ITPP1/443-644/13/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2013 r. (data wpływu 8 lipca 2013 r.) uzupełnionym w dniu 5 września i 27 września 2013 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy do korzystania ze zwolnienia podmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 8 lipca 2013 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Od 1 czerwca 2013 r. Spółka prowadzi działalność gospodarczą - biuro rachunkowe w formie dwuosobowej spółki cywilnej. Działalność została sklasyfikowana zgodnie z PKD z 2007 r. pod symbolem 69.20.Z - działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe. Jeden ze wspólników posiada certyfikat księgowy wydany przez Ministra Finansów, żaden ze wspólników nie jest natomiast doradcą podatkowym i nie świadczy usług w tym zakresie. Żaden ze wspólników nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Zakres świadczonych usług na rzecz klientów, z którymi Spółka zawarła umowy obejmuje:

* księgi handlowe (w przypadku pełnej księgowości),

* podatkową księgę przychodów i rozchodów,

* ewidencję VAT sprzedaży i zakupów,

* ewidencję środków trwałych i wyposażenia oraz sporządzania tabel amortyzacyjnych,

* ewidencję przychodów na potrzeby zryczałtowanego podatku,

* ewidencję wynagrodzeń, narzutów na wynagrodzenia,

* dokumentację kadrowo-płacowej oraz rozliczeń z ZUS, PFRON,

* sporządzanie deklaracji rozliczeniowych ZUS,

* sporządzanie deklaracji rozliczeniowych, zeznań oraz informacji podatkowych ściśle związanych z zaewidencjonowanymi zdarzeniami gospodarczymi (VAT-7, VAT-7K, PIT-11, PIT-4R, PIT-8AR, PIT-326, PIT-36L, PIT-28 i inne). Do tej pory ww. dokumenty podpisywali sami klienci biura, jednak w przyszłości na podstawie udzielonego pełnomocnictwa Spółka będzie podpisywać i składać drogą elektroniczną ww. dokumenty we właściwych Urzędach Skarbowych oraz odpowiednie dokumenty do ZUS.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wykonując usługi w zakresie:

* ksiąg handlowych (w przypadku pełnej księgowości),

* podatkowej księgi przychodów i rozchodów,

* ewidencji VAT sprzedaży i zakupów,

* ewidencji środków trwałych i wyposażenia oraz sporządzania tabel amortyzacyjnych,

* ewidencji przychodów na potrzeby zryczałtowanego podatku,

* ewidencji wynagrodzeń, narzutów na wynagrodzenia,

* dokumentacji kadrowo-płacowej oraz rozliczeń z ZUS, PFRON,

* sporządzania deklaracji rozliczeniowych ZUS.

* sporządzania deklaracji rozliczeniowych, zeznań oraz informacji podatkowych ściśle związanych z zaewidencjonowanymi zdarzeniami gospodarczymi (VAT-7, VAT-7K, PIT-11, PIT-4R, PIT-8AR, PIT-326, PIT-36L, PIT-28 i inne) Spółka może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, jeżeli wartość sprzedaży nie przekroczy (zgodnie z art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT) 75.000 zł. Czy fakt sporządzania, podpisywania (na mocy udzielonych pełnomocnictw) i składania (w formie elektronicznej, bądź osobiście) w urzędzie skarbowym deklaracji, informacji i zeznań podatkowych spowoduje automatyczną utratę prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakres świadczonych przez Spółkę usług obejmuje wyłącznie usługi rachunkowo-księgowe sklasyfikowane zgodnie z PKWiU:

* 69.20.2 - usługi rachunkowo-księgowe,

* 69.20.23 - usługi w zakresie księgowości,

* 69.20.24 - usługi w zakresie sporządzania listy płac,

69.20.29 - pozostałe usługi rachunkowo-księgowe.

Wszystkie deklaracje, informacje i zeznania podatkowe są obliczane przy użyciu programów księgowych i ich sporządzanie ma jedynie charakter czysto techniczny, gdyż stanowią podsumowanie danego okresu po zaksięgowaniu otrzymanych od klientów dokumentów. Sporządzanie tych deklaracji jest częścią kompleksowej usługi księgowej w ramach zawartej umowy. Zaewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych na podstawie otrzymanych dokumentów księgowych kończy się ustalaniem zobowiązań podatkowych za dany miesiąc i złożeniem wymaganych przepisami deklaracji - jest więc konsekwencją i integralną częścią wykonanej usługi księgowej. W tym ujęciu nie stanowi więc czynności doradztwa podatkowego, do którego zresztą żaden ze wspólników nie posiada uprawnień. Doradztwo podatkowe ma na celu przyjęcie najkorzystniejszych strategii i wybór odpowiednich metod pozwalających na optymalizację zobowiązań podatkowych - wszystkie te czynności poprzedzają zdarzenia gospodarcze i wyprzedzają wystawienie dokumentów księgowych, natomiast usługa rachunkowo-księgowa obejmuje zaewidencjonowanie zaistniałych już zdarzeń gospodarczych na podstawie dostarczonych dokumentów. W związku z powyższym Spółka uważa, iż ma prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT do momentu przekroczenia limitu uprawniającego do zwolnienia, a fakt sporządzania, podpisywania i składania w urzędach skarbowych deklaracji, informacji i zeznań podatkowych w ww. ujęciu nie stanowi czynności doradztwa podatkowego, a co za tym idzie nie powoduje automatycznej utraty prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Artykuł 113 ust. 5 stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. (...)

W myśl ust. 9 tego artykułu, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

W myśl ust. 10 ww. artykułu, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Zauważyć należy, iż na mocy art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

Należy również zaznaczyć, iż w wykonaniu delegacji ustawowej zawartej w ust. 14 pkt 2 ww. artykułu, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.). W § 27 ww. rozporządzenia wskazano, iż określa się listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do tego rozporządzenia. W poz. 12 i 13 wskazanego załącznika wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego oraz usługi prawnicze.

W świetle powyższego usługi w zakresie doradztwa oraz usługi prawnicze nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia "doradztwo". W potocznym rozumieniu termin ten obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia "usługi w zakresie doradztwa" jest szerszy niż termin "usługi w zakresie doradztwa podatkowego". Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994, "doradzać" znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa", winien być rozumiany szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213) obejmują:

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 3 tej ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu, o którym mowa w poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r., ze zwolnienia podmiotowego, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. A zatem jedynie w sytuacji świadczenia usług rachunkowych lub rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisem art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka w dniu 1 czerwca 2013 r. rozpoczęła działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług rachunkowo-księgowych. Spółka nie świadczy usług doradztwa, ponieważ nie posiada stosownych uprawnień do ich świadczenia. Do tej pory dokumenty podpisywali sami klienci biura jednak w przyszłości na podstawie udzielonego pełnomocnictwa Spółka będzie podpisywać i składać drogą elektroniczną deklaracje, zeznania i informacje we właściwych Urzędach Skarbowych oraz odpowiednie dokumenty do ZUS.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, iż o ile Spółka w ramach prowadzenia biura rachunkowego nie świadczy - jak wynika z wniosku - czynności w zakresie doradztwa, to może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług do czasu przekroczenia limitu określonego w tych przepisach.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.