 4 były działkami, które Wnioskodawca posiadał w użytkowaniu wieczystym. Prawa do tych działek Spółdzielnia nabyła przed dniem 1 maja 2004 r., tj. przed dniem obowiązywania nowej ustawy o podatku od towarów i usług. Działka wymieniona w pkt 5 zabudowana była drogą dojazdową do nieruchomości mieszkalnej. Należała ona do nieruchomości stanowiących zasoby mieszkaniowe Spółdzielni i pełniła funkcję infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Pierwsze zasiedlenie tychże zasobów mieszkaniowych nastąpiło przed dniem obowiązywania ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawcy nie przysługiwało zatem prawo do odliczenia podatku od towarów i usług przy nabyciu towarów (prawa użytkowania wieczystego, zasobów mieszkaniowych i towarzyszącej jej infrastruktury).

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego oraz w oparciu o przepisy ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca stoi na stanowisku, że odszkodowanie za wywłaszczone nieruchomości wymienione w pozycjach od 1 do 5 podlegać będzie zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W przypadku działek wymienionych w pozycjach 6 i 7 Wnioskodawca stoi na stanowisku, że odszkodowanie za wywłaszczone nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 22% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1.

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2.

wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3.

wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4.

wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5.

ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6.

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7.

zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Z powołanej wyżej regulacji wynika, że w tym przypadku odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. Zatem jeśli przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel następuje za odszkodowaniem, to wówczas stanowi ono odpłatną dostawę towarów i ze względu na przedmiot czynność taka jest objęta opodatkowaniem.

W świetle art. 233 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), w granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

Zacytowane powyżej unormowanie, jak również następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2) przemawiają za uznaniem, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel. W kwestii tej wypowiedział się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 21 kwietnia 2005 r. w sprawie C-25/03. ETS przedstawił pogląd, że pojęcie dostawy towaru nie odnosi się do przeniesienia własności w formach przewidzianych we właściwym prawie krajowym, lecz obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej prawo do faktycznego dysponowania nim, jak gdyby była właścicielem tego dobra.

W przedstawionym stanie faktycznym podmiotem wywłaszczonym będzie Wnioskodawca, będący podatnikiem podatku od towarów i usług, zaś przedmiotem wywłaszczenia będą m.in. wymienione w pozycjach 1, 2, 3, 4, grunty przeznaczone pod lokalizację dróg publicznych, a wywłaszczenie to nastąpi w zamian za odszkodowanie.

Odnosząc się zatem do kwestii wywłaszczenia nieruchomości, wymienionych w przedstawionym stanie faktycznym w pozycjach 1,2,3,4, będących w użytkowaniu wieczystym Spółdzielni, należy stwierdzić co następuje:

Mając na uwadze szerokie ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru, zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje grunty, należy uznać, że pozbawienie prawa wieczystego użytkowania gruntu z nakazu władzy publicznej (w drodze decyzji) w zamian za odszkodowanie, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającą opodatkowaniu według stawki podatku od towarów i usług właściwej dla gruntów, będących przedmiotem wywłaszczenia.

Należy zauważyć, że ustawa z dnia 11 marca 2004 r. nie definiuje pojęcia "budowla". W tej sytuacji, skoro prawo podatkowe nie definiuje na swój użytek pojęć utrwalonych w innych dziedzinach systemu prawnego - w tym przypadku pojęcia budowli - zasadnym jest przywołanie przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 tej ustawy, pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W myśl art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. A zatem sprzedaż gruntów zabudowanych podlega w chwili sprzedaży opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynków lub budowli posadowionych na nich.

W świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, że w sytuacji przedstawionej w pozycjach 3,4,5 stanu faktycznego wniosku, ma miejsce dostawa towarów (gruntu zabudowanego budowlami - chodnikami, drogami dojazdowymi oraz liniami energetycznymi, instalacjami elektrycznymi, sieciami wodociągowymi i cieplnymi, kanalizacjami deszczowymi, sanitarnymi, gazowymi, i telefonicznymi) w zamian za odszkodowanie. W tym przypadku, odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z treścią przepisu art. 43 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W przypadku dostawy nieruchomości zabudowanej możliwość zwolnienia od podatku uzależniona jest od spełnienia warunków wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10-10a oraz ust. 7a.

Stosownie do treści ust. 1 pkt 10 ww. artykułu, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a.

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b.

pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Natomiast pkt 10a tego artykułu stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a.

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b.

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z kolei w myśl przepisu art. 43 ust. 7a ww. ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług określił, co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a.

wybudowaniu lub

b.

