ITPP1/443-695A/07/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2007 r. (data wpływu 11 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży dwóch mieszkań - jest prawidłowe.

W dniu 11 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży dwóch mieszkań.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wspólnie z żoną podpisał Pan z deweloperami umowy o nabyciu trzech mieszkań. W miesiącu grudniu 2007 r. stał się Pan wraz z żoną właścicielem dwóch z nich (własność została przeniesiona aktem notarialnym), natomiast własność trzeciego mieszkania zostanie przeniesiona w pierwszej połowie 2008 r. Początkowo nie zamierzał Pan sprzedawać tych mieszkań, gdyż zostały one nabyte w celu ich podnajmu. Jednakże rosnące koszty kredytu (mieszkania zostały w 100% sfinansowane kredytem) powodują, że dwa mieszania, w odniesieniu do których została przeniesiona własność, zamierza Pan wraz z żoną sprzedać. Ponadto wskazał Pan, iż zarówno Pan, jak i żona jesteście osobami fizycznymi nie prowadzącymi działalności gospodarczej.

Deweloperzy, od których nabyto mieszkania są podatnikami podatku od towarów i usług i od każdej transakcji kupna-sprzedaży mieszkania został odprowadzony należny podatek od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przy sprzedaży dwóch mieszkań będzie Pan wraz z żoną zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług od każdego z nich.

Zdaniem Wnioskodawcy nie będzie na nim ciążył obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług przy sprzedaży dwóch mieszkań. Sprzedaż przez developera lokalu mieszkalnego pierwszemu nabywcy należy traktować jako pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem dalsza sprzedaż przez nabywcę będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż przedmiotowe mieszkania nie będą stanowiły obiektów lub ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy, niezależnie od okresu posiadania danego mieszkania czy też częstotliwości dokonywanych transakcji sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei stosownie do ust. 2 tego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z ww. przepisów wynika, iż dostawa lokali mieszkalnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy dokonywana jest przez podatnika podatku od towarów i usług lub przez osobę fizyczną nie będącą podatnikiem tego podatku, jeżeli sprzedaży można przypisać znamiona działalności gospodarczej.

Ponadto z określonego w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług pojęcia działalności gospodarczej wynika, że dla celów podatku od towarów i usług nie jest konieczne, aby działalność była działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły przez podmioty gospodarcze (przedsiębiorców). Decydujące znaczenie ma częstotliwość dokonywania czynności. W efekcie dostawa lokali mieszkalnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy sprzedawcy można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie). Z ogólnie przyjętej definicji "zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Zatem istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnością, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując dane czynności.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku wynika, że zamierza Pan wraz z żoną dokonać sprzedaży dwóch mieszkań zakupionych w grudniu 2007 r., natomiast celem ich zakupu był najem.

Analiza opisanego zdarzenia przyszłego wskazuje, iż mieszkania zostały nabyte z zamiarem wykorzystywania ich do działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż najem stanowi czynność polegającą na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dokonany zakup nieruchomości z zamiarem wykorzystania ich w celu prowadzenia działalności gospodarczej był czynnością nadającą Panu status podatnika. Tym samym sprzedaż dwóch lokali mieszkalnych oznacza wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku. I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 powołanej ustawy zwalnia się od podatku dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe.

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumieć należy budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych dziale 11.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy przez pierwsze zasiedlenie rozumie się wydanie pierwszemu nabywcy lub pierwszemu użytkownikowi obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Jak wynika z powyższych przepisów, zwolnienie od podatku od towarów i usług stosuje się w odniesieniu do sprzedaży obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, jeśli są one już zasiedlone lub zamieszkane oraz są przeznaczone na cele mieszkaniowe.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę we wniosku okoliczności oraz analizy przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż wypełnione zostały wymogi art. 43 ust. 1 pkt 10 cytowanej ustawy. Zatem dalsza odsprzedaż przedmiotowych lokali mieszkalnych będzie zwolniona od podatku od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż lokali mieszkalnych po pierwszym zasiedleniu podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług, zatem przy ich dostawie nie będzie na Panu ciążył obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.