ITPP1/443-674/11/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2011 r. (data wpływu 13 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 3 sierpnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług w zakresie produkcji materiałów filmowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 maja 2011 r. został złożony w tut. organie wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie produkcji materiałów filmowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka cywilna jest producentem zewnętrznym, świadczącym usługi na rzecz X. W związku z prowadzoną działalnością, Spółka zawiera umowy z X. S.A. Oddział w B., na produkcję - na zlecenie X. S.A., programów telewizyjnych, tj.:

* audycji cyklicznych, felietonów do audycji, informacji do programów informacyjnych, reportaży, materiałów publicystycznych, autorskich usług dziennikarskich oraz autorskich usług realizacji technicznej w zakresie współtworzenia audycji telewizyjnych, zgodnych z zamówieniem X. S.A. Oddział w B.;

* przeniesienia autorskich praw majątkowych do programów na rzecz telewizji lub udzielenie licencji, tak by możliwa była ich emisja przez X. S.A.

Przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu na rzecz X. nie stanowi samodzielnego świadczenia, jest elementem składowym kompleksowej usługi produkcji dawnego programu telewizyjnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy świadczeniu usług telewizyjnych, sklasyfikowanych w PKWiU 59.11.1, wykonywanych na rzecz telewizji publicznej - X. S.A. - w świetle przepisów obowiązujących od dnia 1 stycznia 2011 r., ma zastosowanie preferencyjna stawka podatku VAT w wysokości 8%.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z obowiązującymi klasyfikacjami - Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2008), produkcja programów telewizyjnych, m.in. programów publicystycznych, informacyjnych i reportaży, realizowana przez producenta zewnętrznego na zamówienie X. S.A w ramach podpisanej między stronami umowy z przeniesieniem autorskich praw majątkowych, mieści się w grupowaniu ex 59.11.1 - usługi telewizyjne z filmami, nagraniami wideo o programami telewizyjnymi wyłącznie w zakresie produkcji programów telewizyjnych, z wyłączeniem usług reklamowych i promocyjnych.

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, w myśl art. 146a ustawy o VAT, opisane usługi powinny być opodatkowane stawką VAT w wysokości 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 5a tej ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, stosownie do zapisów ust. 2 tego artykułu, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z brzmieniem art. 146a pkt 1, wprowadzonym do ustawy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym, w zakresie zdania wstępnego, art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Punkt 2 powołanego artykułu wskazuje, że w ww. okresie stawka, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zgodnie z zapisami art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi związane z realizacją zadań radiofonii i telewizji świadczone przez jednostki publicznej radiofonii i telewizji, z wyłączeniem:

Należy również zauważyć, iż od 1 stycznia 2011 r. w załączniku nr 3 do ustawy - tytuł drugiej kolumny otrzymał brzmienie "Symbol PKWiU 2008". Tym samym obowiązująca dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r., została zastąpiona PKWiU z 2008 r., stanowiącą załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

W załączniku nr 3 do ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. - w pozycji 164 wymieniono Usługi związane z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnymi - wyłącznie w zakresie produkcji programów telewizyjnych PKWiU ex 59.11.1, z zastrzeżeniem, że pozycja ta nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex - rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce "nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)". Zatem wynikająca z konkretnego załącznika stawka lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danego wyrobu z danego grupowania. Podkreślenia wymaga, że pojęcia używane do oznaczenia towaru lub usługi (grupy towarów lub usług) opodatkowanych stawką obniżoną, a określonych w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, należy interpretować ściśle, zważywszy, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą towary i usługi opodatkowane są stawką podstawową. Wszelkie wyjątki od tej reguły nie powinny być interpretowane w sposób rozszerzający.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że regulacja zawarta w art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z poz. 164 załącznika nr 3 do tej ustawy, odnosi się wyłącznie do usług zaklasyfikowanych jako produkcja programów telewizyjnych.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje pojęcia "program telewizyjny", wobec tego należy odwołać się do regulacji zawartych w aktach prawnych innych gałęzi prawa.

Stosownie do dyspozycji art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226), w brzmieniu obowiązującym do dnia 22 maja 2011 r., programem (telewizyjnym lub radiowym) jest uporządkowany zestaw audycji radiowych lub telewizyjnych, reklam i innych przekazów, regularnie rozpowszechniany, pochodzący od jednego nadawcy.

Punkt 5 powołanego artykułu do dnia 22 maja 2011 r. stanowił, że pod pojęciem audycji rozumie się część programu radiowego lub telewizyjnego, stanowiącą odrębną całość ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo.

Przekaz tekstowy to zbiór tekstów i nieruchomych obrazów, rozpowszechnianych za pomocą sygnału telewizyjnego równocześnie z programem - pkt 9 ww. artykułu.

Na podstawie pkt 1 omawianego artykułu, nadawcą jest osoba, która tworzy lub zestawia programy i rozpowszechnia je lub przekazuje innym osobom w celu rozpowszechniania w całości i bez zmian.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że preferencyjną 8% stawką podatku, przewidzianą w art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy, opodatkowana jest jedynie produkcja programu telewizyjnego, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie ustawy o radiofonii i telewizji.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Spółka jako producent zewnętrzny, w z związku z prowadzoną działalnością, zawiera umowy z X. S.A. Oddział w B., na produkcję programów telewizyjnych. Spółka klasyfikuje usługi w grupowaniu ex 59.11.1 - usługi telewizyjne z filmami, nagraniami wideo o programami telewizyjnymi wyłącznie w zakresie produkcji programów telewizyjnych, z wyłączeniem usług reklamowych i promocyjnych. Jednocześnie, przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu na rzecz X. nie stanowi samodzielnego świadczenia, jest elementem składowym kompleksowej usługi produkcji dawnego programu telewizyjnego.

Zauważyć także należy, iż Spółka nie będzie uprawniona do zastosowania preferencyjnej stawki podatku, wynikającej z załącznika nr 3 do ustawy, umieszczonego pod poz. 181 tego załącznika. W tym przypadku bowiem Spółka nie działa jako indywidualny twórca i artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzany w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, o którym mowa w ww. poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy - Spółka nie może działać ze swej natury w takim charakterze (jako indywidualny twórca i artysta wykonawca, nie może występować podmiot - Spółka cywilna, która działa na mocy umowy zawartej przynajmniej przez dwie osoby, a więc nie indywidualnie).

W konsekwencji, ww. usługi świadczone przez Spółkę, w przedstawionym stanie faktycznym, podlegają opodatkowaniu według 23% stawki podatku.

Końcowo, wskazuje się, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.