ITPP1/443-696/14/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2014 r. (data wpływu 20 czerwca 2014 r.) uzupełnionym w dniu 16 września 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego przy dostawie towarów za pośrednictwem wynajętych przewoźników - jest prawidłowe.

W dniu 20 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 16 września 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego przy dostawie towarów za pośrednictwem za pośrednictwem wynajętych przewoźników.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka na podstawie zawartych umów z nabywcami dostarcza im towar do wskazanego miejsca za pośrednictwem wynajętych przez Spółkę przewoźników. W zawartych umowach z przewoźnikami jest zapisane, że pełna odpowiedzialność wobec Spółki za pobrany towar i opakowania przechodzi na przewoźnika tak, co do uszkodzenia wynikłego podczas przewozu, jak i na wypadek utraty całości lub części towaru i/lub opakowań. Przewoźnik bezwzględnie obowiązany jest posiadać aktualne ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej przewoźnika drogowego. Spółka ma prawo rozporządzać towarem do czasu jego przyjęcia na podstawie dokumentów przez odbiorcę, a w szczególności ma prawo żądać od przewoźnika wstrzymania przewozu, zmiany miejsca przewidzianego dla wydania towaru, albo wydania go innemu odbiorcy niż wskazany. Spółka rozpoznaje obowiązek podatkowy w dacie zakończenia dostawy towarów, czyli w dacie odbioru towaru przez nabywcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w powyżej opisywanym stanie faktycznym Spółka prawidłowo rozpoznaje obowiązek podatkowy w dacie zakończenia dostawy towarów, czyli w dacie odbioru towaru przez nabywcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym Spółka prawidłowo rozpoznaje obowiązek podatkowy w myśl art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - stan prawny na 1 stycznia 2014 r. - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów, oraz art. 7 ust. 1 - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Istota dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy polega na "przeniesieniu prawa" do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie "rozporządzanie towarami jak właściciel" należy rozumieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do prawnego dysponowania towarem. Przepis ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa na inną stronę, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeśli nie wiązało się to z przeniesieniem własności w sensie cywilistycznym, wskazując na uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Znajduje to wyraz w formule "jak właściciel", co implikuje możliwość uznania za dostawę towarów również owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą bez względu na to, czy w rzeczywistości w ślad za tym doszło do przeniesienia prawa własności. Należy rozróżnić pojęcie "rozporządzanie towarem jak właściciel" w ujęciu ustawowym i pojęcie własności w ujęciu cywilistycznym.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. serii L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i podatek ten powinien być rozliczony za ten okres.

Wskazana powyżej regulacja jest zgodna z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

W tym miejscu zauważyć należy, że z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę, niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka na podstawie zawartych umów z nabywcami dostarcza im towar do wskazanego miejsca za pośrednictwem wynajętych przez Spółkę przewoźników. W zawartych umowach z przewoźnikami jest zapisane, że pełna odpowiedzialność wobec Spółki za pobrany towar i opakowania przechodzi na przewoźnika tak, co do uszkodzenia wynikłego podczas przewozu, jak i na wypadek utraty całości lub części towaru i/lub opakowań. Przewoźnik bezwzględnie obowiązany jest posiadać aktualne ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej przewoźnika drogowego. Spółka ma prawo rozporządzać towarem do czasu jego przyjęcia na podstawie dokumentów przez odbiorcę, a w szczególności ma prawo żądać od przewoźnika wstrzymania przewozu, zmiany miejsca przewidzianego dla wydania towaru, albo wydania go innemu odbiorcy niż wskazany.

Na tle powyższego wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, kiedy w przypadku wysyłki towaru za pośrednictwem wynajętych przewoźników wystąpi obowiązek podatkowy.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy należy przede wszystkim ustalić, kiedy w analizowanym przypadku nastąpi dostawa towaru.

W rozpatrywanym przypadku mamy do czynienia z dostawą towarów, które Wnioskodawca (sprzedawca) wysyła do odbiorcy za pośrednictwem wynajętych przewoźników. Aby ustalić kiedy następuje dokonanie dostawy należy odwołać się do treści cyt. wyżej art. 7 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym dostawa towarów następuje z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak wynika z opisu sprawy, w przypadku pełna odpowiedzialność wobec Spółki za pobrany towar i opakowania przechodzi na przewoźnika tak, co do uszkodzenia wynikłego podczas przewozu, jak i na wypadek utraty całości lub części towaru i/lub opakowań. Spółka ma prawo rozporządzać towarem do czasu jego przyjęcia na podstawie dokumentów przez odbiorcę, a w szczególności ma prawo żądać od przewoźnika wstrzymania przewozu, zmiany miejsca przewidzianego dla wydania towaru, albo wydania go innemu odbiorcy niż wskazany.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że generalnie moment dokonania dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy odpowiada momentowi przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel.

W sytuacji zatem, gdy Spółka wysyła towar do nabywcy za pośrednictwem wynajętego przewoźnika, a ponadto - jak wynika z wniosku - Spółka ma prawo rozporządzać towarem do czasu jego przyjęcia na podstawie dokumentów przez odbiorcę, tym samym dopiero z chwilą odbioru towaru przez nabywcę następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na tego nabywcę, w takich okolicznościach dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą odbioru towaru przez nabywcę. Zatem mając na uwadze przepis art. 19a ust. 1 ustawy stwierdzić należy, że w przedstawionym opisie sprawy obowiązek podatkowy powstanie w momencie dokonania dostawy, tj. w momencie, w którym następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, czyli w momencie odbioru towaru przez nabywcę.

Zatem w opisanych okolicznościach Spółka prawidłowo rozpoznaje obowiązek podatkowy, tj. w dacie odbioru towaru przez nabywcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.