ITPP1/443-675b/10/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2010 r. (data wpływu 13 lipca 2010 r.) uzupełnionym w dniach 20 września oraz 8 i 11 października 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia faktury korygującej - jest prawidłowe.

W dniu 13 lipca 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. możliwości wystawienia faktury korygującej.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jako radca prawny, nieprowadzący działalności gospodarczej zawarła Pani w dniu 27 marca 2006 r. dwie umowy zlecenia dotyczące pomocy prawnej w zakresie wypłaty odszkodowania. Z umów tych wynika, iż odpowiedzialność wobec osób trzecich ponosi zleceniodawca.

Sprawa toczyła się przed sądem 2 lata. W dniu 4 kwietnia 2008 r., w ramach udzielonego Pani pełnomocnictwa, na Pani konto wpłynęła kwota 41.390,60 zł tytułem odszkodowania po wygranej sprawie.

W okresie, w którym wykonywała Pani usługę w ramach zawartego zlecenia, tj. w dniu 7 stycznia 2007 r. rozpoczęła Pani działalność gospodarczą na własny rachunek, będąc jednocześnie podatnikiem VAT. Po wykonaniu usługi i otrzymaniu odszkodowania każda próba kontaktu ze zleceniodawcami kończyła się fiaskiem i nie mogła Pani wyegzekwować należnych Pani sum wynagrodzenia z tytułu zawartych umów.

Ponieważ, jako osoba upoważniona, posiadała Pani środki pieniężne otrzymane od ubezpieczyciela, w dniu 30 kwietnia 2008 r. wystawiła fakturę o wartości netto 33.927 zł i VAT 7.463,94 zł oraz dokonała kompensaty zobowiązania zleceniodawcy z kwotą odszkodowania.

Z tytułu wystawionej faktury rozliczyła Pani podatek dochodowy oraz VAT za 2008 r.

W 2010 r. zleceniodawcy zażądali od firmy ubezpieczeniowej zwrotu odszkodowania, natomiast firma ubezpieczeniowa zażądała zwrotu tego odszkodowania od Pani. Wyrokiem sądu jest Pani zobowiązana i spłaca Pani firmie ubezpieczeniowej kwotę 52.437,59 zł.

Zleceniodawcy nie wypłacili Pani do dnia dzisiejszego kwoty należnego wynagrodzenia z tytułu zawartych umów. Nie dokonała Pani również korekty wystawionej faktury.

W uzupełnieniach wniosku wskazano dodatkowo, iż w powołanym wyroku sąd uznał, iż kwotę, która wpłynęła na Pani konto w wysokości 41.390,60 zł, powinna Pani zwrócić firmie ubezpieczeniowej wraz z należnymi odsetkami (52.437,59 zł). Nie miała Pani zatem prawa do dokonania kompensaty z należnością Pani za usługi wykonane w ramach zawartych umów zleceń.

Ponadto z zawartej umowy zlecenia wynika, iż zleceniobiorca wykonuje zlecone zadanie pod kierunkiem i bezpośrednim nadzorem zleceniodawcy oraz umowa ta reguluje należne wynagrodzenie dla zleceniodawcy. Umowy zostały zawarte z firmą "M.", który w przedmiotowej sprawie działał jako pełnomocnik firmy "M.". Wskazano również, iż wykonana usługa w ramach umowy zlecenia nie była wykonywana w ramach działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy ma Pani prawo do wystawienia faktury korygującej w obecnej chwili (w której skoryguje w całości - do zera, wartość netto i VAT), uznając, iż opisana czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stoi Pani na stanowisku, że w chwili obecnej ma prawo wystawić fakturę korygującą do niesłusznie wystawionej faktury i rozliczyć ją w stosownej deklaracji VAT na zasadach określonych w art. 29 ust. 4a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż tut. organ oparł niniejszą interpretację na rozstrzygnięciu podjętym w interpretacji indywidualnej wydanej przez tut. organ dla Wnioskodawcy nr ITPP1/443-675a/10/MN, w której stwierdzono, że czynności wykonywane przez Panią na podstawie umów zlecenia, w zakresie opisanym we wniosku - w przypadku, gdy nie ponosi Pani odpowiedzialności wobec osób trzecich za wykonaną usługę - nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji nie jest Pani z tego tytułu uznana za podatnika podatku od towarów i usług, a wykonywane czynności nie będą podlegały opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Faktura jest więc dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji sprzedaży potwierdzonej przez podatnika podatku VAT.

Ustawodawca w art. 106 ust. 8 powołanej ustawy upoważnił Ministra Finansów, aby w drodze rozporządzenia określił szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

Wykorzystując powyższą delegację ustawową Minister Finansów w rozdziale 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.) określił zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania oraz zasady wystawiania dokumentów korygujących.

Zgodnie z § 4 ust. 1 tego rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Z cyt. przepisu art. 106 ust. 1 ustawy, a także z przepisów rozdziału 3 ww. rozporządzenia wynika, że fakturę wystawia się wyłącznie w przypadku dokonania sprzedaży, a wystawia ją (co do zasady) podmiot wykonujący daną czynność (podatnik) dla nabywcy towarów lub usługobiorcy.

Natomiast w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty (art. 108 ust. 1 ustawy). Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego (art. 108 ust. 2 ustawy).

Należy w tym miejscu podkreślić, iż celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, co oznacza, iż nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego.

Jeżeli po wystawieniu faktury VAT wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą.

Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

A zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury VAT powinno nastąpić przez wystawienie faktury korygującej.

W takim przypadku ustawodawca przewidział możliwość skorygowania faktur w przepisach § 13 i § 14 powołanego rozporządzenia.

Stosownie do § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Natomiast w myśl § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Jak stanowi § 14 ust. 3 ww. rozporządzenia, faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a), kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Zgodnie z § 14 ust. 4 ww. rozporządzenia przepisy § 5 ust. 5-7, § 7 i § 13 ust. 5 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że faktury korygujące można wystawić w ściśle określonych okolicznościach. Tryb ten uzależniony jest od przyczyn będących podstawą ich wystawienia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 30 kwietnia 2008 r. wystawiła Pani fakturę VAT dokumentującą czynności, które nie podlegają opodatkowaniu, gdyż w tym zakresie nie działała Pani w charakterze podatnika.

Zatem w opisanej sytuacji, biorąc pod uwagę powołany wyżej przepis § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu, jest Pani uprawniona do wystawienia faktury korygującej i tym samym do rozliczenia jej na zasadach ściśle określonych w art. 29 ust. 4a ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy również zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.