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że część wywłaszczonych gruntów wymienionych w pozycji 3,4,5 zajęta była pod piesze ciągi komunikacyjne (chodniki, wjazd na drogę dojazdową), gazony oraz linie energetyczne, instalacje elektryczne, sieci wodociągowe i cieplne, kanalizacje deszczowe, sanitarne, gazowe, telefoniczne i pełniły funkcję infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Grunty te były przynależne do nieruchomości stanowiących zasoby mieszkaniowe Spółdzielni. Wnioskodawca wskazał, iż pierwsze zasiedlenie tychże zasobów mieszkaniowych nastąpiło przed dniem obowiązywania ustawy o podatku od towarów i usług. Spółdzielni nie przysługiwało zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów (zasobów mieszkaniowych i towarzyszącej jej infrastruktury). Sfinansowana przez Spółdzielnię część infrastruktury towarzyszącej została w latach późniejszych przekazana nieodpłatnie "P", "Z", "W" i "G". Ponadto w stosunku do budowli (chodników, gazonów, wjazdu na drogę dojazdową, kanalizację sanitarną i deszczową) na nieruchomościach wymienionych w pozycji 3,4,5 do dnia wywłaszczenia, Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analiza przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz treści wskazanych przepisów prawa, prowadzi do wniosku, iż skoro w odniesieniu do elementów infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, stanowiących budowle w rozumieniu przepisu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, Spółdzielni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (pierwsze zasiedlenie nastąpiło przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług, tj. przed 1993 r.) oraz Spółdzielnia nie ponosiła wydatków na ich ulepszenie, stanowiących co najmniej 30% ich wartości początkowej, to transakcja zbycia przedmiotowych nieruchomości wymienionych w pozycjach 3,4,5 korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W odniesieniu zaś do gruntów opisanych w pozycjach 1,2 6 i 7 wniosku, należy stwierdzić co następuje:

W myśl art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z kolei zgodnie z art. 48 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Artykuł 49 k.c. stanowi, że urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania wody, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych gruntu lub budynku, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa lub zakładu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że infrastruktura przynależna budownictwu mieszkaniowemu (linie energetyczne, instalacje elektryczne, sieci wodociągowe i cieplne, kanalizacje deszczowe, sanitarne, gazowe i telefoniczne), którą zabudowane były nieruchomości wymienione w pozycji 2 i 6 (a także w pozycji 3, 4, 5), nie była własnością Spółdzielni. W części została sfinansowana i wybudowana przez zakłady obsługujące nieruchomości mieszkalne ("P", "Z", "W" i "G"), a w części przez Spółdzielnię. Część infrastruktury towarzyszącej, sfinansowana przez Spółdzielnię, została w latach późniejszych przekazana nieodpłatnie ww. przedsiębiorstwom. Wobec powyższego istniejąca na opisanych wyżej nieruchomościach infrastruktura nie należy do części składowych gruntu.

Z przytoczonego wyżej przepisu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego wynika, że droga jest obiektem budowlanym - budowlą, teren na którym znajduje się droga jest terenem zabudowanym, natomiast teren niezabudowany przeznaczony pod drogę jest terenem budowlanym.

Mając zatem na uwadze, że droga jest budowlą, grunt niezabudowany przeznaczony pod drogę jest terenem budowlanym, a przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest dostawą, należy uznać, że przeniesienie prawa własności przedmiotowych nieruchomości gruntowych, z przeznaczeniem pod budowę dróg publicznych, jest dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle opisanych we wniosku okoliczności należy stwierdzić, że nieruchomości opisane w pozycjach 2 i 6, jako grunty zabudowane infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, nie należącą do części składowych gruntu, dla potrzeb rozstrzygnięcia kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług, traktować należy jako grunty przeznaczone pod zabudowę, podobnie jak nieruchomości opisane w pozycjach 1 i 7.

Zatem dostawa terenów budowlanych (gruntów przeznaczonych pod drogę) opisanych w pozycjach 1,2,6,7, w wyniku wywłaszczenia nieruchomości w zamian za odszkodowanie, dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług, nie korzysta ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki podstawowej w wysokości 22%, określonej w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując stwierdzić należy, iż przeniesienie z mocy prawa własności nieruchomości w zamian za odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy czym nieruchomości wymienione w punktach 3,4,5 korzystają ze zwolnienia od tego podatku, natomiast nieruchomości wymienione punktach 1,2,6,7 podlegają opodatkowaniu 22% stawką podatku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl