ITPP1/443-665/09/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2009 r. (data wpływu 16 lipca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 14 września 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 16 lipca 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat planuje sprzedać w drodze przetargu nieograniczonego nieruchomość zabudowaną w latach 70-tych kilkoma budynkami przeznaczonymi pod usługi turystyczne (były ośrodek wypoczynkowy). Nieruchomość ta, do dnia 15 maja 2008 r., była własnością Skarbu Państwa w trwałym zarządzie Urzędu Wojewódzkiego. Na mocy zawartego w dniu 15 maja 2008 r. porozumienia pomiędzy Skarbem Państwa a Powiatem, przeszła ona na własność Powiatu. Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji wynika, iż w ramach sprawowania przez Urząd Wojewódzki trwałego zarządu nieruchomością, była ona wydzierżawiona osobie fizycznej.

W aktach sprawy znajdują się dokumenty (umowa najmu z dnia 20 lipca 2000 r.) potwierdzające fakt wynajmowania na rzecz pracownika Urzędu Wojewódzkiego pomieszczeń mieszkalnych o powierzchni 36 m ^2, znajdujących się w budynku na terenie ww. nieruchomości. Przedmiotowa umowa najmu została przez pracodawcę wypowiedziana w dniu 31 marca 2004 r. Ze względu na zaistniały pomiędzy stronami spór sprawa trafiła do Sądu Rejonowego, który wyrokiem z dnia 28 lutego 2006 r. orzekł opuszczenie i opróżnienie lokalu mieszkalnego. Wykonanie wyroku w zakresie eksmisji wstrzymano do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Z korespondencji prowadzonej z gminą wynika, że nie posiada ona lokali socjalnych. W związku z powyższym lokatorzy, w stosunku do których orzeczono eksmisję, do dnia dzisiejszego zajmują pomieszczenia mieszkalne na terenie nieruchomości. Obecnie w pomieszczeniach tych zameldowane są na pobyt stały dwie osoby i na czas określony, do dnia 17 maja 2012 r., jedna osoba.

W uzupełnieniu wniosku, w dniu 14 września 2009 r., wskazano, iż z posiadanych przez Starostwo Powiatowe dokumentów wynika, że w 2001 r., w obiekcie usytuowanym na ww. nieruchomości, przeprowadzono remonty na łączną kwotę 44.435,25 zł brutto (zakup i montaż drzwi i okien w budynku administracyjnym oraz naprawa dachu pawilonów). Wnioskodawca jednocześnie zauważył, iż nie posiada innych informacji na temat wcześniejszych nakładów finansowych na modernizację obiektu przez poprzednich użytkowników nieruchomości. Powiat, jako obecny właściciel przedmiotowej nieruchomości, nie przeprowadzał żadnych remontów w tej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży opisanej wyżej nieruchomości, można zastosować zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, czy też do ceny sprzedaży należy doliczyć VAT w wysokości 22%.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości można zastosować zwolnienie od podatku VAT, zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 wskazanej ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Natomiast przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W przypadku zbycia zabudowanych gruntów w zakresie podatku od towarów i usług czynność ta będzie uzależniona od statusu budynków i budowli na tym gruncie posadowionych.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, grunt na którym są one posadowione dzieli ich byt prawny w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W myśl art. 41 ust. 1 omawianej ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w przepisach samej ustawy, jak i w aktach wykonawczych do tej ustawy przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od tego podatku.

I tak, w art. 43 ust. 1 pkt 10 tej ustawy, ustawodawca zwolnił od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

Zgodnie z zawartą w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług definicją, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności opodatkowanych, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, ustawodawca zwalnia od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Stosownie do treści art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Powiat planuje sprzedać w drodze przetargu nieograniczonego nieruchomość zabudowaną kilkoma budynkami przeznaczonymi pod usługi turystyczne (były ośrodek wypoczynkowy). Nieruchomość ta, do dnia 15 maja 2008 r., była własnością Skarbu Państwa w trwałym zarządzie Urzędu Wojewódzkiego. Na mocy zawartego w dniu 15 maja 2008 r. porozumienia pomiędzy Skarbem Państwa a Powiatem, przeszła ona na własność Powiatu. Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji wynika, iż w ramach sprawowania przez Urząd Wojewódzki trwałego zarządu nieruchomością, była ona wydzierżawiona osobie fizycznej (umowa najmu z dnia 20 lipca 2000 r.).

Ponadto z dokumentów, jakie posiada Wnioskodawca, wynika, że w 2001 r., w obiekcie usytuowanym na ww. nieruchomości, przeprowadzono remonty na łączną kwotę 44.435,25 zł brutto (zakup i montaż drzwi i okien w budynku administracyjnym oraz naprawa dachu pawilonów). Wnioskodawca, jako obecny właściciel przedmiotowej nieruchomości, nie przeprowadzał żadnych remontów w tej nieruchomości.

Odnosząc powyższe do przedstawionych uwarunkowań prawnych, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Powiat, jako sprzedawca wskazanej nieruchomości, może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. W tym przypadku bowiem spełnione zostały przesłanki warunkujące wymienione w tych przepisach zwolnienie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.