ITPP1/443-686b/09/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. organu 23 lipca 2009 r.) uzupełnionym w dniu 10 września 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności zamiany nieruchomości gruntowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 10 września 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w części dotyczącej zwolnienia od podatku czynności zamiany nieruchomości gruntowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W celu regulacji prawnej działek nr 213/4 i 213/7 zabudowanych budynkami mieszkalno-usługowymi, niezbędne było podjęcie uchwały Rady Gminy o dokonaniu zamiany udziałów w nieruchomościach pomiędzy Gminą, a Państwem X poprzez przeniesienie przez Gminę udziału do #189; części w prawie własności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalno-usługowym oznaczonej w ewidencji gruntów działką nr 213/4 o powierzchni 0,0266 ha oraz nabycie w zamian przez Gminę od Państwa X udziału #189; części w prawie własności zabudowanej budynkiem mieszkalno-usługowym nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów działką nr 213/7 o powierzchni 0,0068 ha, z jednoczesnym obowiązkiem dopłaty przez Państwo X na rzecz Gminy wynikającej różnicy w celu wyrównania wartości zamienianych nieruchomości. Gmina podniosła, iż w następnej kolejności dojdzie do połączenia działek o numerach 213/4 oraz 213/7 i zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości pomiędzy Gminą, a Państwem X poprzez ustanowienie odrębnej własności dwunastu samodzielnych lokali, usytuowanych w budynku posadowionym obecnie na działkach oznaczonych numerami 213/4 i 213/7 oraz podziału wyodrębnionych lokali pomiędzy współwłaścicieli, w ten sposób, że tytułem swego udziału we współwłasności Gmina nabędzie na wyłączną własność wyodrębnione lokale oznaczone numerami 1, 2, 3, 7, 8, 9, 10 i 12 wraz z prawami związanymi, w tym przynależnym do powyższych lokali udziałami w nieruchomości wspólnej, natomiast Państwo X tytułem swego udziału we współwłasności nabędą na wyłączną własność lokale oznaczone numerami 4, 5, 6 oraz 11 wraz z prawami związanymi, w tym przynależnymi do powyższych lokali udziałami w nieruchomości wspólnej, przy czym umowa ustanowienia odrębnej własności lokali i ich podział z uwagi na jej ekwiwalentość nastąpi bez obowiązku dopłat bądź spłat pomiędzy jej stronami. Gmina wskazała, że w dniu 23 czerwca 2009 r. został podpisany akt notarialny, na podstawie którego doszło do zamiany przysługujących praw. Ponadto Gmina wyjaśniła, że powyższa czynność podyktowana była tym, iż lokale znajdujące się w budynkach nie pokrywają się z granicami działek lecz na poszczególnych kondygnacjach "przechodzą" w niejednolity sposób na działki obce. Stan taki powodował, że żaden z właścicieli nie mógł dysponować swobodnie nieruchomością. Jednocześnie Gmina zauważyła, że zgodnie z § 5 aktu notarialnego wartość przedmiotu zamiany, stosownie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustalona została w następujący sposób:

* wartość udziału w nieruchomości nabywanej przez Gminę na sumę 4.544 zł,

* wartość udziału w nieruchomości nabywanej przez Państwo X na kwotę 34.144 zł.

W związku z różnicą wartości nabywanych przez strony udziałów w nieruchomościach, Państwo X zobowiązani zostali do uiszczenia dopłaty na rzecz Gminy w kwocie 29.600 zł. Ponadto Gmina podniosła, że według sporządzonego operatu szacunkowego z dnia 12 listopada 2008 r. działka ewidencyjna nr 213/4 o pow. 0,0266 ha zabudowana jest budynkiem usługowo-mieszkalnym z piekarnią, jest to budynek przedwojenny o trzech kondygnacjach nadziemnych, niepodpiwniczony. Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu ww. nieruchomości, jak również nie ponosiła wydatków na ulepszenie, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej tych obiektów. W uzupełnieniu wniosku, Gmina wskazała, że budynek mieszkalny z częścią usługową zajmujący działki 213/4 oraz 213/7 jest wynajmowany na cele zakładu fryzjerskiego (umowa najmu od dnia 25 lutego 1987 r.) oraz w zakresie lokali mieszkalnych na cele mieszkalne (umowy najmu od dnia 28 marca 1984 r.). Umowy najmu są nadal aktualne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gmina może skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, przywołującego brzmienie art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, grunt przyjmuje stawkę podatku, jaka obowiązuje w stosunku do sprzedawanego budynku lub budowli. Wnioskodawca wskazuje, że ze względu na to, iż w stosunku do budynku mieszkalno-usługowego usadowionego na przedmiotowych działkach, nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (budynek przedwojenny) oraz Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, może skorzystać przy opisanej transakcji ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Cała nieruchomość gruntowa, jak też udział we współwłasności tej nieruchomości, objęty jest dyspozycją tego przepisu.

Z kolei z art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika natomiast, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu grunt, na którym są posadowione budynki lub budowle dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 cyt. ustawy - wynosi 22%. Jednakże, zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

Z powyższych uregulowań wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z zawartą w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług definicją, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W art. 43 ust. 1 pkt 10a cyt. ustawy ustawodawca zwalnia od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Ponadto w myśl art. 43 ust. 7a ww. ustawy o podatku od towarów i usług warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b) nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Wskazać jednocześnie należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług można zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Zgodnie z ustępem 11 tego artykułu oświadczenie, o którym w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków mającym, prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku, po spełnieniu określonych warunków, możliwość do zrezygnowania ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Z przedłożonego wniosku wynika, iż Gmina dokonała zamiany nieruchomości gruntowej - działki nr 213/4 zabudowanej budynkiem mieszkalno-usługowym, w wyniku której doszło do przeniesienia na rzecz Państwa X #189; części prawa własności ww. działki, natomiast Państwo X dokonało przeniesienia na rzecz Gminy prawa #189; części własności innej działki zabudowanej, za dopłatą z tytułu różnicy w wartości obu działek. Ponadto Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług oraz w trakcie użytkowania wymienionych obiektów nie ponosiła wydatków na ich ulepszenie oraz modernizację, przekraczających 30% wartości początkowej.

Biorąc pod uwagę przywołane regulacje prawne oraz okoliczności przedstawione we wniosku, jak również uwzględniając, że w interpretacji indywidualnej z dnia 6 października 2009 r. znak ITPP1/443-686a/09/DM tut. organ uznał, że przeniesienie, w oparciu o cywilnoprawną umowę zamiany, części prawa własności nieruchomości gruntowej, stanowiącej działkę zabudowaną budynkiem mieszkalno-usługowym, stanowi odpłatną dostawę towarów, a zatem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stwierdzić należy, iż przeniesienie - które jak wynika z wniosku nie będzie dokonane w ramach pierwszego zasiedlenia - #189; części prawa własności nieruchomości gruntowej zabudowanej, w stosunku do której nie były ponoszone nakłady na ulepszenie, mogło korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług (a nie jak wskazano we wniosku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a cyt. ustawy) - o ile nie wybrano opcji opodatkowania, o której mowa w art. 43 ust. 10 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska Nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.