ITPP1/443-635/14/KM - Określenie momentu powstania obowiązku podatkowego w ujęciu ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu dostawy towarów kupującemu za pośrednictwem firmy spedycyjnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku (data wpływu 9 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 9 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność handlową - zajmuje się sprzedażą obuwia i odzieży - PKD 4642Z. Zakupiony towar jest wysyłany kupującemu za pośrednictwem firmy spedycyjnej. Klienci Spółki składają zamówienia na towar telefonicznie, drogą mailową lub poprzez stronę internetową. Na podstawie złożonego zamówienia towar jest przygotowywany w magazynie do wysyłki i wystawiana jest faktura sprzedaży, która jest załączana do przesyłki. Faktura wystawiana jest w dniu wydania przesyłki z towarem kurierowi. Spółka wystawia fakturę przyjmując za datę dokonania dostawy datę przekazania towaru firmie kurierskiej. Firma spedycyjna przysyła kuriera do siedziby firmy, który to pobiera z magazynu przesyłki z towarem. Spółka ma zawarte umowy z firmami spedycyjnymi. Z umów o świadczenie usług wynika, że firma spedycyjna odpowiada z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy na zasadach wynikających z regulaminu (stanowiącego załącznik do Umowy o świadczenie usług), Prawa pocztowego, Prawa przewozowego, Kodeksu cywilnego oraz innych właściwych przepisów prawa. Zgodnie z regulaminem, usługę uważa się za nienależycie wykonaną, jeśli w czasie od przejęcia przesyłki przez firmę spedycyjną do przemieszczenia do momentu jej doręczenia nastąpi ubytek lub uszkodzenie przesyłki, a także zwłoka w jej doręczeniu. Usługę uważa się za niewykonaną w przypadku utraty przesyłki po przejęciu jej przez kuriera do przemieszczenia. Poza umowami z firmami spedycyjnymi Spółka nie posiada umów z kupującymi, które w sytuacji dostawy towarów za pośrednictwem firmy spedycyjnej regulowałyby kwestię przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Spółka nie posiada też żadnych regulaminów sprzedaży, które w sytuacji dostawy towarów za pośrednictwem firmy spedycyjnej regulowałyby kwestię przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Kiedy powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu dostawy towarów dostarczanych kupującemu za pośrednictwem firmy spedycyjnej.

Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu dostawy towarów dostarczanych kupującemu za pośrednictwem firmy spedycyjnej powstaje w chwili przekazania towarów kurierowi.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 19a ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru.

Zdaniem Spółki, w przypadku kiedy mamy do czynienia z dostawą towarów, które wysyłamy do kupującego za pośrednictwem firmy spedycyjnej, moment przekazania paczki kurierowi możemy uznać za moment dostawy towarów. Spółka nie posiada umów ani regulaminów, które regulowałyby kwestię przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Brak tego rodzaju zapisów w umowach handlowych czy regulaminach sprzedaży wskazuje, że strony transakcji świadomie poddały ten aspekt regulacjom ogólnym, czyli przepisom Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 544 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju.

Ponadto jak stanowi art. 548 § 1 Kodeksu cywilnego - z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy. Z przywołanych wyżej przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że wydanie rzeczy następuje z chwilą powierzenia rzeczy przez sprzedawcę przewoźnikowi z poleceniem dostarczenia rzeczy do miejsca przeznaczenia uzgodnionego wcześniej z kupującym. Z chwilą, kiedy rzecz została powierzona przewoźnikowi, następuje formalne spełnienie świadczenia przez sprzedawcę, a na kupującego przechodzą korzyści i ciężary związane z tą rzeczą.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług można stwierdzić, że moment dokonania dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT odpowiada momentowi wydania towarów, o którym mowa w art. 544 Kodeksu cywilnego.

W sytuacji zatem, gdy towar jest wysyłany przez dostawcę do nabywcy za pośrednictwem kuriera - dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia, z tym bowiem momentem dostawca przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.

Mając powyższe na uwadze Spółka dostarczając towar kupującemu za pośrednictwem firmy kurierskiej jest zobowiązana jako datę dokonania dostawy na fakturze przyjąć datę wydania towaru kurierowi, w tym samym momencie Spółka rozpozna obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.