ITPP1/443-696/08/BK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 30 października 2008 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-696/08/BK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2008 r. (data wpływu 1 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania gratyfikacji pieniężnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania gratyfikacji pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest firmą informatyczną, która między innymi prowadzi sprzedaż oprogramowania oraz licencji pozwalających na ich użytkowanie. Od kilku lat dzięki staraniom Spółki otrzymano status partnera producenta oprogramowania (z siedzibą w Irlandii), co pozwala na otrzymywanie z tego tytułu pewnych profitów pieniężnych, które są naliczane przez producenta za spełnienie przez Spółkę zasad określonych w regulaminie klubu partnerskiego. W jednym przypadku producent otrzymuje raporty od dystrybutorów o ilości licencji, jakie Spółka zakupiła od nich dla klientów. Praktycznie każda z licencji (jest niewiele licencji, które nie są brane pod uwagę w rozliczeniu) ma ustaloną z góry przez producenta różną wagę punktową, suma zebranych punktów zamieniana jest przez producenta na kwotę w Euro (1 pkt = 0,01 Euro), a następnie przelewana na wskazane konto walutowe. Punkty naliczane są za każdy miesiąc rozliczeniowy i możliwe jest ich wykorzystanie w przeciągu 6 miesięcy od naliczenia przez producenta. W tym wypadku producent nie wymaga od Spółki faktury, a informacja o naliczonym świadczeniu pieniężnym jest dostępna tylko na stronie producenta. W drugim przypadku producent sam sprawdza w swoich bazach wskazane przez Spółkę umowy licencyjne, od których chce ona otrzymywać bonus a naliczanie dotyczy tylko wybranej grupy produktów, gdzie naliczana jest od razu ustalona wartość stanowiąca% wartości licencji według ceny sugerowanej producenta oraz naliczanie rabatu może nastąpić w terminie do 90 dni od daty wykonania transakcji. W tym przypadku producent zwraca się o wystawienie przez Spółkę faktury ze wskazaniem na objęte świadczeniem licencje oraz kwotę przyznanego świadczenia. W opisanych obu przypadkach zakupu licencji Spółka dokonuje u dostawców krajowych, którzy jedynie są zobowiązani do przesyłania informacji producentowi o zakupionych przez Spółkę licencji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynności związane z otrzymaniem świadczeń pieniężnych od producenta licencji podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy otrzymywane świadczenia pieniężne nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z powodu braku przyporządkowania zdarzenia do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług: świadczenia otrzymywane są od producenta a nie bezpośrednio od sprzedawcy, co wyklucza zastosowanie art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług; świadczenie jest jednostronne, nie określające transakcji gospodarczych, co uniemożliwia zastosowanie art. 5 ust. 1 cyt. ustawy, a co za tym idzie również art. 8 ust. 1, ze względu na brak wskazania świadczenia usług dla podmiotu wpłacającego profity nie można zastosować art. 27 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy, poprzez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z analizy powyższych przepisów jednoznacznie wynika, iż świadczenie usług (za wyjątkiem ściśle określonego przypadku, o którym mowa w przepisie art. 8 ust. 2) podlega opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy jest wykonywane odpłatnie. W ustawie o podatku od towarów i usług nie określono expresis verbis, co należy rozumieć pod pojęciem odpłatności (wynagrodzenia), które powoduje, że świadczenie usług staje się czynnością opodatkowaną. Przyjmuje się zatem, że odpłatność ma miejsce wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. Usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności.

W przedstawionym stanie faktycznym pomiędzy podmiotem przyznającym gratyfikację pieniężną a Wnioskodawcą nie ma żadnego stosunku umownego, który pozwalałby na domniemanie obowiązku wykonania jakichkolwiek usług - jest to jedynie pewnego rodzaju przyrzeczenie publiczne, spełnienia określonego świadczenia w przypadku zaistnienia określonych zdarzeń. Sam fakt otrzymania gratyfikacji pieniężnej nie dowodzi jeszcze istnienia pomiędzy Spółką a producentem (siedziba w Irlandii) stosunku prawnego, który miałby rodzić konsekwencje podatkowe na gruncie powołanej powyżej ustawy o podatku od towarów i usług. Kwoty pieniężne otrzymywane przez Spółkę od producenta w związku z osiągnięciem określonego progu zakupów u dystrybutorów w Polsce, nie mogą być traktowane jako wynagrodzenie z tytułu świadczenia przez Spółkę usług na rzecz producenta przekazującego ww. gratyfikacje - brak jest bowiem bezpośredniego związku pomiędzy wykonywaną usługą, a otrzymywanym wynagrodzeniem.

Fakt przekazania ww. kwoty powinien zostać od strony przekazującego (producenta) uwzględniony w aspekcie podatku od towarów i usług w sposób odpowiedni dla rodzaju przekazywanego bonusu; natomiast fakt jego otrzymania nie może być równoznaczny z obowiązkiem wystawienia jakiejkolwiek faktury VAT przez beneficjenta.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż po stronie Wnioskodawcy nie powstaje, w związku z otrzymanym świadczeniem pieniężnym, będącym przedmiotem zapytania, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, ul. Długa 11/1, 80-827 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl